Τελικά ο στόχος που
είχε τεθεί στις 8 Δεκεμβρίου 2013, στην εγγραφή “0892. Στόχος”, επετεύχθη. Το 2014
κλείνει με 1000 εγγραφές. Αν όμως κάποιος αναγνώστης κάνει τον κόπο να αθροίσει
το πλήθος των ανά έτος εγγραφών του παρόντος e-ημερολογίου, όπως αυτό
εμφανίζεται στη δεξιά στήλη, θα τις βρει 999.
Οι χίλιες εγγραφές,
λοιπόν, συμπληρώνονται με την, κατά χρονολογική σειρά, εγγραφή με αύξοντα
αριθμό 274 και τίτλο “Στόχοι”, την οποία ανέβασα
στις 8 Φεβρουαρίου 2007 στο blog “ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΟ” όπως έσπευσα να
διευκρινίσω και στην εγγραφή “0284. Φιλοξενείο και
Δύο”, της 1ης Μαρτίου 2007.
Θα ήταν εύκολο να
παραθέσω ένα σωρό στατιστικά στοιχεία σχετικά με τις 1000 αυτές εγγραφές αν
αυτό είχε κάποια αξία για εσάς. Δεν έχει, δεν θα το πράξω.
Για λόγους πληρότητας,
και για όσους δεν κάνουν χρήση των σχετικών συνδέσμων, θα ακολουθήσει η εγγραφή
“0274. Στόχοι”, της 8ης Φεβρουαρίου
2007.
Να είσαστε όλες και
όλοι Καλά.
Πολλές
ευχές για ένα 2015 γεμάτο Υγεία, Προκοπή και Ευτυχία!
Βαστιόταν από μια ταλαιπωρημένη
χειρολαβή. Είχε κίνηση. Το λεωφορείο κοντανάσαινε. Στο κάθισμα μπροστά του δυο
γραβατωμένοι κύριοι συζητούσαν: “Τι τα θες άμα δεν υπάρχει όραμα και στόχοι δε
γίνεται τίποτα!” ο ένας. “Εμένα θα πεις;” ο άλλος. “Τους έχω πρήξει στην
Εταιρεία. Τους στόχους παιδιά! Το όραμα! Τους άξονες δράσης!” ο άλλος πάλι.
“Αμ, έτσι χτίζονται οι καριέρες και οι εταιρίες! Τι; Χύμα στο κύμα; Που πας ρε
Μήτσο δίχως στόχους, δίχως όραμα, δίχως πενταετές; Θα σε φάνε ρε κακομοίρη! Δεν
το καταλαβαίνεις;” Ξαναπήρε τη σκυτάλη ο ένας.
Για τρεις στάσεις στριμωγμένος,
κρεμασμένος, όλο μπρος πίσω, άκουγε ο Μήτσος, έτσι τον λέγανε, τους
κουστουμάτους. Όλο “Στόχοι” και “Όραμα” και “Πενταετές” και “Δράσεις” και
“Δείκτες” και άλλα πολλά και ακαταλαβίστικα και εγγλέζικα. Ήρθε και έκανε ένα
κεφάλι καζάνι. Κατέβηκε.
Στα είκοσι οκτώ και ήδη ένας
ταλαιπωρημένος άνθρωπος. Με το ζόρι είχε τελειώσει την πρώτη Γυμνασίου. Μέχρι
εκεί άντεξε. Μέχρι εκεί κι η μάνα του. Κι ύστερα δουλειές του ποδαριού, θητεία,
δουλειές του ποδαριού και πάλι. Ώσπου φιλώντας κατουρημένες ποδιές η μάνα,
πάντα, του βρήκε αυτή τη θεσούλα κλητήρα. Τον “τακτοποίησε” η κυρία Μαρίτσα και
στον μήνα απάνω “ταξίδεψε”. Είχε κάνει ότι μπορούσε. Κλητήρας, λοιπόν, σε μια
εταιρία της συμφοράς με ένα γλίσχρο μισθό και την αβεβαιότητα παρούσα. Ψηλός,
ξερακιανός και ασούμπαλος.
Όλη τη μέρα στη δουλειά ήταν
αφηρημένος. Κάτι τον έτρωγε. Στο μυαλό του έφερνε συνεχώς την συζήτηση που είχε
ακούσει. Αυτό το “Στόχοι” τον είχε εντυπωσιάσει. Πως και δεν το είχε σκεφτεί;
Τόσο απλό και τόσο σπουδαίο! “Στόχοι” η λέξη κλειδί. Του βίου η ατμομηχανή.
