1172. Ζιλμπέρ Σινουέ (Gilbert Sinoué)

Δευτέρα, δεκατρείς Μαρτίου 2000. Το πλήθος των βιβλίων που έχω στην κατοχή μου αυξάνεται κατά ένα. Είναι που η Δ. μου έχει χαρίσει ένα βιβλίο. Ποιο; Το βιβλίο «Η Πορφύρα Και Η Ελιά» με συγγραφέα τον Ζιλμπέρ Σινουέ. Ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1999, από τις εκδόσεις «Ψυχογιός», με ISBN: 960-274-337-9, και πλήθος σελίδων 603. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα εποχής το οποίο έχει μεταφράσει, από τα Γαλλικά, η Βασιλική Κοκκίνου.

Αντιγράφω, από το οπισθόφυλλο του εν λόγω βιβλίου:

Ρώμη, 2ος μ.Χ. αιώνας. Αυτοκράτορας είναι ο Κόμμοδος, ωραίος, δυνατός και φιλόδοξος. Ο χριστιανισμός εξαπλώνεται ενώ οι διωγμοί κατά των χριστιανών γίνονται ολοένα και πιο σκληροί. Στην αγορά, ο συγκλητικός Απολλώνιος, μέσα στο πλήθος των σκλάβων, διακρίνει ένα δεκαεξάχρονο αγόρι που ξεχωρίζει για το όμορφο παράστημα, το έντονο βλέμμα των μπλε ματιών του και την υπερήφανη στάση του. Αποφασίζει να τον πάρει στην υπηρεσία του. Ο νέος δούλος ονομάζεται Κάλλιστος και η μοίρα του είναι να γίνει ο 16ος πάπας στην ιστορία του χριστιανισμού. Σε μια εποχή όπου η Ρώμη ζει μέσα στη διαφθορά και την ασυδοσία και όπου οι αυτοκράτορες προσπαθούν να ευχαριστήσουν το λαό προσφέροντάς του άρτον και θεάματα, παρακολουθούμε την πορεία ενός ανθρώπου που ψάχνει να βρει την αλήθεια. Ενός ανθρώπου που θα επαναστατήσει, θα αγωνιστεί για την ελευθερία του, θα αγαπήσει και θα αγαπηθεί, θα βασανιστεί και θα πονέσει μέχρι τη στιγμή που η ψυχή του θα ανακαλύψει την ειρήνη και την ηρεμία. Ο χαρισματικός Γάλλος συγγραφέας μάς προσφέρει κάτι παραπάνω από ένα απλό ιστορικό μυθιστόρημα. Ξετυλίγει το νήμα της ζωής πολλών προσώπων, υπαρκτών και μη, που σημάδεψαν με τις πράξεις τους μια ολόκληρη εποχή η οποία έμεινε στην ιστορία για την παρακμή της αλλά και την αληθινή πίστη των πρώτων χριστιανών.  

Το διάβασα το βιβλίο και μου άρεσε, θυμάμαι, πολύ.

Τη Δευτέρα, δέκα Ιουλίου του 2000 ακολούθησε και άλλο βιβλίο του Σινουέ. Το βιβλίο «Το Ζαφείρι Του Θεού» που είχε την καλοσύνη να μου χαρίσει η Μ. Βιβλίο που είχε εκδοθεί, στα Ελληνικά, και πάλι από τον «Ψυχογιό», το 1997 με ISBN: 960-274-242-9, πλήθος σελίδων 506 και μεταφράστρια και πάλι την Βασιλική Κοκκίνου.

Το διάβασα, βεβαίως, και αυτό και το βρήκα, θυμάμαι, εξαιρετικό, πρωτότυπο και επί της ουσίας! 

Στο οπισθόφυλλο του εν λόγω βιβλίου μπορεί κάποιος να διαβάσει τα εξής:

Στη ζωή τίποτα δεν είναι ασπρόμαυρο. Ούτε, πολύ περισσότερο, μόνο άσπρο ή μόνο μαύρο. Τα ζητήματα που απασχολούν αιώνια τον άνθρωπο έχουν αμέτρητες πτυχές και ο καθένας γνωρίζει και αναγνωρίζει μονάχα τη δική του αλήθεια. Ο Ζιλμπέρ Σινουέ στο μυθιστόρημά του "Το ζαφείρι του Θεού" μεταφέρει τον αναγνώστη του στην Ισπανία του 15ου αιώνα, στους καιρούς που βασίλευαν η Ισαβέλα η Καθολική και ο Φερδινάνδος αλλά και η Ιερά Εξέταση, στις μέρες που ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν έτοιμος να ξεκινήσει το ταξίδι του για την ανακάλυψη της Αμερικής. Οι πρωταγωνιστές της Ιστορίας περνούν όμως σε δεύτερο πλάνο στην αφήγηση του συγγραφέα. Οι δικοί του πρωταγωνιστές κυριαρχούν: ένας εβραίος, ένας χριστιανός, ένας άραβας και μια γυναίκα. Τι ψάχνουν οι τέσσερίς τους; Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένα Ιερό Βιβλίο που ο Θεός άφησε στους ανθρώπους για να το συμβουλεύονται όταν έχουν αμφιβολίες. Όμως, σε καιρούς σαν εκείνους, που ανά πάσα στιγμή ο καθένας μπορεί να κατηγορηθεί για αιρετικός, σε καιρούς πολέμων, το ταξίδι είναι εξαιρετικά δύσκολο. Όπως ακριβώς και το ταξίδι προς τη Γνώση.

"Το ζαφείρι του Θεού" είναι ένα μαγευτικό βιβλίο, γεμάτο εμπιστοσύνη προς τον άνθρωπο και τις δυνατότητες του μυαλού του. Γρίφοι και μυστήρια που ζητούν τη λύση τους το κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον, ενώ τα όσα διαδραματίζονται κρατούν σε αγωνία τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.

Στη συνέχεια, και έχοντας πλέον εκτιμήσει και αγαπήσει τον συγγραφέα, δανείστηκα από τη Μ. (η οποία μου χάρισε, θυμηθείτε, «Το Ζαφείρι Του Θεού») και διάβασα άλλα τρία βιβλία του Σινουέ. Τα εξής:

Α. «Η Αιγυπτία» (1996)

Αίγυπτος, 1790. Η Υψηλή Πύλη έχει αρχίσει ήδη να παρακμάζει και οι Μαμελούκοι είναι πλέον οι αληθινοί κυρίαρχοι της χώρας. Ένας μεγάλος έρωτας γεννιέται ανάμεσα στη Σεχραζάτ, κόρη ενός πλούσιου χριστιανού Αιγυπτίου και τον Καρίμ, γιο ενός φτωχού μουσουλμάνου κηπουρού. Οι δύο νέοι ονειρεύονται να παντρευτούν όταν μεγαλώσουν, όμως ο Καρίμ, μολονότι είναι απόλυτα αφοσιωμένος στη Σεχραζάτ, είναι πάντοτε διστακτικός και λαχταράει να ταξιδέψει και να γνωρίσει τον κόσμο.

Στα χρόνια που ακολουθούν, οι δυο νέοι απομακρύνονται ο ένας απ' τον άλλον. Η Σεχραζάτ παντρεύεται έναν εύπορο νεαρό που ήταν πάντα ερωτευμένος μαζί της αλλά μένει γρήγορα χήρα. Ο Καρίμ, πάλι, έχει πραγματοποιήσει το όνειρό του και υπηρετεί ως ανώτατος αξιωματούχος στο αιγυπτιακό Ναυτικό.

Όμως, η ζωή, ο πόλεμος, οι καινούργιες αγάπες οδηγούν τον καθένα τους σε μονοπάτια διαφορετικά, σε δρόμους δύσκολους, γεμάτους περιπέτειες. Άραγε, τι επιφυλάσσει το μέλλον σ’ αυτούς τους τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους;

Β. «Η Κόρη Του Νείλου» (1996)

Μάνα, κόρη, αδερφή, ανιψιά. Η αιώνια Γυναίκα που ερωτεύεται, παθιάζεται, υποφέρει, υπομένει. Ο Άνδρας πολεμά κι εκείνη μάχεται για την ευτυχία και των δυο τους. Ας ασχολείται εκείνος με τα αιώνια, εκείνη γοητεύεται από τα εφήμερα, τα μικρά, τα αγνοημένα. "Η κόρη του Νείλου" πάντως γοητεύεται από αυτά όσο και από τα άπιαστα και, φυσικά, γοητεύει. Δεν είναι άλλη από την κόρη της Σεχραζάτ, που πρωταγωνιστεί στην "Αιγύπτια".

Η Σεχραζάτ και ο Ρικάρντο, ο Μοχάμετ Άλι και η Σαμίρα ερωτεύονται, ζουν συγκλονιστικές εμπειρίες, συγκινούν και μαγεύουν τον αναγνώστη ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία, την Ιστορία και το Μύθο. Με φόντο τη μυστηριακή ατμόσφαιρα της Ανατολής, ξεδιπλώνεται και ολοκληρώνεται η ιστορία μιας οικογένειας που δοκιμάζεται από τον έρωτα και το θάνατο. Ένα χορταστικό ιστορικό μυθιστόρημα!

Γ. Το Αγόρι Της Φλάνδρας (2000)

ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Φλάνδρα, 1441. Ο κόσμος αλλάζει, οι ζωγράφοι ανακαλύπτουν καινούργιες τεχνικές, οι μεγάλοι εξερευνητές της εποχής πατούν σε νέα εδάφη. Μια τρομακτική συνωμοσία αναδύεται στο φως, με χαρακτηριστικό της τον φανατικό αγώνα κατά της προόδου. Ζωγράφοι, καλλιτέχνες, άνθρωποι του πνεύματος και των γραμμάτων γίνονται στόχος αόρατων εχθρών, τόσο στη Φλάνδρα όσο και στη Φλορεντία. 

Ένα δεκατριάχρονο αγόρι, ο υιοθετημένος γιος του μεγάλου Φλαμανδού ζωγράφου Γιαν βαν Άικ, είναι ο μοναδικός που με όπλο την αθωότητά του θα προσπαθήσει να αποκαλύψει τους μυστηριώδεις ανθρώπους που κινούν τα νήματα της συνωμοσίας και απειλούν ακόμη και την ίδια του τη ζωή. Ο Ζιλμπέρ Σινουέ γνωρίζει καλά το θέμα του και δίνει ζωή σε μια ολόκληρη εποχή. Το βιβλίο αυτό δεν είναι απλά ένα ακόμη μυθιστόρημα. Δίνει μαθήματα ιστορίας στην τέχνη, στην πολιτική, στην οικονομία και παράλληλα σε συναρπάζει με τη δύναμη της πλοκής και του μυστηρίου.

Τα δύο πρώτα τα βρήκα εξαιρετικά. Το τρίτο, για Σινουέ, μέτριο.

Πέρασαν δεκαοκτώ χρόνια, από το 2000, η ζωή έκανε, και κάνει ακόμα, τα δικά της και ο Ζιλμπέρ Σινουέ, και τα βιβλία του, ξεχάστηκε!

Πριν από λίγες μέρες στο υπόγειο της «Πρωτοπορίας», στην οδό Γραβιάς, στο τμήμα «Ιστορικό Μυθιστόρημα» είδα ντανιασμένα αντίτυπα του βιβλίου «Η Αιγυπτία». Στην επάνω αριστερά γωνία κάθε αντιτύπου κομψά γραμμένο, σαν πάνω σε βουλοκέρι, υπήρχε ένα «βιβλία που ξεχώρισαν». Ώστε επανέκδοση λοιπόν! σκέφτηκα ευθύς.  

Στο υπόγειο της «Πρωτοπορίας» είχα την εντύπωση ότι «Η Αιγυπτία» και «Η Κόρη του Νείλου» ήταν βιβλία που είχα ήδη στην κατοχή μου. Έκανα λάθος! Τα βιβλία του Σινουέ που, τελικά, είχα στην κατοχή μου, κατά την MS Access βάση δεδομένων για τα βιβλία μου, ήταν «Η Πορφύρα Και Η Ελιά» και «Το Ζαφείρι Του Θεού». Τα αναζήτησα στις βιβλιοθήκες της Τ47. Βρήκα το δεύτερο, δεν βρήκα το πρώτο. Το έψαξα. Αποδείχτηκε ότι, πάνω στην αναμπουμπούλα του «Μέγα Project Δ», το αντίτυπο του «Η Πορφύρα Και Η Ελιά» είχε ξεμείνει στην Α29. Μικρό το κακό. Αύριο θα μου το φέρει η Βα και έτσι θα μπει στη θέση του (δίπλα στα άλλα του Σινουέ βιβλία).

Δεν ήθελα και πολλά για να ξεκινήσω τη διαδικασία «Αγορά βιβλίων του Ζιλμπέρ Σινουέ». Την ξεκίνησα. Την ολοκλήρωσα. Απόκτησα έτσι πέντε ακόμα βιβλία του συγγραφέα με επίσκεψη στα βιβλιοπωλεία «Πρωτοπορία», «Πολιτεία» και «Ψυχογιός».

Ακολουθεί ένας Πίνακας με τα βιβλία του Σινουέ που, πλέον, έχω στην κατοχή μου. Με εξαίρεση το πρώτο από αυτά θαρρώ ότι τα υπόλοιπα έξι είναι αυτά που μπορεί κανείς να βρει, αμεταχείριστα, στη αγορά βιβλίου.

A/A	ΤΙΤΛΟΣ	ISBN	ΕΤ_ΕΚΔ	ΠΛ_ΣΛ	ΗΜ_ΚΤΣ	ΤΙΜΗ
1097	Η ΠΟΡΦΥΡΑ ΚΑΙ Η ΕΛΙΑ	960-274-337-9	1999	603	13-Μαρ-00
1105	ΤΟ ΖΑΦΕΙΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ	960-274-242-9	1999	506	10-Ιουλ-00
2178	Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ	978-960-274-183-2	2016	604	19-Ιουν-18	8,33
2180	Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ	978-618-01-0495-0	2014	292	21-Ιουν-18	10,85
2181	Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ	978-960-496-561-8	2013	476	21-Ιουν-18	8,33
2182	Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ	978-960-274-184-9	2016	556	21-Ιουν-18	7,63
2187	Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ	978-618-01-1656-4	2016	370	27-Ιουν-18	11,62

Στον ιστότοπο «Ψυχογιός» βλέπουμε ότι, από τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο, έχουν ήδη κυκλοφορήσει, μεταφρασμένα στα Ελληνικά, είκοσι δύο βιβλία του συγγραφέα ενώ το εικοστό τρίτο, το «Ιρένα Σάντλερ», αναμένεται να κυκλοφορήσει σε ογδόντα εννέα ημέρες από σήμερα! (κατά τον εκδοτικό οίκο). Από τον εκδοτικό οίκο «Σμίλη» έχει επίσης κυκλοφορήσει το βιβλίο « Λαίδη Χάμιλτον» (2002). Το βιβλίο αυτό το θυμάμαι στα βιβλιοπωλεία αλλά, δεν είχα αγοράσει κάποιο αντίτυπό του.

Από τα είκοσι τέσσερα πιο πάνω βιβλία επτά κυκλοφορούν και σε ηλεκτρονική μορφή (από τον εκδοτικό οίκο «Ψυχογιός»). Είκοσι ένα από τα βιβλία του Σινουέ, συνυπολογίζοντας και το βιβλίο «Λαίδη Χάμιλτον», έχουν μεταφραστεί από την Βασιλική Κοκκίνου, ένα από την Ρεβέκκα Πέσσαχ και ένα από την Βάνα Χατζάκη (για το εικοστό τρίτο δεν γνωρίζω!).

Οι πληροφορίες για τον Ζιλμπέρ Σινουέ στο διαδίκτυο είναι, θαρρώ, λιγοστές. Ούτε καν στην Ελληνική Βικιπαίδεια αναφέρεται το όνομά του. Το βιογραφικό του σημείωμα που ακολουθεί είναι από τον ιστότοπο «Ψυχογιός»:

