1311. Ένα κέικ στο σαλόνι

Υπήρξε μία χρονική περίοδος ετών, που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, που είχα πρόσβαση και αγόραζα αντίγραφα ταινιών σε DVD. Σε μια εποχή που δεν υπήρχε ούτε δυνατότητα να εύκολα κατεβάσεις ταινίες από το διαδίκτυο, αλλά και ούτε κάτι σαν το Netflix, η πρόσβαση αυτή ήταν σημαντική.

Τα αντίγραφα τα αποκτούσα μέσω ενός φίλου ο οποίος ήταν ικανότατος στο να βρίσκει και να δημιουργεί αντίγραφα ταινιών. Έτσι απόκτησα, και είδα, ταινίες σε DVD που τις απόλαυσα. Καινούργιες, παλιές, κλασικές, περιπέτειες, κωμωδίες, τα είδη όλα 

Τα δισκάκια αυτά είχαν, με μαρκαδόρο, γραμμένο πάνω τους τον τίτλο της ταινίας και τίποτα άλλο. Βάλθηκα, λοιπόν, να τους φτιάξω ετικέτες. Αγόρασα, από το «Πλαίσιο», τις σχετικές αυτοκόλλητες ετικέτες, πειραματίστηκα, χάλασα αρκετές, και βρήκα τον τρόπο να τις σωστά εκτυπώνω.

Πέρασε ο καιρός. Ήλθαν τα torrents και, από κοντά, το Netflix και οι άλλες πλατφόρμες θέασης ταινιών και σειρών. Το DVD ακολούθησε, θαρρώ, την πορεία του μουσικού CD. Απαξιώθηκε σε μεγάλο βαθμό. Τα ίδια και χειρότερα και για τα πανάκριβα,  σε σχέση με τα DVD, Blu-Ray, τα οποία στην ουσία δεν τα κατάφεραν τελικά να έχουν την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία και βυθίστηκαν (μαζί τους και η 3D τεχνολογία που, για τις τηλεοράσεις, μοιάζει πλέον να καταργήθηκε).

Ο κύριος όγκος, των σε DVD αντιγράφων ταινιών που έχω στην κατοχή μου, βρίσκεται σε ένα κέικ, με πενήντα ένα (51) δισκάκια. Το κέικ αυτό, κάποια στιγμή, το άφησα στο σαλόνι με σκοπό να προχωρήσω σε ξεσκαρτάρισμα του περιεχομένου του (το γνωστό “Project Δήμητρα”).

Πριν από λίγες μέρες είπα να ξεκινήσω τη σχετική διαδικασία. Διάλεξα την ταινία “Gilda” και τοποθέτησα στο σχετικό δισκάκι στο BH7530T 3D Blu-Ray / DVD Home Theater System μου. Μια χαρά έπαιζε, δεκαπέντε – είκοσι χρόνια μετά το γράψιμό του, και πολύ, κατ’ αρχάς, το χάρηκα.

Στη συνέχεια δοκίμασα με την ταινία “Collateral” και σε αυτή, δέκα λεπτά περίπου πριν το τέλος της ταινίας, ήλθε η σφαλιάρα. Το DVD κόλλησε. Δοκίμασα, για την ξεκολλήσω, ότι τεχνάσματα γνώριζα. Κανένα αποτέλεσμα.

Τρίτη ταινία η “King Arthur”. Η ίδια γεύση. Δέκα, δεκαπέντε λεπτά πριν το τέλος κόλλησε και αυτή. Πρόβλημα, λοιπόν, με την εξώτερη περιοχή των DVD αντιγράφων μιας και, από ότι γνωρίζω, αυτά διαβάζονται από το κέντρο προς την περίμετρο.

Έφερα τα δύο προβληματικά δισκάκια στο CD/DVD player του Η/Υ του γραφείου και, θαύμα, έπαιξαν κανονικά. Ώστε, λοιπόν, τι κάνουμε; Τα κρατάμε τα αντίγραφα; Τα δοκιμάζουμε ένα-ένα; Τα πάμε και τα φέρνουμε από το σαλόνι στο γραφείο, ή και αντιστρόφως; Εφαρμόζουμε “Project Δήμητρα”; Τι;

Το ότι τα αντίγραφα CD και DVD, και δυστυχώς και κάποια μη αντίγραφα, εμφανίζουν, μετά από την παρέλευση κάποιων ετών, πρόβλημα στην αναπαραγωγή του περιεχομένου τους είναι γνωστό. Ήδη λόγω του προβλήματος αυτού πέταξα στον κάλαθο των αχρήστων εκατοντάδες μουσικά CD αντίγραφα. Μήπως ήλθε η σειρά να πράξω ομοίως και για τα πιο πάνω DVD;

Έχω αυτά τα αντίγραφα για να τα βλέπω και να χαίρομαι. Αν πρόκειται να έχω τον φόβο ότι στο, κρίσιμο συνήθως, τέλος της ταινία θα κολλήσουν, έχει νόημα να τα βάζω να παίξουν; Έχει νόημα να τα φέρνω από το σαλόνι στο γραφείο και να ελπίζω ότι θα μπορέσω να δω το τέλος; Υπάρχουν κάποιες ταινίες ανάμεσά τους που να μου είναι απαραίτητες;

Το ερώτημα καταντάει σχεδόν φιλοσοφικό. Συμφωνώ με τον Πυθαγόρα και το «Πέποισο μη είναι σον κτήμα ο περ μη εντός διανοίας έχεις» του. Εδώ και καιρό, λοιπόν, γνωρίζω ότι πρέπει να είμαι επιφυλακτικός σχετικά με το τι, τελικά, έχω στην κατοχή μου. Ειδικά για τα χιλιάδες CD και DVD που έχουν βρει στέγη στην Τ47 αυτό ισχύει στο ακέραιο. Είμαι προετοιμασμένος να βάλω κάποιο από αυτά να παίξει και αυτό να μην παίξει ή να κολλήσει.

Όπως και να έχει χρειάζεται μία μορφή πνευματικού θάρρους για να πετάξεις στα σκουπίδια κάποια από τα πράγματά σου. Με τα DVD αντίγραφά μου, πάντως, λέω να το προχωρήσω. . .

Ακολουθούν εικόνες επτά (7)  από τα πιο πάνω DVD μόνο και μόνο για να δείτε τι είδους ετικέτες «φιλοτέχνησα» από τόσα χρόνια πριν:

Να δυο και τρεις προσέχετε φορές και να είσαστε Όλες / Όλοι Καλά.

Ένα κλικ μακριά από το Soundtrack της εξαιρετικής ταινίας «2046» οι Secret Garden στο «Adagio»:

25/10/2020