Το πράγμα ξεκίνησε από το τεύχος με αύξοντα αριθμό 16 του περιοδικού «Ο γύρος του κόσμου με ταξί», το οποίο αγόρασα την Τρίτη, 20 Οκτωβρίου 2009. Η μινιατούρα ταξί, σε κλίμακα 1:43, που δινόταν με το τεύχος, ήταν αυτή ενός Renault AG1, επονομαζόμενου «Ταξί του Μάρνη», και η πόλη στην οποία αυτά τα ταξί κυκλοφορούσαν ήταν το Παρίσι.
Το γιατί τα συγκεκριμένα ταξί αποκαλούνται «του Μάρνη», όπου Μάρνης, βεβαίως, ποταμός στη Β.Α. Γαλλία που αποτελεί δεξιό παραπόταμο του Σηκουάνα, αποκαλύπτεται στη σελίδα πέντε (5) του πιο πάνω τεύχους. «Του Μάρνη», λοιπόν, γιατί ο Γάλλος στρατηγός Ζοζέφ Γκαλιενί (1849-1916), κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποίησε τα ταξί Renault AG1 για να μεταφέρει, σε μία περίπτωση επείγουσας ανάγκης, στρατιώτες στο μέτωπο, στον ποταμό Μάρνη. Μια πραγματικά πρωτότυπη ιδέα που αποδείχθηκε και αποτελεσματική.
Μια μυθιστορηματική αναπαράσταση του συμβάντος είχα την ευκαιρία να διαβάσω, σχετικά πρόσφατα, στο “Fall Of Giants”, το πρώτο βιβλίο της μεγαλειώδους τριλογίας του Ken Follett “Century”. Από το δέκατο τρίτο (13ο) κεφάλαιο «Σεπτέμβριος με Δεκέμβριο 2014», του “Fall Of Giants”, μεταφράζω, ερασιτεχνικά και πρόχειρα, το σχετικό απόσπασμα:
Αλλά ο Galliéni εξέταζε ήδη πως θα μπορούσε να αντισταθμίσει την ατονία των Βρετανών. «Θα στείλουμε την 7η Μεραρχία του 4ου Σώματος να ενισχύσει τη στρατιά του Manoury στον Ποταμό Ourcq σήμερα το απόγευμα», είπε αποφασιστικά. Αμέσως το επιτελείο του άρχισε να γράφει διαταγές. Τότε ο συνταγματάρχης Dupuys είπε: «Στρατηγέ, δεν έχουμε αρκετούς συρμούς τρένων για να μεταφέρουμε όλους αυτούς μέχρι σήμερα το απόγευμα.»«Τότε χρησιμοποιήστε αυτοκίνητα,» είπε ο Galliéni. «Αυτοκίνητα;» ο Dupuys έμοιαζε σε σύγχυση. «Που θα μπορούσαμε να βρούμε τόσο πολλά αυτοκίνητα;» «Νοικιάστε Ταξί!». Ο καθένας στην αίθουσα προσήλωσε το βλέμμα του πάνω του. Είχε τρελαθεί ο στρατηγός; «Τηλεφωνήστε στον αρχηγό της αστυνομίας», είπε ο Galliéni. «Πες τε του να διατάξει τους άντρες του να σταματήσουν κάθε ταξί στην πόλη, να πετάξουν έξω τους επιβάτες, και να κατευθύνουν τους οδηγούς εδώ. Θα τους γεμίσουμε με στρατιώτες και θα τους στείλουμε στο μέτωπο.» O Fitz χαμογέλασε όταν συνειδητοποίησε πως ο Galliéni μιλούσε σοβαρά. Αυτό ήταν το είδος της νοοτροπίας που του άρεσε. Ας κάνουμε οτιδήποτε απαιτείται, όσο με αυτό τον τρόπο νικούμε. Ο Dupuys ανασήκωσε τους ώμους και σήκωσε ένα τηλέφωνο. «Παρακαλώ καλέστε αμέσως τον αρχηγό της αστυνομίας στο τηλέφωνο,» είπε. Ο Fitz σκέφτηκε: Αυτό πρέπει να το δω. Βγήκε έξω και άναψε ένα τσιγάρο. Δεν είχε να περιμένει πολύ. Λίγα λεπτά μετά ένα κόκκινο ταξί Renault έφθασε διασχίζοντας τη Γέφυρα Alexander III, κινήθηκε γύρω από το μεγάλο διακοσμητικό γρασίδι και στάθμευσε μπροστά στο κύριο κτήριο. Το ακολούθησαν δύο ακόμα, μετά μια δωδεκάδα, μετά εκατό. Σε ένα δίωρο αρκετές εκατοντάδες πανομοιότυπων κόκκινων ταξί ήταν σταθμευμένα στο Μέγαρο των Απομάχων. Ο Fitz δεν είχε δει ποτέ κάτι τέτοιο. Οι ταξιτζήδες στηριζόντουσαν πάνω στα αυτοκίνητά τους καπνίζοντας και συζητώντας ζωηρά, περιμένοντας για οδηγίες. Ο κάθε οδηγός είχε μια διαφορετική θεωρία για το γιατί βρισκόντουσαν εκεί. Τελικά ο Dupuys βγήκε έξω από το σχολείο στο δρόμο με ένα μεγάφωνο στο ένα χέρι και ένα πακέτο εντύπων στρατιωτικής επίταξης στο άλλο. Σκαρφάλωσε στο καπό ενός ταξί, και οι ταξιτζήδες έκαναν ησυχία. «Ο στρατιωτικός διοικητής του Παρισιού χρειάζεται πεντακόσια ταξί να πάνε από εδώ στο Blagny,» φώναξε χρησιμοποιώντας το μεγάφωνο. Οι οδηγοί τον κοίταξαν με σιωπηλή δυσπιστία. «Εκεί, στο κάθε αυτοκίνητο θα επιβιβαστούν πέντε στρατιώτες και θα τους οδηγήσετε στο Nanteuil.” Το Nanteuil βρισκόταν τριάντα μίλια ανατολικά και πολύ κοντά στη γραμμή του μετώπου. Οι οδηγοί άρχισαν να καταλαβαίνουν, γνέφοντας με το κεφάλι και χαμογελώντας. Ο Fitz υπέθεσε πως ήταν ευχαριστημένοι να αποτελέσουν μέρος της πολεμικής προσπάθειας, ειδικά με έναν τέτοιο ασυνήθιστο τρόπο. . .
Να προσέχετε, να είσαστε Καλά.
Ένα
κλικ μακριά η Amel
Bent σε ένα τραγούδι του Blair MacKichan με ενορχήστρωση του Diam's, το “Ma
Philosophie”:
11/06/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου