0939. Επιστολές Κάρτες

Υπάρχει στους Η/Υ της Τ47 και της Σ56 ένας φάκελος με το όνομα: “ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΚΑΡΤΕΣ”. Το περιεχόμενό του; Επτακόσιες τριάντα μία φωτογραφίες. Φωτογραφίες από σκαναρισμένες επιστολές, κάρτες και . . . φακέλους μέσα στους οποίους ταξίδεψαν. Ακόμα μία προσπάθεια αντίστασης στο χρόνο. Ακόμα μία προσπάθεια για άμεση και ταχύτατη πρόσβαση στο παρελθόν. Κάρτες, επιστολές και φάκελοι, λοιπόν, από τη δεκαετία του 1960 μέχρι και αυτή του 2000. 

Εχθές, σε μία περιήγηση στα μονοπάτια του Η/Υ, της Σ56, έπεσα πάνω στον συγκεκριμένο φάκελο. Τον άνοιξα. Χάθηκα. Βάλθηκα να διαβάζω επιστολές που είχαν φτάσει στα χέρια μου, όταν έκανα τη θητεία μου στο Καρλόβασι της Σάμου, από την Κ. Ήταν το 1981. Διάβαζα και ανακάλυπτα πράγματα που τα τριάντα τρία χρόνια της απόστασης, μεταξύ του τότε και του τώρα, είχαν προσθέσει ή και αφαιρέσει. 

Ανακάλυψα τρυφερότητα, παράπονο, ενδιαφέρον σε βαθμό υπέρτερο από αυτόν της πρώτης ανάγνωσης τους. Ο χρόνος είχε κάνει το θαύμα του. Μικρές ή και μεγαλύτερες πληγές της τότε σχέσης επουλώθηκαν και έσβησαν. Έμεινε η τρυφερότητα και το ανθρώπινο ενδιαφέρον, η αναπόληση για ότι πέρασε και χάθηκε. Από την άλλη διαπίστωσα ότι κάποια σημεία που τότε με είχαν εκνευρίσει εξακολουθούν να με εκνευρίζουν. Το χάρηκα, μιας και ήταν μια μικρή απόδειξη του ότι και τότε σωστά έκρινα και αντέδρασα.   

Διάβαζα και ζωντάνευε η εποχή και ο τόπος. Το 1981, το Νέο Καρλόβασι της Σάμου και, φυσικά, η Γλυφάδα των αδειών μου. Πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα που τότε με ζόρισαν και με πίκραναν εμφανιζόντουσαν δίχως αιχμές, δίχως γωνίες. Διάβαζα, αναπολούσα, χαιρόμουνα. Βρήκα ότι σε κάποια σημεία ήμουν απόλυτος και δαγκώθηκα. Η αλαζονεία της νιότης, προφανώς. Το “Σε ένα πράγμα πρέπει να είμαστε απόλυτοι. Στο να μην είμαστε απόλυτοι!”, σαν στάση ζωής, ήρθε αργότερα.

Θα έδινα πολλά για να είχα στη διάθεσή μου και τις δικές μου επιστολές. Ατυχώς, τότε, για τις συγκεκριμένες δεν είχα κρατήσει αντίγραφα (πλην μιας περίπτωσης που η επιστολή ήταν από μόνη της αντίγραφο κειμένου μου). Διατηρώ, πάντως, ακόμα ελπίδες ότι ίσως κάποια στιγμή τις κρατήσω στα χέρια μου, τις σκανάρω και τις επιστρέψω στην παραλήπτριά τους.

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά!

Ένα κλικ μακριά η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και  ο Κώστας Λειβαδάς τραγουδούν “Η Επιμονή Σου” σε στίχους και μουσική του δεύτερου. Ένα τραγούδι που άκουσα πρόσφατα και με γοήτευσε.

15/05/2014