Αλλόηχος, αλλανταλλιστής και των Προσωκρατικών λάτρης
Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2024
1546. Ένας ανθρωπομούρης στο 124
Πριν από λίγες μέρες. Κατέβηκα στο κέντρο (της
Γλυφάδας). Χρησιμοποίησα μια τοπική γραμμή. 124 (Γλυφάδα - Αγία Τριάδα - Στ. Αργυρούπολης
(Κυκλική)). Ήθελα ν’ αγοράσω μια μπαταρία 9 V, για ένα ψηφιακό πολύμετρο. Ήθελα και να φάω στο “CrepaCorner”.
Στη διαδρομή ατύχησα. Ήταν ηλικίας περίπου πενήντα
πέντε ετών. Φαλακρός. Με μούσι. Γεμάτος. Κρατούσε το κινητό του. Μιλούσε. Λες
και ήταν στο σαλόνι του. Δυνατά και καθαρά. Εξηγούσε στον συνομιλητή του πόσο
ωραίος είναι. Πόσο όλα τα κάνει σωστά. Τα προβλέπει. Τα διευθετεί. Οι στάσεις περνούσαν. Αυτός ακάθεκτος παρλάριζε. Έκανα
αυτό. Κι εκείνο. Και τ’ άλλο! Χείμαρρος. Έκοβε και έραβε. Αδιάφορος για τους
γύρω του. Κλεισμένος στο ανθρωποκτόνο καβούκι του. Μας ζάλιζε (να μην σας πω
τι). Έχει νόημα να υποδείξεις σ’ έναν ηλίθιο πόσο κάνει ένα
+ ένα; Έχει νόημα να του μιλήσεις για το κριτήριο της μαλακίας; (Σύμφωνα με το
οποίο αντιλαμβανόμαστε αν πράττουμε σωστά αναλογιζόμενοι τι θα συνέβαινε αν οι
γύρω μας έπρατταν ομοίως). Μιλούσε. Αδιαφορούσε για την ηχορύπανση που
προκαλούσε. Θαρρώ την κατάβρισκε μιλώντας για τα κατορθώματά του. Ατυχώς
κατεβήκαμε στην ίδια στάση. Συμβαδίσαμε για εκατόν πενήντα – διακόσια μέτρα.
Σακίδιο στην πλάτη κοφτό βήμα και πάρλα. Πάρλα. Πάρλα! Πολυάσχολος! Τάχα μου. Στην
καρακοσμάρα του. Με είχε φέρει στο αμήν. Κάποια στιγμή ακολούθησε διαφορετική πορεία από την
δική μου. Ανάσανα! Ανθρωπομούρης! -γιατί τα ζώα, ως γνωστόν, μια χαρά πλάσματα
είναι. Τον σιχάθηκα!
Αγόρασα την μπαταρία μου. Επισκέφθηκα το “HondosCenter” και το
καινούργιο κατάστημα «Μουστάκας» που άνοιξε στη Γλυφάδα (Λαζαράκη 59). Κατέληξα
στο “CrepaCorner”. Σαλάτα του σεφ (που η μισή, αυτή τη φορά, ήταν
ντομάτες!), μια αλμυρή κρέπα (τυρί, ζαμπόν, μανιτάρια, πιπεριά και καλαμπόκι)
κι ένα κουτάκι μπύρα. Το γκαρσόνι πρόθυμο και ευγενικό αλλά από κανόνες
εστίασης. . . μεσάνυχτα! Επέστρεψα με το 124. Στάθηκα διπλά τυχερός. Και ήρθε
αμέσως και κανένας συνεπιβάτης μου δεν αποδείχτηκε ανθρωπομούρης. Αφτά! Να είσαστε Καλά και μακριά από ανθρωπομούρηδες! Ένα κλικ μακριά το θέμα της ταινίας “Per qualche dollaro in più” [1965], ή “ForaFewDollarsMore” -αν προτιμάτε, με τον αγαπημένο Κλιντ Ίστγουντ, σε μουσική του
μεγάλου Ένιο Μορικόνε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου