Έγραφα πόση ώρα το πρωί αλλά δεν ήμουν συνδεδεμένη με google account και το έχασα, θα προσπαθήσω να ξαναγράψω οπότε.. Κόλλησα λοιπόν στην τελευταία σου φράση ''μ'αγαπούσες;'' κι έλεγα πως αυτή η λέξη με τρομάζει και μου κάνει ιδιαίτερα δύσκολη, προτιμώ π.χ. το μου φέρθηκε ή όχι με τρυφερότητα, με φροντίδα, με εκτίμηση και σε σεβασμό κι αν ας πούμε μου έδειξε τον καλό του/της ή τον κακό του/της εαυτό. Γιατί όσοι στην αγάπη ελπίζαμε το βρήκαμε μπροστά μας νομίζω και μάλιστα με μια έννοια τόσο ακαθόριστη και υποκειμενική μια που δεν υπάρχει αγαπόμετρο!
Είχα υπογράψει και ως φυσ-άει μια που θα ήμουν υποτίθεται ανώνυμη.
Δύσκολη, γενικά και ειδικά, η αγάπη. Πολλοί νομίζουν, λίγοι, θαρρώ, την ζουν. Όταν είσαι σε νεανική ηλικία πάντως, το τολμάς να, κάτι τέτοιο, ρωτήσεις.
Με την ηδονή του ρίσκο, by- ποίηση, ποιώ και τ' ομολογώ, την βρίσκω!
Μ' αγαπούσες; σε ρωτούσαν οι απούσες... Με τα χέρια ανοιγμένα και τα όνειρα αφημένα, απορούσες. "Σκοτεινό, γιατί με 'βλεπαν, όταν τους χαμογελούσα; Σήκωνα με μιας την άμμο, νόμιζα πως τις κρατούσα..."
Στου γραμμένου τα κιτάπια και στου χρόνου τα σημάδια, η αγάπη αχνογελά, καθώς μόνο μπρος κοιτά...
Έγραφα πόση ώρα το πρωί αλλά δεν ήμουν συνδεδεμένη με google account και το έχασα, θα προσπαθήσω να ξαναγράψω οπότε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόλλησα λοιπόν στην τελευταία σου φράση ''μ'αγαπούσες;'' κι έλεγα πως αυτή η λέξη με τρομάζει και μου κάνει ιδιαίτερα δύσκολη, προτιμώ π.χ. το μου φέρθηκε ή όχι με τρυφερότητα, με φροντίδα, με εκτίμηση και σε σεβασμό κι αν ας πούμε μου έδειξε τον καλό του/της ή τον κακό του/της εαυτό.
Γιατί όσοι στην αγάπη ελπίζαμε το βρήκαμε μπροστά μας νομίζω και μάλιστα με μια έννοια τόσο ακαθόριστη και υποκειμενική μια που δεν υπάρχει αγαπόμετρο!
Είχα υπογράψει και ως φυσ-άει μια που θα ήμουν υποτίθεται ανώνυμη.
Σου στέλνω φιλιά Νικ.
και την καλησπέρα μου
Καλημέρα Στελ,
ΔιαγραφήΔύσκολη, γενικά και ειδικά, η αγάπη. Πολλοί νομίζουν, λίγοι, θαρρώ, την ζουν.
Όταν είσαι σε νεανική ηλικία πάντως, το τολμάς να, κάτι τέτοιο, ρωτήσεις.
Υγίαινε!
Με την ηδονή του ρίσκο, by- ποίηση, ποιώ και τ' ομολογώ, την βρίσκω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' αγαπούσες; σε ρωτούσαν οι απούσες...
Με τα χέρια ανοιγμένα και τα όνειρα αφημένα, απορούσες.
"Σκοτεινό, γιατί με 'βλεπαν, όταν τους χαμογελούσα;
Σήκωνα με μιας την άμμο, νόμιζα πως τις κρατούσα..."
Στου γραμμένου τα κιτάπια και στου χρόνου τα σημάδια, η αγάπη αχνογελά, καθώς μόνο μπρος κοιτά...