0684. Στιγμές Αδυναμίας

Πώς να χωρέσεις τη ζωή στη σκέψη; Πώς πρέπει να στέκεσαι, να μιλάς; Στιγμές που πνίγεσαι. Η ένταση των αισθημάτων σου σε αιφνιδιάζει. Καταλαμβάνουν το μυαλό, πολιορκούν το σώμα, απαιτούν. Θα ήθελες. Να αποκαλύψεις. Να εκμυστηρευτείς. Να περιγράψεις, να πεις, να τονίσεις. Τα μύρια όσα. Τα ανείπωτα. Δεν είναι από αυτά που λέγονται. Θα σου έφτανε μισό λεπτό να τα τινάξεις όλα στον αέρα. Να διαλύσεις το status quo. Όλα τα συνήθη. Τα αναμενόμενα όλα. Άνθρωπος είσαι. Αμφιβάλλεις. Διστάζεις. Αναβάλλεις. Αισθήματα με τις φορεσιές της σκέψης. Σε πνίγουν. Αρπάζουν τα κύτταρά σου. Συγκλονίζουν. Πώς να σταθείς; Τι να πεις; Πώς; Η συναίσθηση της μέσα στο σύμπαν ασημαντότητάς σου. Ακίνητος, με το μυαλό να φλέγεται, τα μάτια χαμηλωμένα. Μια σφαίρα που στρέφεται και περιστρέφεται στα χάη. Ένας τόσος δα πλανήτης. Οι σκέψεις ένα νεφέλωμα. Δευτερόλεπτα οδύνης. Παλινδρόμηση ανάμεσα στο ναι και το όχι. Η αποκάλυψη ένας πειρασμός. Μυαλό που πρόσκαιρα σπάει τα δεσμά. Απελευθερώνεται. Φεύγει. Τρέφει το σώμα με ελπίδες. Περίγυρος που αγνοεί. Που, εν αγνοία του, συγκινεί και γοητεύει. Σκλαβώνει. Επιλέγεις τη σιωπή. Μαζεύεσαι. Δεν είναι ο καιρός. Δώστε μου άλλες εποχές. Άλλο σώμα και μορφή. Άλλη ηλικία. Αφήστε μου μονάχα τον πυρήνα του εαυτού που βαπτίστηκε. Την ουσία της ύπαρξης.

ΚΡΥΨΕ ΜΕ

Κρύψε με
Απόψε	Απόψε
Κάπου	Που άκουσα
Κρύψε με	Βαρύ στο νου
Στα μαύρα σου	Του πανικού
Μάτια	Το πάτημα
Στ' άσπρα σου	Μονάχα
Χέρια	Κρύψε με
Κρύψε με

                                        5.79

09/02/2010