Εχθές. Πρωί. Από το σταθμό του metro στην Ακρόπολη στην Ομόνοια. Βαδίζοντας. Πόσες δεκάδες φορές έχω κάνει αυτή τη διαδρομή; Πόσες εκατοντάδες φωτογραφίες έχω τραβήξει; Σχεδόν κάθε σημείο κάθε εναλλακτικής διαδρομής. Και εχθές. Φωτογράφισα πάλι. Μοιάζει αδύνατον να αντισταθώ. Τα ίδια και τα ίδια. Ξανά και ξανά.
Μόνο που εχθές ενεργοποίησα τη δυνατότητα «Μονοχρωμία» στην κάμερα του κινητού. Έτσι. Για αλλαγή, ίσως. Τελική συγκομιδή ογδόντα τέσσερεις (84) φωτογραφίες. Οριζοντίως, κυρίως, και καθέτως. To GPS έκανε τα δικά του. Μέχρι κάποιου σημείου λειτουργούσε και αποτύπωνε ένα, κατά προσέγγιση, στίγμα του σημείου που τραβήχτηκε η φωτογραφία. Μετά τίποτα. Θα πρέπει να το εξετάσω.
Από
τις πιο πάνω ογδόντα τέσσερεις φωτογραφίες (84) φωτογραφίες διάλεξα είκοσι μία
και τις παραθέτω:
Κοίτα να δεις τώρα, που έχεις, άνετα, την εντύπωση ότι είσαι σε εποχή 1970 γενικά. Λες και δεν άλλαξε κάτι στο κέντρο της πόλης. Ατμοσφαιρικές οι φωτογραφίες σου, Αείποτε. Μια πρόταση: Δοκίμασε λίγο, ένα κλικ, ψηλότερη αντίθεση στο μαύρο-άσπρο, για να δεις το αποτέλεσμα. Ίσως δώσει ακόμα καλύτερα πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα φίλε μου.
Καλημέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΌντως, η ασπρόμαυρη φωτογραφία έχει την αξία και τη γοητεία της. Έχω ρυθμίσει την αντίθεση έτσι που στη φωτογραφία να αποτυπώνεται η μεγαλύτερη δυνατή λεπτομέρεια μιας και αυτό είναι που, σαν φωτογράφος, με ενδιαφέρει. Συμφωνώ πως υψηλότερη αντίθεση οδηγεί σε πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα, π.χ. "δραματικός" ουρανός και σύννεφα, αλλά μειώνει κατά πολύ τη λεπτομέρεια. . .
Καλή Εβδομάδα