Πως κτίσαμε έτσι τις κοινωνίες μας; Που στράβωσε το πράγμα; Που έγιναν τα λάθη; Γιατί στα δημόσια πράγματα επικράτησαν οι άτιμοι και οι διεφθαρμένοι και όχι οι έντιμοι; Οι ανίκανοι και όχι οι ικανοί; Οι παραδόπιστοι και όχι οι υπεράνω χρημάτων; Οι απάτριδες και ανθέλληνες και όχι οι Έλληνες; Οι ημιμαθείς και όχι οι μορφωμένοι; Οι δήθεν και όχι οι πραγματικοί; Οι πονηροί και όχι οι ευφυείς; Οι λιγδιάρηδες και όχι οι καθαροί; Οι ασυνεπείς και όχι οι συνεπείς; Οι συμφεροντολόγοι και επίορκοι και όχι οι του καθήκοντος;
Γιατί οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι τόσο αναξιόπιστοι; Γιατί αδυνατούν να εμπνεύσουν την παραμικρή σιγουριά; Γιατί αδυνατούν να δώσουν την παραμικρή προοπτική για το μέλλον; Να αποδείξουν, στο τέλος, ότι γνωρίζουν πόσο κάνει 1 +1. Γιατί δεν παραδέχονται ανοιχτά ότι πλέον δεν κάνουν αυτοί κουμάντο αλλά οι περίφημες “αγορές” τους; Μέχρι πότε θα λένε δεν μπορούμε, δεν έχουμε, δεν βγαίνουμε; Δε σκυλοβαρεθήκανε; Γιατί κάθε φορά που έχουμε εκλογές το μόνο που αλλάζει είναι το χρώμα του σκουπιδοτενεκέ;
Γιατί η δικαιοσύνη στην πατρίδα μας μοιάζει να είναι άβουλη, αργή, δυσκίνητη, μεροληπτική και, το χειρότερο όλων, ανύπαρκτη; Γιατί αυτοί που μας οδήγησαν και μας έσπρωξαν στον γκρεμό είναι ακόμα στα πράγματα; Τι περιμένουμε πλέον από αυτούς; Γιατί ανεχόμαστε να μειώνονται οι ήδη πενιχρές συντάξεις γεροντισσών και γερόντων; Γιατί, μια ζωή, ανεχόμαστε τη βάρβαρη και παντελώς άδικη υπερφορολόγηση μισθωτών και συνταξιούχων; Των διπλανών μας τις μικρές ή και μεγάλες παρανομίες; Γιατί ανεχθήκαμε να υποθηκευτεί η αξιοπρέπεια, η αξιοπιστία, το μέλλον και αυτή η υπόσταση της πατρίδας μας;
Γιατί έγιναν τα όσα έγιναν εχθές και σήμερα στο κέντρο της Αθήνας; Ποιοι είναι αυτοί που ταλαιπωρούν, βασανίζουν και χτυπούν πολίτες; Που δυσφημούν τη χώρα; Ποιοι είναι αυτοί που επιτρέπουν να καταστρέφεται δημόσια περιουσία και ολιγωρούν και αδιαφορούν; Θα αποδοθούν ευθύνες; Θα υπάρξει κάποιος ή κάποιοι που θα υποστούν τις συνέπειες των αποφάσεων και των πράξεων ή παραλείψεων τους;
Τα συναισθήματα:
Αγανάκτηση. Πίκρα. Θλίψη. Αβεβαιότητα. Ανασφάλεια. Απελπισία. Και κυρίως: ΟΡΓΗ!
Κανένα τραγούδι δεν ταιριάζει στην περίσταση.
29/06/2011
Μεγαλη ευθυνη για τους ανίκανους πολιτικούς και την Ελλάδα που τίποτα δεν λειτουργεί σωστά, φερουμε και εμείς οι πολίτες..που επί σειρά ετών ψηφίζαμε και γλείφαμε τους ίδιους και τους ίδιους. Βλέπαμε που μας οδηγούσαν οι πολιτικές και μικρο-πολιτικές και το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν να καλύψουμε τις δικές μας ανάγκες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τώρα αποκομίζουμε τις επιλογές μας. Οι πολιτικοί μας είναι καθρέφτης της αδιαφορίας μας, να κτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.
ΚΑΤΑΝΤΙΑ
Θα συμφωνήσω, βεβαίως, για την ευθύνη και των πολιτών αλλά μέχρι ενός, μικρού, ορίου. Αυτό που πρέπει να καταπολεμήσουμε είναι η, έμφυτη φοβούμαι πλέον, ροπή μας προς μία γενικευμένη ανικανότητα. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ναι, είναι ΚΑΤΑΝΤΙΑ.
Καλό Ιούλιο Μαρίνα :)