Ο ΖΙΛΜΠΕΡ ΣΙΝΟΥΕ γεννήθηκε το 1947 στην Αίγυπτο από πατέρα Αιγύπτιο και μητέρα Γαλλίδα, ενώ η γιαγιά του ήταν Ελληνίδα. Πολύ σύντομα έδειξε το σπάνιο συγγραφικό του ταλέντο. Τα έργα του έχουν αποσπάσει σημαντικά βραβεία, όπως το Jeand’heurs (Βραβείο Ιστορικού Μυθιστορήματος), το Prix des Romancières, το Grand Prix de Littérature Policière και το γαλλικό Βραβείο των Βιβλιοπωλών. Για το έργο του Ζιλμπέρ Σινουέ εκφράστηκε με τα πλέον εγκωμιαστικά λόγια ο Πιερ Γκριμάλ, επιφανής ιστορικός μελετητής. Τον χαρακτήρισε τον σπουδαιότερο και αρτιότερο σύγχρονο συγγραφέα ιστορικού μυθιστορήματος, ο οποίος βασίζεται πάντοτε σε αρχειακό υλικό και επισταμένη έρευνα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν συνολικά 22 βιβλία του Ζιλμπέρ Σινουέ.

Το ίδιο βιογραφικό σημείωμα υπάρχει και στον ιστότοπο «Biblionet», της «Πρωτοπορίας» κ.λ.π.

Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για τον Ζιλμπέρ Σινουέ, γραμμένο από την Κέζα Λώρη, επ’ ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου «Το Ζαφείρι Του Θεού», υπάρχει στον ιστότοπο της εφημερίδας «Το Βήμα» από το μακρινό, θα έλεγα, 1997. Μπορείτε, αν ενδιαφέρεστε, να το διαβάσετε: εδώ.

Για τους Αγγλομαθείς, πάντως, υπάρχει το σχετικό λήμμα (Gilbert Sinoué) στην Αγγλική έκδοση της Wikipedia: εδώ και για τους Γαλλομαθείς το αντίστοιχο: εδώ.

Επειδή η Βασιλική Κοκκίνου έχει μεταφράσει (εξαιρετικά, κατά τη γνώμη μου, και για όσα έχω διαβάσει) το σύνολο, σχεδόν, των βιβλίων του Σινουέ που κυκλοφορούν στα Ελληνικά και επειδή θυμάμαι με πόσο σεβασμό και αγάπη μιλούσε η Φ. για τους μεταφραστές και επειδή, τρίτο και ελπίζω τελευταίο, δεν γνωρίζω πόσοι, άσε πια το ποιοι, από εσάς ακολουθούν τους συνδέσμους που βάζω παραθέτω ένα σύντομο βιογραφικό της (από εδώ):

Η Βασιλική Κοκκίνου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά μεγάλωσε και ζει στο Κερατσίνι.

Μετά την αποφοίτησή της από την Ελληνογαλλική Σχολή Jeanne d’Arc του Πειραιά, συνέχισε τις σπουδές της στις ξένες γλώσσες (Γαλλικά και Αγγλικά), γεγονός που την ώθησε αργότερα να ασχοληθεί με τη μετάφραση. Η μεταφραστική της δουλειά αριθμεί εκατοντάδες βιβλία, πολλών σημαντικών κλασικών και συγχρόνων συγγραφέων, όπως του Γαλλοαιγυπτιώτη συγγραφέα Ζιλμπέρ Σινουέ (Η Αιγυπτία, Η κόρη του Νείλου, Το ζαφείρι του Θεού, Ερεβάν, κ.ά.), για τις εκδόσεις Ψυχογιός, και του Στίβεν Πρέσφιλντ (Πύλες της φωτιάς, Οι τελευταίες Αμαζόνες, Άνεμοι πολέμου, κ.ά.) για τις εκδόσεις Πατάκη, ενώ από κλασικούς, θα αναφέρουμε τη Βιρτζίνια Γουλφ (Η κυρία Νταλογουέι), Έμιλι Μπροντέ (Ανεμοδαρμένα ύψη), Χέρμαν Μέλβιλ (Μόμπι Ντικ), Όσκαρ Ουάιλντ (Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι), Ιούλιο Βερν (Ταξίδι στο κέντρο της γης), Γκυστάβ Φλομπέρ (Αισθηματική αγωγή), Ναθάνιελ Χόθορν (Το άλικο γράμμα), Τσαρλς Ντίκενς (Χριστουγεννιάτικη ιστορία), κ.ά. Έχει συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς εκδοτικούς οίκους και οι μεταφράσεις της αφορούν βιβλία για παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Πρόκειται για  έργα λογοτεχνίας, ιστορικά μυθιστορήματα, δοκίμια, ιατρικά, ψυχολογία, κ.ά.

