1104. Ρουφίνος [Προδίκη]

Ακόμα ένα επίγραμμα από το αγαπημένο Πέμπτο Βιβλίο της Παλατινής Ανθολογίας, ένα επίγραμμα του Ρουφίνου.

5.21 ΡΟΥΦΙΝΟΥ

Οὐκ ἔλεγον͵ Προδίκη· «Γηράσκομεν»; οὐ προεφώνουν·
«῞"Ηξουσιν ταχέως αἱ διαλυσίφιλοι»;
νῦν ῥυτίδες καὶ θρὶξ πολιὴ καὶ σῶμα ῥακῶδες͵
καὶ στόμα τὰς προτέρας οὐκέτ΄ ἔχον χάριτας.
μήτις σοι͵ μετέωρε͵ προσέρχεται ἢ κολακεύων
λίσσεται; ὡς δὲ τάφον νῦν σε παρερχόμεθα.

Η μετάφραση, για τα επιγράμματα του συγκεκριμένου βιβλίου, θαρρώ μικρή σημασία έχει. Το ζητούμενο είναι να νιώσει κανείς το ρυθμό,  την ανάσα και την οικονομία του κειμένου. Να συνειδητοποιήσει την αξία του, το από πόσο μακριά έρχονται κάποιες λέξεις που ακόμα χρησιμοποιούμε.

Το συγκεκριμένο επίγραμμα δεν είναι, πιστεύω, από αυτά που μεταφράζονται με δυσκολία. Το επιχείρησα, λοιπόν, και δίχως τη βοήθεια των λεξικών μου – ανατρέχοντας όμως στο διαδίκτυο – κατέληξα στην μετάφραση που θα βρείτε πιο κάτω στο κείμενο.

Ο μόνος προβληματισμός μου ήταν στην απόδοση του “μήτις σοι” της πέμπτης σειράς. Μια φράση που δεν έβρισκα να ταιριάζει με το υπόλοιπο κείμενο μιας και η μόνη ερμηνεία για το “μήτις” που βρήκα ήταν ότι, κατά τον Ησίοδο, ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος και πρώτη σύζυγος του Δία.

Το πρόβλημά μου αυτό λύθηκε όταν στο διαδίκτυο βρήκα την πιο κάτω, εναλλακτική γραφή για τον πέμπτο στίχο:

μή τις σοι, μετέωρε, προσέρχεται, ἢ κολακεύων

Έτσι μάλιστα! Έβγαινε νόημα.

Μετέφρασα, λοιπόν, το επίγραμμα αυτό ως εξής:

Δεν έλεγα, Προδίκη, «Γερνάμε»; δεν το προέλεγα

«Γρήγορα θα φτάσουν αυτές που διαλύουν τις σχέσεις»;

Τώρα ρυτίδες και τρίχες λευκές και σώμα κουρελιασμένο,

και στόμα που πια δεν έχει τις προηγούμενες χάρες.

Μήπως κάποιος, αναποφάσιστη, σε πλησιάζει ή με κολακείες

θερμοπαρακαλεί; σαν να είσαι τάφος τώρα σε προσπερνάμε.

Όταν βρέθηκα κοντά στα βιβλία μου τα άνοιξα και διάβασα τις μεταφράσεις “των συναδέλφων” (Γιάννη Δάλλα, Τάσου Ρούσσου, Κώστα Χωρεάνθη και Νίκου Μουλακάκη). Και οι τέσσερις, λίγο πολύ, είχαν προσθέσει το κάτι τις τους στις μεταφράσεις τους και . . . δικαίωμά τους.

Εκείνο που πρόσεξα ήταν ότι κανένας δεν είχε χρησιμοποιήσει θηλυκό γένος για το “αἱ διαλυσίφιλοι”. Το έπραξα εγώ και αν οι “λευκές τρίχες” και οι “ρυτίδες” ταίριαξαν το “σώμα” και το “στόμα” όχι. Εκτός αν το “αἱ διαλυσίφιλοι” δεν έχει να κάνει με αυτά όποτε εκ του ασφαλούς πλέον το μετέφρασα ως “αυτές που διαλύουν τις σχέσεις”.

Αφτά και

Να είσαστε Καλά,

Καλό Απρίλιο!

