Διάβασα, στο
τελευταίο βιβλίο που διάβασα, (και) το εξής:
Ο Μπεγκεμότ
καταπίνοντας το τρίτο μανταρίνι, έχωσε το χέρι του σ’ έναν πονηρό πύργο από
σοκολάτες, τράβηξε μια από τη βάση, με αποτέλεσμα να γκρεμιστεί ολόκληρος ο
σοκολατένιος πύργος, και κατάπιε τη σοκολάτα μαζί με το χρυσόχαρτο.
Εκείνο που με ξάφνισε,
όπως θα κι εσείς αντιληφθήκατε, ήταν αυτός ο . . .«πονηρός πύργος»! Ομολογώ ότι
προβληματίστηκα. Από πότε υπάρχουν πονηροί πύργοι; αναρωτήθηκα.
Το συγκεκριμένο
βιβλίο μεταφρασμένο από τα Ρωσικά . . . και τα σκυλιά δεμένα. Δεμένα, αλλά όχι
όλα. Μπορεί να μην γνωρίζω τα Ρωσικά αλλά με τα Αγγλικά τα κουτσοκαταφέρνω. Με
αναζήτηση, στο άγιο διαδίκτυο, βρήκα και κατέβασα τη μετάφραση του βιβλίου στα
Αγγλικά. Παραθέτω το αντίστοιχο απόσπασμα (αυτό του πύργου του πονηρού!).
Behemoth, after
swallowing a third mandarin, put his paw into a clever construction of
chocolate bars, pulled out the bottom one, which of course made the whole thing
collapse, and swallowed it together with its gold wrapper.
ή, σε πρόχειρη
μετάφρασή μου:
Ο Μπεγκεμότ (*) αφού καταβρόχθισε και ένα τρίτο μανταρίνι έβαλε το μπροστινό του πόδι μέσα σε μια
έξυπνη κατασκευή από μπάρες σοκολάτας, τράβηξε αυτήν στον πάτο, κάτι το οποίο βεβαίως
έκανε ολόκληρη την κατασκευή να καταρρεύσει, και την καταβρόχθισε μαζί με το
χρυσόχαρτο.
(*) Ο Μπεγκεμότ ήταν
ένας μεγάλος, μαύρος γάτος με. . . ιδιαίτερο χαρακτήρα!
Το έχω γράψει αρκετές φορές:
Το άλλοθι του μεταφραστή είναι ο
συγγραφέας.
Αλλά, από το σημείο αυτό μέχρι οι
«έξυπνες κατασκευές» να βαφτίζονται «πονηροί πύργοι» υπάρχει απόσταση!
Σε κάθε περίπτωση, και για να θυμηθώ
τα λόγια μιας, πρώην, φίλης· είμαστε ευγνώμονες στους μεταφραστές γιατί, δίχως
τη δική τους μεσολάβηση, πολλά λογοτεχνικά έργα θα μας ήταν απρόσιτα.
Από την άλλη, είναι κρίμα που
τέτοιες αβλεψίες χαλάνε τη συνολική εικόνα της μετάφρασης ενός κλασικού έργου,
με αρχική ημερομηνία κυκλοφορίας, στα Ελληνικά, το 1991, και, προφανώς, επιβιώνουν σε κάθε ανατύπωση
που ακολουθεί.
Να είσαστε Καλά και να διαβάζετε!
27/02/2020
