1262. Lego Ferrari F8 Tributo – Lego Speed Champions 76895 / 2020

Την πληροφορία την είχα, βεβαίως, από καιρό. Η Lego στη σειρά της Speed Champions και για το 2020 θα έθετε σε κυκλοφορία πέντε καινούργια κουτιά. Τα εξής:

76895: Ferrari F8 Tributo / 275 κομμάτια

76896: Nissan GT-R NISMO / 298 κομμάτια

 

76897: Audi Sport Quattro S1 / 250 κομμάτια

76898: Formula E Panasonic Jaguar Racing GEN2 car & Jaguar I-PACE eTROPHY / 565 κομμάτια

76899: Lamborghini Urus ST-X & Lamborghini Huracán Super Trofeo EVO / 663 κομμάτια

Περίμενα, λοιπόν, ότι κάποια στιγμή, ίσως και στα τέλη του 2019, τα κουτιά αυτά θα εμφανιστούν και στην Ελλάδα. Έτσι την Παρασκευή, 27 Δεκεμβρίου 2019, που κατέβηκα στην Αθήνα πέρασα και από το κατάστημα του «Μουστάκα», στην Πλατεία Μοναστηρακίου, και κοίταξα για τα συγκεκριμένα κουτιά. Δεν υπήρχαν.

Την επομένη, ω θαυμάτων θαύμα, εμφανίστηκε στο διαδίκτυο καταχώριση των καταστημάτων «Μουστάκα» για τα συγκεκριμένα κουτιά, τα οποία ήταν πλέον διαθέσιμα αποκλειστικά στα συγκεκριμένα καταστήματα. Κόστος; 24,99 € για τα κουτιά με ένα μοντέλο, 49,99 € για τις δύο Jaguar και 74,99 € για τις δύο Lamborghini.

Έψαξα το ζήτημα των τιμών στο διαδίκτυο και από ότι φαίνεται η Lego, και δεν γνωρίζω άλλοι ποιοι, εξακολουθούν να μας δουλεύουν κανονικότατα. Τα κουτιά αυτά πουλιούνται σε Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία στα 19,99 – 44,99 και 64,99 €, αντίστοιχα. Στη δε Γερμανία 19,99 – 39,99 και 59,99 € αντίστοιχα. Κάτι πρέπει να κάνουμε πατριώτες! Μια καλή ιδέα είναι να βομβαρδίσουμε τη Lego με σχετικές επιστολές διαμαρτυρίας (προσωπικά το έχω ήδη κάνει) και να μη δεχτούμε δικαιολογίες του τύπου «υψηλότερη φορολογία» και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Τέτοιες διαπιστωμένες διαφορές στις τιμές δεν δικαιολογούνται.

Ας επιστρέψουμε, αγανακτισμένοι ίσως, στα αυτοκινητάκια μας. Εχθές ζήτησα από το γιο μου, ο οποίος εργάζεται στην Αθήνα, και μου έφερε, από τον της Πλατείας Μοναστηρακίου «Μουστάκα», δύο από τα πιο πάνω κουτιά. Αυτά των Ferrari και Audi. Σήμερα το πρωί καταπιάστηκα και συναρμολόγησα την κόκκινη, πώς αλλιώς;, Ferrari F8 Tributo. Ήταν το εικοστό πρώτο αυτοκίνητο της σειράς Speed Champion που συναρμολογούσα.

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι τα μοντέλα των κουτιών του 2020 έχουν διαφορετικό μέγεθος από τα προηγούμενα. Είναι μεγαλύτερα. Συγκεκριμένα το πλάτος τους από τα έξι “κομπαλάκια”, πώς αλλιώς να το περιγράψω;, ανέβηκε στα οκτώ με συνέπεια αύξηση μεγέθους κατά 25%. Πρόκειται για μια αλλαγή η οποία πραγματικά κάνει τη διαφορά. Πλέον υπάρχει χώρος για δύο φιγούρες (Lego) δίπλα – δίπλα και, η Ferrari που συναρμολόγησα τουλάχιστον, είναι πιο στιβαρή και πιο ισορροπημένη, όσον αφορά το μέγεθος της, από τα προηγούμενα μικρότερου μεγέθους μοντέλα. Μια απόδειξη των πιο πάνω αποτελεί και το ότι η Ferrari F8 είναι το μόνο μοντέλο της σειράς, από τα είκοσι που έχω συναρμολογήσει πριν από αυτό, που διαθέτει πλευρικούς καθρέφτες.

