Ειλημμένη απόφαση. Πέντε εγγραφές τον μήνα. Κάποτε
εύκολο. Κάποιες φορές όχι. Μια λύση τα, ποικίλα, αποθέματα. Το χειρόγραφο
ημερολόγιο (μου) συναριθμείται στα αποθέματα. Ψηφιοποιημένο, μέχρι και το 2019.
Θέλησα μια εγγραφή (του) από τη δεκαετία του ’80. Αναζήτησα. Βρήκα. Την που
ακολουθεί:
Προτίμησα να την παραθέσω σαν εικόνα. Γιατί; Διότι ο επεξεργαστής κειμένου του blogger είναι βαριά βλαμμένος. Θα έκανε τα δικά του με την επικεφαλίδα. Θα ψαχνόμουνα.
Εγγραφή με, γενικό, αύξοντα αριθμό επτακόσια ογδόντα (780) και τρέχοντα, για το έτος 1988, δεκαπέντε (15) καταχωρισμένη στο τετράδιο με αύξοντα αριθμό οκτώ (8) και στη σελίδα του ενενήντα τέσσερα (94). Εμένα η προσήλωση στην λεπτομέρεια με έφαγε.
Η πιο πάνω εγγραφή εμφανίζεται στο, δύο γραμμών, σύνολό της. Έγραψα στο ημερολόγιο (μου), με μηνών καθυστέρηση έξι, αυτό που στις δεκαοκτώ Φεβρουαρίου, του 1988, σκέφτηκα.
Ακόμα προσπαθώ να, από τα σκατά, ξεφύγω. Η κοινωνία μας είναι τρελαμένη. Έχει χάσει το βηματισμό της. Η λογική δοκιμάζεται. Η αλήθεια έχει αποκτήσει μια λαστιχένια υφή. Η παράκρουση εύκολα αποκτά ομαδικό χαρακτήρα.
Βεβαίως και φιλοδοξώ να ξεφύγω αλλά, ακόμα και αν τα καταφέρω, η προοπτική είναι, δυστυχώς, να επανέλθω. Δύσκολο να ξεφύγεις από τη συλλογική βλακεία.
Επανάληψη:
Η κοινωνία μας είναι τρελαμένη. Έχει χάσει το βηματισμό της.
Από την άλλη, βεβαίως, ισχύει το του Ηράκλειτου:
«Εάν μη έλπηται ανέλπιστον ουκ εξευρήσει, ανεξερεύνητον εόν και άπορον»
Ή, όπως το μετέγραψε ο Γιώργος Σεφέρης:
«Αν δεν ελπίζει κανείς, δεν μπορεί να βρει το ανέλπιστο· γιατί είναι ανεξερεύνητο και χωρίς μονοπάτι.»
[Γιώργος Σεφέρης, ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ, ΙΚΑΡΟΣ, 2000, ISBN: 960-7721-60-8, Σελίδα 57]
Να προσέχετε εαυτούς και αλλήλους!
Καλό Σεπτέμβριο!
Ένα κλικ μακριά ένα τραγούδι που πολύ μου αρέσει. Για τη
χροιά του τραγουδιστή της φωνής, για τον τόνο, το ύφος και το ρυθμό του.
Κάποιοι που, προσωπικά, με γνωρίζουν ίσως παραξενευτούν με την επιλογή μου
αυτή. Αλλά: Περί χρωμάτων και ορέξεως. . . Να σημειώσω μόνο ότι ποτέ μου δεν κάπνισα.
Ένα κλικ μακριά, δεύτερο και τελευταίο, ο Βασίλης Καρράς
στο τραγούδι των Λάκη Παπαδόπουλου (τυχαίο; Δεν νομίζω!) και Sunny Μπαλτζή «Τελευταίο Τσιγάρο»:
Είμαστε σε λεπτές ισορροπίες αγαπητέ φίλε. Καιροί δύσκολοι, ερωτήματα πολλά, κενά μεγάλα. Εκνευρισμός, αμηχανίες. Όλα μαζί. Καρράς ε; Να σου πω. Παλιότερα, πολλά χρόνια πριν άκουγα πολλά από τα λαϊκά του τραγούδια. Κυρίως αυτά με τα οποία προσπαθούσε να σπάσει την εικόνα του "άντρα βαρύμαγκα" που σιχαίνομαι. Ομολογώ ότι έδωσε πολλές όμορφες στιγμές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε να πω καλησπέρα στη βδομάδα που τρέχει.
Καλημέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΖούμε σε ζόρικη εποχή και το μέλλον αβέβαιο.
Να είσαι Καλά!
Και αυτό. Το αρνητικό (μεταγραφής, με δόση ελευθερίας). "Αφού ελπίζει ο άνθρωπος, το απέλπιδο θε' να 'βρει, γιατί έχει ήδη ερευνηθεί και έγινε ρημάδι"
ΑπάντησηΔιαγραφή