Σχόλασε. Τράβηξε στο
ψιλικατζίδικο της γειτονιάς του. Αγόρασε το πιο φτηνό τετράδιο που βρήκε κι ένα
στυλό. Τέτοια εργαλεία δεν είχε στο φτωχικό του. Στρώθηκε στο τραπέζι της
κουζίνας. Ψευτοτσίμπησε και άνοιξε το τετράδιο. “η στόχι μου” σκάλισε με
δυσκολία στην πρώτη σελίδα. Γύρισε το φύλλο. Έγραψε:
1 μια όμορφι γινέκα
2 ένα μεγάλο σπίτι
3 δυο γερά πεδιά
4 μισθός τρις χιλιάδαις εβρό
Είχε ζοριστεί πολύ. Αμάθητο το
χέρι έφτιαχνε ορνιθοσκαλίσματα. Τα ξανακοίταξε. Το 4 τον ενοχλούσε. Διόρθωσε:
4 μισθός δυω χιλιάδαις εβρό
“Ε, να μην είμαστε και
πλεονέχτες” χαμογέλασε και σκέφτηκε.
Νωρίς – νωρίς χώθηκε κάτω από
τα σκεπάσματα. Ήθελε να ονειρευτεί. Και ονειρεύτηκε. Όλη τη νύχτα με μια
πανέμορφη λυγερή. Αυτός, αυτή και τα παιδάκια τους. Δύο, γερά, όπως το είχε
βάλει στόχο, όμορφα και χαριτωμένα. Πρόλαβε και το σπίτι. Ένα πανέμορφο διώροφο
με κήπο και τέντες πορτοκαλί. Πρώτη φορά, έστω και στον ύπνο του, ήταν
ευτυχισμένος.
Την επομένη δεν εμφανίστηκε στη
δουλειά. Ούτε και τη δεύτερη μέρα. Τον ψάξανε. Μαζευτήκανε οι γείτονες. Πιο
πολύ από περιέργεια παρά από ενδιαφέρον. Πληρώσανε ένα κλειδαρά και ανοίξανε
την πόρτα. Τον βρήκανε στο κρεβάτι του. Ήταν νεκρός. Νεκρός και χαμογελαστός.
“Τουλάχιστον δε βασανίστηκε”, είπε η κυρία Αντωνία και αφού σταυροκοπήθηκε του
έκλεισε τα μάτια.
αείποτε
Ετικέτες Στάση
posted by Filoxeneio στις 1:56
πμ
18 Comments:
anonymous_bythelake said...
Πρώτη φορά, έστω και στον ύπνο
του, ήταν ευτυχισμένος.
...πόσο κοστίζει η ευτυχία μας
τελικά?
1 Μάρτιος 2007 2:44 πμ
Olyf said...
τά εζησε όλα σε μιά νυχτα αυτός
1 Μάρτιος 2007 10:09 πμ
Βασιλική said...
κατακτησε και κατακτηθηκε...
απλα αφτο!
:)
1 Μάρτιος 2007 10:36 πμ
renata said...
Έστω και στο όνειρο άλλαξε τη
ζωή του. Κάτι ήταν κι αυτό! ;) Εξαιρετικό, Αείποτε!
1 Μάρτιος 2007 10:44 πμ
oistros said...
Σας ευχαριστούμε που περάσατε
από δω.
Καλό μήνα :)
1 Μάρτιος 2007 10:48 πμ
ellinida said...
Θα προτιμούσα ένα happy ending
αλλά οκ έφυγε τουλάχιστον ευτυχισμένος, κάτι είναι κι' αυτό!
Καλημέρες και καλό μήνα.:)
1 Μάρτιος 2007 1:06 μμ
itelli said...
Καλύτερα ζαντό κ ευτυχισμένος
με μια σκέψη/ένα ψέμα, παρά να ξέρω 5 γράμματα κ να μη βγάζω νόημα μια ζωή...
Α ρε μητσάρα... Τουλάχιστον εσύ
έφυγες νωρίς κ ήσυχα...
1 Μάρτιος 2007 1:12 μμ
dianathenes said...
..εκείνο το "πρόλαβε κι το
σπίτι" με έστειλε. Καταπληκτική σε ζωντάνια και αλήθεια η σκηνή στην
κουζίνα με τα ανορθόγραφα ορνιθοσκαλίσματα. Συγκινήθηκα με την αφέλεια του
εγχειρήματος. Αυτό που λέμε "απλός νους". Και από πίσω η μοίρα να
δουλεύει .....
1 Μάρτιος 2007 2:29 μμ
dianathenes said...
...επίσης ταξικό αλλά βαθιά
ανθρώπινο από την απλότητα της περιγραφής. Όλα συντελούνται στον νου αλλά το
κέντρο είναι η ψυχή.
1 Μάρτιος 2007 2:33 μμ
Kapetanios said...
Μόνο ο θάνατος μπορεί να βάλει
ένα τέλος στο όνειρο.
Και αυτό ακριβώς σημαίνει θάνατος
, το τέλος του ονείρου.