Πραγματικά, λοιπόν, ευχαριστήθηκα τη συναρμολόγηση και το τελικό αποτέλεσμα, στα μάτια μου, πανέμορφο!

Ας δούμε το πριν:

Το κατά την συναρμολόγηση:

Το τελικό αποτέλεσμα:

Και μια σύγκριση παλιού / νέου μεγέθους (Ferrari F40 Competizione και Ferrari F8 Tributo):

Πολλές Ευχές για 2020 γεμάτο Υγεία, Χαρά, Ευτυχία και Επιτυχίες!

Να κλικ μακριά Johnny Hallyday και “Pardonne-moi”:

Pardonne-moi
Si les silences au fond de moi m'ont rendu sourd
Si les grands soirs ne valent plus rien quand vient le jour
J'aimerais t'aimer comme il se doit
Pardonne-moi

Pardonne-moi
Si tu rêvais d'un autre moi, d'une autre vie
Comment pourrais-je tromper la mort quand elle sourit?
Encore une fois, encore une nuit
Pardonne-moi

Si le monde
N'a de reflet que dans tes yeux
Si je tombe
Dis-moi qu'aurais-je pu faire de mieux?

Pardonne-moi
Si le volcan au fond de moi ne s'éteint pas
Si la fureur des souvenirs ne revient pas
Personne ne saura mieux que toi
Pardonne-moi

Regarde-nous
Fermer les yeux face au miroir qui nous foudroie
Quand la victoire n'a plus de goût, n'a plus d'éclat
Sauver l'amour, sauver l'envie, une dernière fois…

31/12/2019

1261. Χίος – Σμύρνη - Λέσβος

Ψάχνοντας να βρω φωτογραφίες, για να τις ανεβάσω στο Facebook, θυμήθηκα ένα ταξίδι που είχα κάνει, με την αδελφή μου Δ., στα νησιά των γονιών μας, Χίο και Λέσβο. Αναζήτησα τις σχετικές φωτογραφίες καθώς και ένα αρχείο παρουσίασης, σε Power Point, που είχα κάνει επιλέγοντας εξήντα πέντε φωτογραφίες από αυτές, και βεβαίως τα βρήκα αμέσως. Αναζήτησα επίσης σχετικές εγγραφές στο παρόν ημερολόγιο και δεν βρήκα τίποτα. Εντυπωσιάστηκα, το ομολογώ. Δεν είχα αναρτήσει, για το συγκεκριμένο ταξίδι, ούτε μισή γραμμή, ούτε μισή φωτογραφία.

Το εν λόγω ταξίδι, επιστροφή στις ρίζες, λοιπόν, ξεκίνησε το Σάββατο, 3 Σεπτεμβρίου 2011, στις 17:45 το απόγευμα, και από το λιμάνι του Πειραιά. «Νήσος Χίος», Αιγαίο, Χίος, το νησί του πατέρα μας. Άφιξη στις 00:15 της επομένης και διανυκτέρευσα στο ξενοδοχείο «Κύμα», στο λιμάνι  της πόλης της Χίου. Την επομένη το πρωί, και με το Ford Fiesta της Δ., Αίπος (βουνό της Χίου) Βολισσός, Λημνιά (επίνειο της Βολισσού) και φιλοξενία στη «Μαρβίνα» (ενοικιαζόμενα δωμάτια των πρωτεξαδέλφων μας Μ και Ι. Κ).

Έτσι, το μεσημεράκι είχαμε την ευχαρίστηση να κολυμπήσουμε στην περίφημη, από τα παιδικά μας χρόνια, «γωνιά» των Λημνιών, σε απόσταση 150 -170 μέτρων από τη «Μαρβίνα». Το απογευματάκι της ίδιας μέρας, Κυριακή  4/9/2011,  επίσκεψη στο Κάστρο της Βολισσού και την επομένη, με τον πρωτεξάδελφο Ν., όμορφη διαδρομή στα Βορειόχωρα της Χίου. Ποταμιά (εγκαταλελειμμένη), Νέα Ποταμιά, Χάλανδρα, Αφροδίσια, Εγρηγόρος, Κουρούνια, Άγιο Γάλα, Μελανιός, Παρπαριά και Πιραμά. Επισκεφθήκαμε και ξεναγηθήκαμε στο οινοποιείο “Αριούσιος” και αγοράσαμε και κάμποσες φιάλες κρασί. Συνεχίσαμε με κολύμπι στα “Λευκάθια” και φαγητό στον “Ζήκο”, στα Λημνιά.

Την επομένη, Τρίτη 6/9, σειρά είχε η Νότια Χίος. Την εκδρομή αυτή την κάναμε με τη Μ. τον Γ. (και το Χιουντάι τους). Περάσαμε εξαιρετικά και το καταευχαριστηθήκαμε. Η διαδρομή περιλάμβανε τα Αρμόλια (γνωστά για τα κεραμικά τους) τον Ανάβατο (εγκαταλελειμμένο Βυζαντινό χωριό – και τότε τόπο εξορίας), τη Νέα Μονή, το Πυργί (με τις διακοσμημένες προσόψεις των κτηρίων), τα Μεστά (με το γραφικό παλαιό τμήμα τους με τα σπίτια κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο για τον φόβο των Τούρκων), την Παραλία Μεστών και, κάπου ανάμεσά τους, τα Μαύρα Βόλια. Το μεσημέρι φάγαμε στην παραθαλάσσια Κώμη και τον καφέ μας τον ήπιαμε στην Παραλία Μεστών.

Την επομένη είχε σειρά η Τουρκία και συγκεκριμένα ο Τσεσμές και η Σμύρνη. Εγώ η Δ. και η Μ. κατεβήκαμε στο λιμάνι της Χίου από όπου αναχωρήσαμε, με το πλοιάριο “Σαν Νίκολας”, στις 08:30, για τον Τσεσμέ της, απέναντι, Τουρκίας. Στις 09:10, περίπου, πατάγαμε Τουρκικό έδαφος. Το τελωνείο του Τσεσμέ, μπροστά στο αντίστοιχο αχούρι της Χίου, έμοιαζε με μέγαρο. Επιβιβαστήκαμε σε πούλμαν και ξεκινήσαμε για τη Σμύρνη με ξεναγό μία Τουρκάλα από τη Ρόδο. Το τοπίο σχεδόν Ελληνικό. Οι πινακίδες όλες στα Τούρκικα και η Εθνική Οδός (τους) μια χαρά! Οι οικισμοί και τα χωριά, που βλέπαμε περνώντας, φαινόντουσαν περιποιημένα και “βιομηχανοποιημένα” (ομοιόμορφα). Οι εντυπώσεις θετικές.

Φθάσαμε στη Σμύρνη, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας (με πληθυσμό ~ 3.000.000) και πήγαμε μέχρι το Κορδελιό με εμένα να βγάζω φωτογραφίες μέσα από το πούλμαν. Επιστρέψαμε στο κέντρο της Σμύρνης (γύρω στις 11:45) δίχως, ατυχώς, να περάσουμε από την περίφημη παραλία της γιατί γινόντουσαν πρόβες για τη μεγάλη παρέλαση των Τούρκων την 9ης Σεπτεμβρίου (ημέρα της απελευθέρωσης της πόλης από τους Έλληνες) και την είχαν κλείσει. Όλη η ξενάγηση έγινε μέσα από το πούλμαν.

Επισκεφθήκαμε το παζάρι της Σμύρνης, από τις 11:45,  το γυρίσαμε όσο μπορούσαμε, αγοράσαμε κάποια πραγματάκια (μεταξύ των οποίων και κάποια CD παραδοσιακής Τούρκικης μουσικής), φάγαμε σε ένα καμπαπτζίδικο (τίποτα το ιδιαίτερο) και, στις 16:10,  επιβιβαστήκαμε και πάλι στο πούλμαν για τον Τσεσμέ. Από τον Τσεσμέ αναχωρήσαμε για το λιμάνι της Χίου στις 18:00. Φθάσαμε στις 18:55 με καιρό ελαφρώς “τρικυμιώδη”. Τελικές εντυπώσεις από το ταξίδι: θετικές!

Στην Χίο, και τη «Μαρβίνα», μείναμε μέχρι το πρωί της Κυριακής, 11/9, που ξεκινήσαμε, στις 11:30, από το λιμάνι της Χίου, και με το πλοίο «Ταξιάρχης», για το νησί της Λέσβου. Στο λιμάνι της Μυτιλήνης φτάσαμε, περίπου, στις 15:00  και ξεκινήσαμε για την Κάπη,  το χωριό της μητέρας μας. Στη διαδρομή κάναμε μια στάση στη Σκάλα Μιστεγνών και γευματίσαμε στο εστιατόριο “Ποσειδών”. Προσκυνήσαμε στον Ταξιάρχη, στον Μανταμάδο, ανάψαμε τα κεράκια μας και συνεχίσαμε για την Κάπη.

Στην Κάπη φτάσαμε γύρω στις 18:00. Φιλοξενηθήκαμε, και πάλι, στο “Παραδοσιακό Ξενοδοχείο Άρτεμις”, μια πόρτα παραδίπλα από αυτή των θείων μας Δ. και Φ. Ι., τους οποίους δεν θελήσαμε να επιβαρύνουμε. Ιδιοκτήτρια του Ξενοδοχείου η Α., φίλη και μακρινή συγγενής η οποία και τα πάντα έκανε για να μας ευχαριστήσει και δεν δέχτηκε να πληρωθεί (όπως ακριβώς και η Μ. με τον Γ. στη “Μαρβίνα”). Το βραδάκι βόλτα στην πλατεία όπου, συν τοις άλλοις, δυο κυρίες με αναγνώρισαν (!) και μου είπαν ότι “παιδιά παίζαμε μαζί”! Όχι παίζουμε! Καταλήξαμε σ’ ένα τραπέζι με 13 άτομα με «ουζέλια» και όλα τα σχετικά.

Στην Κάπη είχαμε την ευχαρίστηση να συναντήσουμε, μετά από χρόνια πολλά, όλους τους εκεί συγγενείς μας. Θείους, ο Δ. ήταν ο μόνος εν ζωή αδελφός της μητέρας μας, εξαδέλφια και ανίψια. Την επομένη, 12/9, πήγαμε για μπάνιο στο Γενί (Νέο) Λιμάνι (επίνειο, ας πούμε, της Κάπης) διασχίζοντας και ένα μεγάλο κομμάτι άσχημου χωματόδρομου. Η τοποθεσία γραφική, ο τόπος πενταβρώμικος, τα “νερά” μέτρια. Το βράδυ της ίδιας μέρας (γύρω στις 22:00) και με το αγροτικό του πρωτεξάδελφου Β. (ένα θηριώδες πετρελαιοκίνητο “Ναβάρο”) ξεκινήσαμε για τη Σκάλα Συκαμνιάς, όπου απολαύσαμε ένα εξαιρετικό δείπνο στη “Μουριά του Μυριβήλη” και είχαμε την ευκαιρία να δούμε, και να φωτογραφίσουμε, και το περίφημο εκκλησάκι της “Παναγιάς της Γοργόνας”.

Την επομένη, Τρίτη 13/9, επισκεφθήκαμε τη γραφική Μήθυμνα ή Μόλυβο όπου περπατήσαμε και  φωτογράφισα κατά δύναμη. Κάναμε το μπάνιο μας, στην Πέτρα, και επιστρέψαμε μέσω Στύψης.

Η Τετάρτη, 14/9, ήταν η τελευταία ημέρα μας στο νησί. Γύρω στις 11:00 αναχωρήσαμε από την  Κάπη για την πόλη της Μυτιλήνης. Επισκεφθήκαμε τη Σκάλα Καλλονής, φθάσαμε στη Μυτιλήνη και συνεχίσαμε για τον ειδυλλιακό “Άγιο Ερμογένη”. Εκεί κολυμπήσαμε και φάγαμε. Το απόγευμα είχαμε ραντεβού με τους κουμπάρους της Δ., στο σπίτι τους στη Μυτιλήνη, όπου φτάσαμε  γύρω στις 17:00, για να ακολουθήσει για καφεδάκι στον “Αντώνη”, στο Καγιάνη, με καταπληκτική θέα της Μυτιλήνης, του λιμανιού της και του Αιγαίου.

Από τη Μυτιλήνη αναχωρήσαμε, και πάλι με το “Νήσος Χίος” γύρω στις 22:10. Φθάσαμε στο λιμάνι του Πειραιά γύρω στις 06:40. Στις 07:45 βρισκόμουν στην Α29. Οι διακοπές μου είχαν τελειώσει και είχαν πάει εξαιρετικά καλά. Επισκέφθηκα τα χωριά των γονιών μου, συνάντησα ανθρώπους που αγαπούσα, έφαγα, ήπια, κολύμπησα, φωτογράφισα. Η Δ. ήταν ιδανική παρέα.

Για να παρουσιάσω οπτικοποιημένα τα πιο πάνω κατέφυγα στην, σε Power Point, παρουσίαση της πρώτης παραγράφου. Ακολουθώντας αντίστροφη διαδικασία ανέκτησα τις εξήντα πέντε φωτογραφίες της παρουσίασης, μείωσα το μέγεθος τους κατά 50% και δημιούργησα με το εξαιρετικό και δωρεάν FastStone Image Viewer For Windows (Version 7.4) πέντε αρχεία GIF με δέκα τρεις φωτογραφίες το καθένα. Ο χρόνος εναλλαγής των φωτογραφιών ορίστηκε στα 3,5 δευτερόλεπτα.

Είναι ίσως λίγο «μπερδευτικό» να βλέπει κανείς πέντε εικόνες να αλλάζουν όψη αλλά το θεώρησα προτιμότερο από το να παραθέσω εξήντα πέντε φωτογραφίες μία προς μία. Με λίγη υπομονή,  όσοι ενδιαφέρονται, θα καταφέρουν θαρρώ να τις δουν όλες:

Καλή Εβδομάδα,

Καλά Χριστούγεννα

Ένα κλικ μακριά M People και “Don't Look Any Further”:

Someone to count on in a world ever changin'.
Here I am, stop where you standin'.
What you need is a lover, someone to take over.

Oh baby don't look any further.

Strange when you think of the chances
that we've both been in a state of mind.

Too cool to be careless. Looking for the right thing.

Oh baby don't look any further.

Tonight (tonight) we're gonna taste a little paradise.
Rockin' all night long. Rockin' all night long.

Daylight (daylight) I'll still be looking in your heavenly eyes.

Oh we rocked on and on and on.

Day o umba day o mambu ji ay o.
Don't look any further. Don't you look no furhter.

Day o umba day o na jam bay um bay o.

Don't look any further.

Someone to count on (someone to count on) in a world ever changin'. 
Here I am, stop where you…

23/12/2019

1260. Με σαράντα πέντε, του Αλοΐσιους, λέξεις

Στα δύσκολα ο Αλοΐσιους πάντοτε βοηθά. Ας είναι καλά τα χειρόγραφα του, που βρέθηκαν στα χέρια μου, και το αποδεδειγμένο, πλέον, ταίριασμά μας σε επίπεδο σκέψης, συναισθημάτων αλλά και αντιδράσεων. Ακόμα μία φορά λοιπόν, κι ας όψεται η απουσία έμπνευσης, καταφεύγω στα κείμενα του και επιλέγω να πληκτρολογήσω το που ακολουθεί σύντομο:

Απόφαση της στιγμής υποκινημένη από τη δυνατότητα. Παρόρμηση. Μίλησα, είπα, επισήμανα, κατέδειξα. Αφαίρεσα ισχνές δικαιολογίες. Μοιράστηκα την ευθύνη. Καμία αντίδραση. Ομολογώ. Το περίμενα. Δεν κέρδισα τα περισσότερα που λαχταρούσα. Έχασα τα  λίγα που είχα κερδίσει. Έμειναν κάποια ξεφτίδια.   Κουτσάθηκα. Μια τελεία θέλω. Και μία παύλα.

Ένα κλικ μακριά “Come And Get Your Love” με τους Redbone:

19/12/2019

1259. Της Χθεσινής Γλυφάδας των Πέντε Εικόνων GIF Τρία

06/12/2019

1258. Μια Διαδρομή [24 Ετών σε 24 Δευτερόλεπτα]

Καλό Δεκέμβριο.

