0796. Διαφάνειες

Έπεσα και πάλι στην παγίδα. Άρχισα να σκανάρω, να σαρώνω αν το προτιμάτε, διαφάνειες που είχα στην κατοχή μου κυρίως από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Υπήρξε μάλιστα μία εποχή που τις εμφάνιζα και μόνος μου με τη διαδικασία Ε-6, αν θυμάμαι καλά. Τις περισσότερες από τις διαφάνειες τις είχα μετατρέψει σε φωτογραφίες χρησιμοποιώντας ένα ειδικό δαχτυλίδι που προσαρμοζόταν στη φωτογραφική μηχανή (μου) και που μου είχε δανείσει ένας φίλος. Αποφάσισα να ξαναεπιχειρήσω την μετατροπή τους ελπίζοντας σε καλύτερα αποτελέσματα και σε μεγαλύτερο μέγεθος. Χρησιμοποίησα τον σαρωτή της Τ47, έναν EPSON V350, και τα αποτελέσματα δεν με απογοήτευσαν. Εκείνο που με απογοήτευσε το γνώριζα και το υποψιαζόμουν. Κάποιες από τις διαφάνειες είχαν αλλοιωθεί. Ευτυχώς που το σύνολο τους το είχα διασώσει με το δαχτυλίδι του φίλου. Όπως και να έχει είναι απογοητευτικό να βλέπεις τη φθορά να εισβάλει στις αποτυπωμένες αναμνήσεις σου. Όλα είναι δύσκολα και το έχω ξαναγράψει. Αν θέλεις να διατηρήσεις για χρόνια πολλά εικόνες, στατικές και κινούμενες, και ήχο πρέπει να είσαι συνεχώς σε εγρήγορση. Να κρατάς αντίγραφα, να αλλάζεις φορμάτ, να αποθηκεύεις δύο και τρεις φορές. Καλές είναι οι διαφάνειες αλλά η διαδικασία του να τις δεις, στήνοντας κατάλληλους προβολείς (slide projectors), οθόνες και σκοτεινιάζοντας τον χώρο, είναι μια μικρή ιεροτελεστία. Μια ιεροτελεστία την οποία έχω τουλάχιστον πέντε χρόνια να κάνω. Μια οθόνη υπολογιστή ή τηλεόρασης προσφέρει μια ευκολότερη λύση. Το δύσκολο ήταν να φέρω τις σκαναρισμένες διαφάνειες στα μέτρα μου. Να απαλείψω, κατά το δυνατόν, τον θόρυβο και τους λεκέδες, κυριολεκτικά, του χρόνου. Photoshop, λοιπόν, και διόρθωση σε επίπεδο pixel. Διαδικασία εξαιρετικά χρονοβόρα και κοπιαστική, από ένα σημείο και πέρα, στην οποία, λόγω ιδιοσυγκρασίας, τελειοθήρας γαρ, έπεσα με τα μούτρα! Το μόνο σίγουρο ότι ο κόπος αυτός δεν φαίνεται στην τελική εικόνα. Όποιες διαφάνειες μπόρεσα να σώσω, κατ’ αυτό τον τρόπο, τις έσωσα. Μπήκα σε μια διαδικασία η οποία θα ολοκληρωθεί με το σκανάρισμα και κάποιων αρνητικών (φιλμ). Ήδη ξεκίνησα και τα πράγματα είναι δύσκολα. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να αποκατασταθεί σε ικανοποιητικό βαθμό το αρχικό χρώμα. Υγιείς να είμαστε να προσπαθούμε.

Με αυτή την εγγραφή κλείνει το 2011. Το 2012 είναι προ των πυλών. Ένα 2012 για το οποίο εύχομαι, τετριμμένο μεν πανάκριβο δε, Υγεία. Και ακόμα υπομονή, θα χρειαστεί σίγουρα, και τύχη αγαθή. Ο Θεός να βάλει το χέρι του να δούμε πως θα προχωρήσει η ανθρωπότητα, πλέον, μετά από επιλογές που μόνο σωστές αποδεικνύεται ότι δεν ήταν. Βρισκόμαστε στην κατηφόρα αλλά το καλό είναι ότι παρουσιάζεται μια λαμπρή ευκαιρία να σκεφτούμε και να αναθεωρήσουμε. Να δώσουμε στη ζωή μας τις διαστάσεις που της αξίζουν, να βάλουμε στο κέντρο τον άνθρωπο και όχι τα υλικά αγαθά, και να έλθουμε πιο κοντά. Να γίνουμε, κυριολεκτικά, φιλάνθρωποι. Προσοχή μεγάλη και στις επιλογές μας. Κουφιοκεφαλάκηδες, ανίκανοι, λεχρίτες, υποκριτές, αναξιοπρεπείς και εξαρτημένοι καιροφυλακτούν για θέσεις και εξουσία. . .

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά!

Συνεχίζουμε.

Ένα κλικ μακριά: “Το Τανγκό των Χριστουγέννων”, σε μουσική Γιάννου Αιόλου και στίχους Ελένης Ζιώγα, με τον Γιώργο Νταλάρα.

31/12/2011