Μα και η ζωή χωρίς όνειρα ένας
μεγάλος θάνατος είναι.
αείποτε..
1 Μάρτιος 2007 3:25 μμ
simon says said...
Τελικά είναι απλό, ε;
Μια λίστα. Κι ένας ύπνος
γεμάτος όνειρα.
:Ο)
1 Μάρτιος 2007 5:33 μμ
Ανώνυμος said...
Τον τρελό του χωριού μας τον
βρήκαν πεθαμένο στο κρεβάτι του, δέκα χρόνια μετά. Ας ήταν τουλάχιστον
ευτυχισμένος την ώρα του θανάτου του!
"η"
1 Μάρτιος 2007 11:02 μμ
lemon said...
....
3 Μάρτιος 2007 6:05 μμ
aeipote said...
anonymous_bythelake:
Μάλλον πιο ακριβά από ότι θα
επιθυμούσαμε. . .
Olyf:
Κάτι πρόλαβε ο άνθρωπος.
Βασιλική:
Μακάρι να ήταν έτσι. Όμως,
μάλλον ατύχησε ο χριστιανός.
renata:
Σπουδαία υπόθεση τα ενύπνια.
Ευχαριστώ πολύ.
oistros:
Εγώ ευχαριστώ για την [ανοιχτή]
πρόσκληση, την υποδοχή, την ενημέρωση και την φιλοξενία. Η συνέπεια και η
ευγένεια σας σπανίζουν.
ellinida:
Όλοι οι δικοί μουρμουρίζουν
γιατί «τον πέθανα». Δεν το έκανα επίτηδες. Είχε πρόβλημα με την καρδιά του ο
μακαρίτης και δεν το γνώριζε. Ανακοπή, λοιπόν, και χαίρεται! Πάντως «έφυγε»
ευχαριστημένος.
itelli:
Αν μου πείτε και τι σημαίνει
«ζαντό» θα αισθανθώ κομμάτι καλύτερα. «Τακτοποιήθηκε» ο «μητσάρας», βολεύτηκε
έστω και την τελευταία στιγμή.
dianathenes:
Ευχαριστώ πολύ. Μακάρι για
όλους τους ανθρώπους να ήταν κέντρο η ψυχή. . .
Kapetanios:
Είναι και έτσι μερικές φορές. Ο
βιολογικός θάνατος είναι ζόρικη υπόθεση πάντως. . .
simon says:
Ε, μια τέτοια λίστα καλό είναι
να υπάρχει. Και τα ενύπνια επίσης!
«η»:
Τρελός ήτανε; Ότι ήθελε έκανε!
lemon:
Δεν βοηθάτε στο να σας,
καταλλήλως, απαντήσω. Λάβετε, λοιπόν, ένα χαμόγελο :)
Καλημέρα και Καλή, σε όλους,
Εβιδομάδα
5 Μάρτιος 2007 7:36 πμ
Μαύρος Γάτος said...
Την περασμένη εβδομάδα αυτό που
περιγράφεις συνέβη σε μια φίλη μου 31 ετών. Την προηγούμενη μέρα είχε υπογράψει
μαζί με τον αρραβωνιαστικό της τα συμβόλαια για το σπίτι τους. Και μόλις είχαν
κανονίσει ημερομηνία γάμου. Ένα πολύ πονεμένο κορίτσι, που μόλις είχε τακτοποιηθεί
ΚΑΙ επαγγελματικά... Βλέπεις, η ζωή ξεπερνά καμιά φορά τη φαντασία...
Τί να πω; Να πω ευτυχώς που ΔΕΝ
πρόλαβε τα παιδιά;;;; Δίκοπο μαχαίρι. Δεν το λέω.
Καλή εβδομάδα, Αείποτε...
5 Μάρτιος 2007 9:58 πμ
aeipote said...
Η ζωή είναι πολύ δύσκολη
υπόθεση τελικά. Χρειάζεται χαμόγελο και καλή καρδιά. Ποτέ δεν ξέρεις που θα
μηδενίσει ο μετρητής σου. Ειλικρινά λυπάμαι. . .
Καλή Εβδομάδα και σ' εσένα.
5 Μάρτιος 2007 1:25 μμ
dimitris-r said...
Ωραίο κείμενο.
Πιστεύω κι εγώ είναι πολύ
δυνατή η φράση "πρόλαβε και το σπίτι" και πολύ ουσιαστική σε σχέση με
την καθημερινότητά μας που μάχεται άλλοτε χαλαρά κι άλλοτε ασθμαίνουσα με τον
χρόνο.
8 Μάρτιος 2007 4:51 μμ
aeipote said...
Ευχαριστώ πολύ.
Καλό βράδυ.
12 Μάρτιος 2007 8:38 μμ
31/12/2014