01/12/2019

1257. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο – Είκοσι Εικονοκείμενα

Κάποια στιγμή είχα την έμπνευση, ας πούμε, να ανεβάσω στον «ολίγιστο» έναν συνδυασμό κειμένου – φωτογραφίας. Το ζητούμενο ήταν να αναρτώ τα, σύντομα, του ολίγιστου κείμενα με φόντο φωτογραφίες που είχα τραβήξει. Συνδυασμό που, εύλογα θαρρώ, ονομάτισα «Εικονοκείμενο». Με λίγο ψάξιμο, στο άγιο διαδίκτυο, αποδείχτηκε ότι δεν ήμουν ο πρώτος μιας και προηγήθηκε αυτό.

Το πρώτο εικονοκείμενο το ανάρτησα, στον «ολίγιστο» πάντοτε, την Τετάρτη, 14 Μαρτίου 2018, με τίτλο «Εγώ» και είναι αυτό που εικονίζεται πιο πάνω. Το δεύτερο αναρτήθηκε το Σάββατο, 24 Μαρτίου 2018. Από εκεί και πέρα το πράγμα πήρε το δρόμο του και η πλειονότητα των αναρτήσεων του ολίγιστου είναι πλέον σε μορφή εικονοκειμένου.

Αποδείχτηκε έτσι ότι τα σύντομα, επιγραμματικά, θα έλεγα, κείμενα του ολίγιστου μια χαρά μπορούσαν να καθίσουν πάνω στις φωτογραφίες του αείποτε. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, η διπλή ανάγκη κειμένου – εικόνας για να προκύψει μία, κατά τον ολίγιστο, ανάρτηση.

Αναγκαστικά, θα έλεγα, ανέτρεξα στο σύνολο, των κάποιων χιλιάδων, φωτογραφιών μου για να καλύψω τη συνιστώσα «εικόνα». Ομολογώ ότι και βρήκα κατάλληλες φωτογραφίες μου και εξακολουθώ να βρίσκω.

Ανάμεσά τους ξεχώρισα και χρησιμοποίησα και μια ομάδα είκοσι φωτογραφιών από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Φωτογραφίες που επιλέχθηκαν ανάμεσα στις δεκάδες που τράβηξα,  με την Canon EOS 600D και δίχως χρήση φλας, σε μία επίσκεψη μου στο Μουσείο, τη Δευτέρα 6 Μαΐου 2013.

Τα είκοσι εικονοκείμενα που προκύψαν από  τις πιο πάνω φωτογραφίες θα ακολουθήσουν, σε τέσσερεις ομάδες των πέντε, με τη μορφή GIF. Για τη δημιουργία των τεσσάρων αυτών ομάδων χρησιμοποίησα την επιλογή «Multi-Page File Builder (Alt+M)» της Ομάδας «Create» του εξαιρετικού, και δωρεάν, προγράμματος «FastStone Viewer 4.7». Το μόνο «κακό» είναι ότι δεν εμφανίζονται οι επικεφαλίδες των αναρτήσεων, οι οποίες έχουν το νόημά τους, αλλά . . . κανένας δεν σας εμποδίζει να το ψάξετε.

Η δημιουργία των, πιο πάνω αλλά και πιο κάτω, αρχείων αυτών GIF δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση, βεβαίως, αν δεν υπήρχε η γνωστή μου, πιστεύω, εμμονή στην κανονικότητα. Κανονικότητα η οποία επιτάσσει κάθε εικονοκείμενο να έχει πλάτος 1344 pixels ακριβώς και αναλογία πλευρών 16:9 (η οποία οδηγεί σε ύψος εικονοκειμένου 756 pixel, ακριβώς).

Για να εμφανιστεί η επόμενη εικόνα, τελικά, σε κάθε αρχείο GIF έχω επιλέξει μεσολάβηση χρόνου διαρκείας τριών δευτερολέπτων, ο οποίος ελπίζω να αποδειχθεί επαρκής. Συνεπώς, κάνετε υπομονή. Πάμε:

Ένα κλικ μακριά Britney Spears και “Baby One More Time”:

28/11/2019