1326. “The Man Who Stole Shakespeare”

Στις 29  Μαρτίου 2012 ανέβασα, στο παρόν ημερολόγιο, την εγγραφή:

0809. Στο Λεωφορείο και το Metro

από την οποία αντιγράφω την πέμπτη παράγραφο:

Δεν γνωρίζω πώς και γιατί αλλά η περίπτωσή του μου θύμισε ένα συντομότατο αφήγημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Ένα αφήγημα όπου ο πρωταγωνιστής κλέβει βιβλία για να αποδειχθεί, τελικώς, ότι είναι τυφλός και, φυσικά, αδυνατεί να τα διαβάσει!

και το υστερόγραφο:

Υ.Γ. Το πιο πάνω κείμενο το έγραψα στην Τ47. Εδώ, στην Α29, έχω στα χέρια μου τον τόμο “Χόρχε Λουίς Μπόρχες– ΑΠΑΝΤΑ ΠΕΖΑ” των Εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα (Αθήνα 2005). Ατυχώς, ξεφυλλίζοντάς τον, δεν μπόρεσα να εντοπίσω το κείμενο του Μπόρχες στο οποίο κάνω αναφορά. Αν κάποιος ευγενικός αναγνώστης, άντρας ή γυναίκα, έχει καμιά καλή ιδέα για το ζήτημα αυτό θα του ήμουν υπόχρεος αν την μοιραζόταν μαζί μου. . .

Τις μέρες αυτές διαβάζω (και) το βιβλίο “The Collected Short Stories - Volume 4, Part 1”, του Louis L’Amour. Σήμερα, και στο συγκεκριμένο βιβλίο, διάβασα το διήγημα “The Man Who Stole Shakespeare”. Διήγημα το οποίο αναφέρεται στην περίπτωση ενός άντρα ο οποίος ζει στη Σαγκάη, κλέβει βιβλία και . . . δεν γνωρίζει ανάγνωση!

Σας θυμίζει κάτι η περίπτωση αυτή; Σαφώς τις αναφορές (μου), στην ανάρτηση 809, που παραπάνω παραθέτω υποθέτω. Το διήγημα δεν είναι του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, είναι του Louis L’Amour. Ο πρωταγωνιστής δεν είναι τυφλός, είναι αναλφάβητος. Τα μπέρδεψα; Μάλλον. Η μνήμη ακολουθεί τις δικές της διαδρομές, αποθηκεύει τη δική της πραμάτεια. Μοιάζει, έτσι, να ματαίως τα διηγήματα του Μπόρχες έψαχνα. Η λύση ήταν στον L’Amour. Κι όμως αυτή η ιστορία ήταν, κατά την ταπεινή μου άποψη, πολύ πιο κοντά στο πνεύμα του Μπόρχες ή, αν θέλετε, στην εικόνα που είχα σχηματίσει γι’ αυτό.

Εξακολουθώ, πάντως, να διατηρώ μια μικρή επιφύλαξη για το θέμα. Ακόμα δεν εντελώς έχω αποκλείσει το ενδεχόμενο να υπάρχει και διήγημα του Μπόρχες παρόμοιο. Μην ξεχνάτε και την, μόλις δεύτερη, εγγραφή του παρόντος ημερολογίου. Η εξήγηση για το ενδεχόμενο μπέρδεμα πάντως είναι απλή.

Το συγκεκριμένο διήγημα, με τον που έκλεβε  βιβλία, το έχω ξαναδιαβάσει το 1982 ή το 1983. Και αυτό γιατί περιέχεται και στο βιβλίο με διηγήματα του Louis L’Amour με τίτλο “Yondering”, ένα αντίγραφο του οποίου απέκτησα την Τρίτη, 21 Σεπτεμβρίου 1982. Το διάβασα και κάποιες τις μνήμης αποθηκούλες, προφανώς, τις γέμισα.

Συμπέρασμα; Ας είμαστε επιφυλακτικοί με τις δηλώσεις μας κι ας, το κατά δύναμιν, επαληθεύουμε το τι θυμόμαστε. Η μνήμη, και όχι μόνο από ένα σημείο και πέρα, μπορεί να μας εξαπατήσει μια χαρά. Να κάνει τον L’Amour Μπόρχες και τον αναλφάβητο τυφλό. Εκτός και αν. . .

Καλή Εβδομάδα και με αείποτε Προσοχή.

Ένα κλικ μακριά οι The Bar-Kays στο “House Shoes”:

25/01/2021