1046. Αλοΐσιους: Μια Λέξη - Εικόνα

Με το εγχείρημα “πάνω - κάτω” [1041], το οποίο, σημειωτέον, δεν έχει ολοκληρωθεί, κυρίως όσον αφορά το “κάτω”, ξαναέπιασα στα χέρια μου τα χαρτιά του Αλοΐσιου. Σας εξομολογούμαι ότι ένιωσα “μικράν τινά συγκίνησην”. Το έχω ομολογήσει εξ άλλου πολλάκις. Ο Αλοΐσιους είναι όμοιος μου. Τον αγαπώ. Έστω και αν ποτέ δεν τον συνάντησα· δεν ανταλλάξαμε δύο λέξεις. Έχω κείμενά του. Διάβασα αρκετά από αυτά. Έφτιαξα μια εικόνα του. Γοητεύτηκα και ταυτίστηκα. Αρκεί.

Έβαλα, λοιπόν, τα χαρτιά του στο κάτω δεξιά ντουλάπι της δεξιάς βιβλιοθήκης του, στο ισόγειο της Τ47 πλέον, γραφείου μου για μια ώρα ανάγκης (άνθρωποι είμαστε!). Και η ώρα αυτή έφτασε νωρίς. Σήμερα! Σήμερα που ένιωσα την ανάγκη να ανεβάσω μια εγγραφή για τους ελάχιστους του ημερολογίου μου πιστούς. Μα πως; Είναι εδώ και καιρό που τα φτερά της έμπνευσής μου είναι ψαλιδισμένα.

Ο Αλοΐσιους στις περιπτώσεις αυτές είναι η εύκολη λύση και δεν είναι. Το εύκολο είναι να ανεβάσω ένα κείμενό του. Το μη εύκολο είναι το σε πόσες σκέψεις και αναπολήσεις με βάζουν τα κείμενά του. Τόσες που με κάνουν την κάθε φορά να συμπάσχω. Συνεπώς και αν ακόμα οικειοποιούμαι τα κείμενά του και τα ανεβάζω για τα μάτια σας τα έχω προηγουμένως ζήσει και αισθανθεί. Τα έχω, το είπα ήδη, πονέσει. Θα μπορούσα να σας εξαπατήσω. Να αποκρύψω το όνομά του. Να τα παρουσιάσω για δικά μου. Είμαι βέβαιος ότι δεν θα αντιλαμβανόσαστε τη λογοκλοπή. Μια χαρά θα τα θεωρούσατε δικά μου. Και πώς αλλιώς αφού το είπαμε. Ο Αλοΐσιους είναι όμοιός μου ή, σε περίπτωση που είναι μεγαλύτερός μου, εγώ είμαι  όμοιός του.

Όμως αρκετά γράψαμε. Έχω ήδη βρει το κείμενο, σιγά το δύσκολο, και είναι συντομότατο. Μια υπογραμμισμένη λέξη με την ερμηνεία της, προφανώς από κάποιο λεξικό, και δύο προτάσεις. Ιδού:

Μίζερη: άθλια, κακομοίρα, δύστροπη, πτωχή, φιλάργυρη.

Στραβά ξεκίνησε, ζαβά συνεχίστηκε, άδοξα τελείωσε. Έμεινε η απογοήτευση που γύρισε σε λύπη.

Ποιος να γνωρίζει ποια βαθιά απογοήτευση εισέπραξε και πάλι. Το χαρτί του κειμένου κιτρινισμένο, φθαρμένο. Το γράψιμο του Αλοΐσιου, πράγμα σπάνιο, προσεγμένο, σχεδόν καλλιγραφικό. Κάνω τη σκέψη ότι γράφοντας το κείμενο αυτό ζει το κάθε γράμμα, την κάθε μία από τις δεκαεννέα του λέξεις. Η δε υπογράμμιση στο “Mίζερη” φτιαγμένη με χρήση χάρακα. Μοιάζει και η “Μίζερη” αυτή να τον πίκρανε, ή να τον λύπησε, αν προτιμάτε και όπως και ομολογεί, πολύ.

Είναι πραγματικά κρίμα που δεν μπορώ να ταυτοποιήσω το πρόσωπο το οποίο αφορά το κείμενο, που δεν μπορώ να προσδιορίσω πότε χρονικά γράφτηκαν αυτές οι δεκαεννέα λέξεις. Τα έχουμε πει. Στα χαρτιά του Αλοΐσιου αφενός μεν δεν υπάρχουν ημερομηνίες και αφετέρου σπανιότατα αναφέρονται μόλις κάποια αρχικά ονομάτων. Προφανώς δεν είχε καμία πρόθεση να δημοσιοποιήσει τα κείμενά του (γεγονός το οποίο με κάνει να αισθάνομαι κάποιες φορές άσχημα μιας και το πράττω εγώ). . .

Ένα κλικ μακριά ο Elton John “In The Name Of You” από το εξαιρετικό ολοκαίνουργιο άλμπουμ του  “Wonderful Crazy Night”:

09/02/2016