Το 2002 πήρε βραβείο μετάφρασης από την Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας για το βιβλίο, Οι πύλες της φωτιάς, του Στίβεν Πρέσφιλντ. Γράφει επίσης ποίηση και έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, Η Ελένη της φωτιάς και των ανέμων και Η Αέναη πορεία του φεγγαριού. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και πρόσφατα έγινε μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας. Ακόμη είναι πρόεδρος της Εταιρείας Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου, και μέλος άλλων κοινωνικών φορέων.

Να σημειώσω, στο σημείο αυτό, ότι πέραν των επτά βιβλίων του Σινουέ, με μεταφράστρια την Βασιλική Κοκκίνου, αντίτυπα των οποίων κατέχω, στη βιβλιοθήκη μου υπάρχουν και τα βιβλία:

Αισθηματική Αγωγή / Gustave Flaubert

Ανεμοδαρμένα Ύψη / Emily Bronte

Το Χρυσάφι Της Ζωής / Yael Guiladi

σε δική της μετάφραση, επίσης.

Έναν κατάλογο των μεταφρασμένων, στα Ελληνικά, έργων του Σινουέ, μπορείτε να βρείτε στον εξαιρετικό ιστότοπο «Biblionet»:εδώ.

Έναν κατάλογο, επίσης, του μεγάλου πλήθους βιβλίων, περισσότεροι από 500 τίτλοι!, που έχει μεταφράσει στα Ελληνικά, από το 1993 έως το 2018, η χαλκέντερη και αξιοθαύμαστη Βασιλική Κοκκίνου μπορείτε να δείτε και πάλι στον ιστότοπο της «Biblionet»: εδώ.

Να σημειώσω, τέλος, την εξαιρετική εντύπωση που μου έκανε το γεγονός ότι στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Ψυχογιός», επί της οδού Εμμανουήλ Μπενάκη 13-15, παραδίδουν τα βιβλία σε καλαίσθητες πάνινες τσάντες τις οποίες μάλιστα δεν χρεώνουν!

Με την ελπίδα ότι αφενός δεν σας έπρηξα και αφετέρου ότι θα μπείτε στον πειρασμό να διαβάσετε Ζιλμπέρ Σινουέ (πιστέψτε με, κάνει Καλό!) δεν μένει παρά να σας ευχηθώ:

Καλό Ιούλιο!

Να αισθανόσαστε, να είσαστε και να περνάτε Καλά!

Με αφτά κι αφτά φτάσαμε και στο κλασικό πλέον:

Ένα κλικ μακριά. . .

Για σήμερα, λοιπόν, από το εξαιρετικό άλμπουμ του Μάνου Χατζιδάκι «Ο Σκληρός Απρίλης Του 45» ακούμε τη διασκευή του τραγουδιού του Μάρκου Βαμβακάρη «Τα Ματόκλαδά Σου Λάμπουν»:

Υ.Γ. Ένα ακόμα κείμενο για τον Ζιλμπέρ Σινουέ: εδώ.  

30/6/2018

1171. Πλατεία Ομονοίας (Μια Πέμπτη Πρωί)

Την Πέμπτη, 21 Ιουνίου 2018, πηγαίνοντας στην εργασία μου βρέθηκα στην πλατεία Ομονοίας αρκετά νωρίς. Τόσο που να μην έχει ανοίξει η είσοδος που συνήθως χρησιμοποιώ για να φτάσω στο, 306, γραφείο μου. Επειδή τις μέρες αυτές γίνεται ανακαίνιση στο κτήριο της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ), στη διασταύρωση Πανεπιστημίου και Πατησιών, με όψη και στην Πλατεία Ομονοίας, σκέφτηκα να καθυστερήσω, μέχρι τις 07:30, που ανοίγει η πιο πάνω είσοδος, βγάζοντας μερικές, ακόμα, του κτηρίου της ΕΤΕ φωτογραφίες.

