Lady in Black [NK]

Γίνεται. Και στις μεγάλες πόλεις, στις ανοιχτές λεωφόρους, γίνεται. Εκεί. Στ’ ανοιχτά. Ταξιδεύει. Ακινητώ. Έρχεται κατά πάνω μου. Με βλέπει, χαμογελά, σταματά. Γίνεται.

Παρατηρώ. Βλέπω. Μαθαίνω. Εξομολογούμαι. Χωρά και άλλους η σιωπή. Βασανίζουν και άλλους σκέψεις. Ένας εαυτός που θέλει να είναι ο εαυτός του είναι ένας επικίνδυνος εαυτός. Αυτό που χωρά στο τώρα θα ξεχειλίσει στο μέλλον. Για τούτο είναι τόσο λίγα αυτά που χωρούν στο τώρα. Γιατί είμαστε μεγάλα παιδιά, γιατί πρέπει να βλέπουμε πέρα από αυτό που κοιτάμε, γιατί πρέπει να σκεφτόμαστε μέχρι εκεί που μας παίρνει. Ποιος ήταν που είπε: “Μια ιδέα που δεν βρίσκει θέση να καθίσει είναι ικανή να κάνει επανάσταση”;

Ζούμε στις μεγάλες πολιτείες, ταξιδεύουμε μέσα στις σκέψεις μας και στις μεγάλες λεωφόρους. Είμαστε, κάποιες φορές, μεγάλα ιστιοφόρα με όλα τα πανιά ανοιχτά. Μεγάλα, υπερήφανα σκαριά στο πάει τους και μείς καπετανέοι. Μια φορά στο τόσο γίνεται και οι διαδρομές μας τέμνονται. Μπορεί και να το θέλει ο Θεός, μπορεί και να είναι μια σκέτη σύμπτωση. Όπως και να έχει είναι μια καλή γουλιά ευτυχίας. Γιατί ο άνθρωπος είναι απλός. Όπως λέει και ο Σεφέρης:

“. . . χείλια και δάχτυλα που λαχταρούν εν’ άσπρο στήθος”.

Έτσι είναι. Τόσους μήνες μετά. Πόσους μήνες πριν; Και η ζωή μας λιώνει, ξοδεύεται, περνά. Έχουμε να αναστήσουμε τα παιδιά μας, να φροντίσουμε τα σπιτικά και τους γύρω μας. Και ζούμε όπως ζούμε και οι σκέψεις μας ταξιδεύουν και γίνονται. Το έχω γράψει:

Οι σκέψεις μου

Είναι κλωστές

Και φτιάχνουνε

Σχοινάκια

Γύρω

Τριγύρω

Στο λαιμό

Τα μαύρα σου

Ματάκια

Και ας μην είναι μαύρα μερικές φορές!

Να μάθουμε να ζυγίζουμε τις λέξεις. Να βλέπουμε πίσω από αυτές τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που πάσχει και πασχίζει. Οι λέξεις σμιλεύουν την σιωπή και φτιάχνουν όγκους και αγάλματα. Νησάκια στον ωκεανό της σιωπής είναι τα γραπτά μας. Και ο ωκεανός υπάρχει. Παλεύουμε, λοιπόν, να φτιάξουμε νησάκια. Νησάκια για να ξαποσταίνει το μυαλό και η ψυχή μας. Και, αν είμαστε τυχεροί και ικανοί, το μυαλό και η ψυχή και άλλων. Είναι, λοιπόν, μεγάλη παρηγοριά να γνωρίζεις ότι τα γραπτά σου διαβάζονται. Διαβάζονται και ας μην φυτρώνουν οι σπόροι που σπέρνεις. Ίσως με τον καιρό [που συνεχώς λιγοστεύει].

Κλίμα: Dire Straits / Making Movies / 5o Τραγούδι. Έτσι, για να έχει κάποιο ενδιαφέρον!

15/11/2005