Το συγκεκριμένο κτήριο το είχα φωτογραφίσει και την Πέμπτη, 14 Ιουνίου 2018, στην αρχή των εργασιών ανακαίνισης του. Δύο φωτογραφίες, από τις εννέα που τελικά κράτησα, ακολουθούν:

Στη μία εβδομάδα που κύλισε, μεταξύ των δύο φωτογραφίσεων, τα πράγματα άλλαξαν. Η κυριότερη, εξωτερική, αλλαγή αφορούσε την τοποθέτηση μεταλλικών πινάκων, ή πάνελ αν θέλετε, στη βάση της περιμέτρου του κτηρίου και τη συνολική κάλυψη και της επί της Πατησίων όψης του.

Σκέφτηκα, λοιπόν,  τι για εμένα περίεργο!, να επαναλάβω τη φωτογράφιση. Βγήκα στην πλατεία Ομονοίας και κινήθηκα σε ένα χώρο από τον οποίο δεν είχα ξαναφωτογραφίσει τα πέριξ. Η, μέσα από την οθόνη του κινητού, εικόνα των κτηρίων της πλατείας ήταν ενδιαφέρουσα και έτσι δεν περιορίστηκα στη φωτογράφιση του κτηρίου της ΕΤΕ και μόνο.

Από τις φωτογραφίες που τράβηξα κράτησα, τελικά, δώδεκα. Δέκα με κτήρια της πλατείας Ομονοίας και δύο της οδού Πανεπιστημίου, όπως αυτή καταλήγει στην Πλατεία. Η όλη φωτογράφιση κράτησε, περίπου, έξι λεπτά. Όταν κατέβασα τις φωτογραφίες στον ηλεκτρονικό υπολογιστή είχα τα συνηθισμένα προβλήματά μου με την καθετότητα / οριζοντιότητα των γραμμών των κτηρίων. Καημός μεγάλος! Έκανα ότι μπορούσα! Ελπίζω, έτσι, να μην τα μάτια σας, στις που ακολουθούν φωτογραφίες, αντικρίσουν κτήρια που γέρνουν!

Μακάρι η ανακαίνιση του κτηρίου της ΕΤΕ, η οποία από μια ματιά που κατάφερα να ρίξω στο ισόγειο μοιάζει εκτεταμένη, να επιτύχει και να αναβαθμιστεί ολόκληρη η περιοχή του. Μια περιοχή που βρομάει από τα σκουπίδια, είναι μαγαρισμένη από τα μπογιαντίσματα των διπόδων  και μυρίζει εγκατάλειψη.

Ακολουθούν έντεκα φωτογραφίες από τη φωτογράφιση της Πέμπτης, 21 Ιουνίου 2018:

Κλικ ένα μακριά Kokomo και Asia Minor, ένα τραγούδι με τη δική του ιστορία:

24/06/2018

1170. Ρουφίνος: Επίγραμμα Ακόμα Ένα

5.22 ΡΟΥΦΙΝΟΥ

Σοί με λάτριν γλυκύδωρος Ἔρως παρέδωκε, Βοῶπι,
ταῦρον ὑποζεύξας εἰς πόθον αὐτόμολον,
αὐτοθελῆ, πάνδουλον, ἑκούσιον, αὐτοκέλευστον,
αἰτήσοντα πικρὴν μήποτ΄ ἐλευθερίην,
ἄχρι φίλης πολιῆς καὶ γήραος· ὄμμα βάλοι δὲ
μήποτ΄ ἐφ΄ ἡμετέραις ἐλπίσι βασκανίη.

Ακόμα ένα επίγραμμα του Ρουφίνου από το Πέμπτο βιβλίο της Παλατινής Ανθολογίας. Μιας Ανθολογίας που έχει τη δική της ετικέτα στο παρόν e-ημερολόγιο και μετρά ήδη τριάντα οκτώ εγγραφές, της παρούσας μη συμπεριλαμβανομένης.

Για τη μετάφραση του επιγράμματος ανάτρεξα σε επτά (7) βιβλία, που δόξα τω Θεώ υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μου, και σε κανένα από αυτά δεν συνάντησα μετάφραση που να με ικανοποιήσει. Ο κάθε μεταφραστής πρόσθετε το κάτι τις του και, εκ των υστέρων, φτιασίδωνε το επίγραμμα. Τελείως ερασιτέχνης εγώ μεταφραστής, μηχανικός σκέτος όντας,  πώς να κρίνω επαγγελματίες και καταξιωμένους μεταφραστές; Πώς να μιλήσω για μέτρα και ρυθμούς;

Για το μόνο που μπορώ να μιλήσω είναι το πώς εγώ αντιλαμβάνομαι τα επιγράμματα αυτά και την ποίηση που, μέσα από τους αιώνες, μεταφέρουν. Το έχω κάνει και το έχω αποτυπώσει με λόγια όπως:

Το επίγραμμα, στο μυαλό μου, είναι ταυτόσημο με τη δωρικότητα (με την έννοια της λιτότητας) και την ακρίβεια. Όταν η μετάφραση ξεπέφτει στην περίφραση, πέρα από το όρια που θέτει η χρονική απόσταση, εγώ αρρωσταίνω. Δεν λειτουργώ.

. . .

Για εμένα το επίγραμμα, στο πρωτότυπο, μοιάζει με μία λυγερή κοπέλα οι τέτοιες μεταφράσεις μου φέρνουν στο νου μεσόκοπες χοντρές κυρίες.

[Το όλον: εδώ]

Το ευχάριστο είναι ότι, τόσους αιώνες μετά, κάποιες του εν λόγω επιγράμματος λέξεις υπάρχουν ακόμα στο λεξιλόγιό μας και λειτουργούν. Η ερμηνεία, επίσης, κάποιων σύνθετων, από αυτές, προκύπτει. Ευτύχημα μέγα!

Καμιά ανάγκη, λοιπόν, να μεταφραστούν, πέραν άλλων, τα:

γλυκύδωρος, αὐτόμολον, αὐτοθελῆ, πάνδουλον, ἑκούσιον, αὐτοκέλευστον

μιας και:

γλυκύδωρος: αυτός που προσφέρει ευχάριστα (γλυκά) δώρα (καταρχάς ο έρωτας μέχρι τα δώρα του αυτά, δυστυχώς, να πικρίσουν!)

αυτόμολος: αυτός που εγκαταλείπει τις δικές του τάξεις και προσχωρεί στους αντιπάλους.

αυτοθελής: αυτός που ενεργεί, που κάνει κάτι με τη θέλησή του.

πάνδουλος: ο εντελώς δούλος, ο κατά τα πάντα και σε όλους δούλος.

εκούσιος: αυτός που ενεργεί με ελεύθερη βούληση

αυτοκέλευστος: αυτός που συντελείται με τη θέληση του ενδιαφερομένου.

Να σημειώσουμε, επίσης, ότι «Βοώπις» είναι εκείνη που έχει μάτια μεγάλα και στρογγυλά σαν του βοδιού και ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται για το όνομα μίας εταίρας. Παραθέτω την σχετική υποσημείωση στην μετάφραση του επιγράμματος από τον Τάσο Ρούσσο («Τα επιγράμματα του Ρουφίνου», βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ, 2003, ISBN: 960-05-1059-8):

ταύρον υποζεύξας. Το όνομα της εταίρας Βοώπιδος, προς την οποία απευθύνεται το επίγραμμα, προκάλεσε συνειρμικά αυτήν την ποιητική μεταφορά.

Με βάση, λοιπόν, τα πιο πάνω ακολουθεί μία, ερασιτεχνική εντελώς, μετάφραση του επιγράμματος 22 από την ταπεινότητά μου:

Για να σε λατρεύω με παρέδωσε σ’ εσένα ο γλυκύδωρος έρωτας, Βοώπι,

σαν ταύρο ζεύοντας με σε πόθο αυτόμολο, αυτοθελή, πάνδουλο, εκούσιο, αυτοκέλευστο,

που ποτέ δεν θα ζητήσει την πικρή ελευθερία μέχρι ν’ ασπρίσουν τα μαλλιά και τα γεράματα· μάτι ποτέ ας μη βασκάνει τις ελπίδες μου.  

Στην παρούσα εγγραφή έχω αποφύγει τις πολλές παραπομπές (με σελιδοδείκτες) στο διαδίκτυο. Το μόνο σίγουρο; Όποιος ψάχνει βρίσκει!

Ένα κλικ μακριά αγαπημένοι Χαΐνηδες και «Ο Έρωντας κι Ο Θάνατος»:

17/06/2018