Ένα κλικ μακριά Θείος Μίκης Θεοδωράκης και “Το Τραγούδι Της Ξενιτιάς (Φεγγάρι Μάγια μου ’Κανες)”, σε στίχους Ερρίκου Θαλασσινού, με το συγκρότημα “Τρίφωνο”:  

31/03/2017

1103. Πλάκα – Μοναστηράκι – Ομόνοια - Ψυρρή - Θησείο

Μισοαργία, όπως ονομάζω την ημιαργία, εχθές και ευκαιρία για νέες περιπέτειες φωτογραφικού τύπου. Η ιστορία ξεκίνησε το πρωί όταν επιβιβάστηκα στον συρμό των 06:30 του metro στο Ελληνικό. Αποβίβαση στον σταθμό της Ακρόπολης και μέσω Πλάκας στην Πλατεία Μοναστηρακίου και από εκεί Ψυρρή και άφιξη στο γραφείο στις 07:40.

Αν τις εναλλακτικές  διαδρομές προς το γραφείο μέσα από την Πλάκα και το Μοναστηράκι τις έχω σχεδόν εξαντλήσει αυτές μέσα από του Ψυρρή τώρα τις ξεκινάω. Δύσκολη η περιοχή του Ψυρρή για φωτογραφίσεις. Στενοί δρόμοι, ψηλά κτήρια, αυτοκίνητα. Το προσπαθώ, πάντως.

Από το γραφείο έφυγα στις 12:20. Διαδρομή μέσα από του Ψυρρή προς το Θησείο και από εκεί προς το Μοναστηράκι. Στο Μοναστηράκι επίσκεψη στον “Μουστάκα”, για να δω συσκευασίες με τουβλάκια LEGO (!), και στον “Ζαχαρία” για CD (δίχως, τελικά, να αγοράσω κάτι). Ακολούθησε φαγητό στον “Θανάση” και στη συνέχεια πεζοπορία μέχρι το Σταθμό Συγγρού – Φιξ του metro.

Όταν έφτασα στην Τ47 η εφαρμογή “Pacer”, στο κινητό μου, έδειχνε ότι είχα κάψει 467 θερμίδες, είχα βαδίσει επί 2 ώρες και 26 λεπτά, είχα διανύσει 8,6 χιλιόμετρα και έχει κάνει 13.097 βήματα. Όχι και άσχημα, θα έλεγα.

Και στην πρωινή και στη μεσημεριανή διαδρομή φωτογράφιζα με την Canon Ixus 285 HS και μέχρι αυτή να με εγκαταλείψει, από μπαταρία, στην οδό Επταχάλκου, στο Θησείο. Το πλήθος των φωτογραφιών που τράβηξα έφτασε το 174.

Το δύσκολο ήταν το να γράψω, όπως το συνηθίζω, το που τράβηξα ή και τι απεικονίζεται σε κάθε φωτογραφία (πέρα, φυσικά, από την ημερομηνία και την ώρα που η κάθε μία τραβήχτηκε). Όταν τραβάς δεκάδες φωτογραφίες το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το που ακριβώς τράβηξες την κάθε μία από αυτές. Φωτογραφίζω ταμπελίτσες οδών, ανατρέχω στο Google Earth και επαναλαμβάνω τις διαδρομές μου στην οθόνη του Η/Υ μου, προσπαθώ. Δεν σημειώνω πάντοτε επιτυχίες. Το έχω πλέον πάρει απόφαση. Σε κάποιες από τις φωτογραφίες μου οι λεζάντες είναι λανθασμένες ή στο περίπου.

Δεν με ενδιαφέρει να βγάλω την τέλεια φωτογραφία. Δεν έχω βαριές καλλιτεχνικές ανησυχίες. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να απεικονίσω μια στιγμούλα της πραγματικότητας. Τη μορφή ενός κτηρίου, την κίνηση ενός δρόμου, τη ματιά και τα χρώματα ενός προσώπου. Αυτό που με γοητεύει είναι αυτό που με τη φωτογραφία έχω τελικά συλλάβει. Η δική της πραγματικότητα που στα μάτια μου αποκαλύπτεται. Τα χρώματα, η προοπτική, η απεικονισμένη λεπτομέρεια, η συγκεκριμένη σύνθεση, το όλον. Η νοσταλγία, αν το θέλετε, που κουβαλούν και η οποία όσο παλιώνουν αυξάνει.

Ακολουθούν 39 φωτογραφίες τραβηγμένες με την Ixus. Οι έντεκα από αυτές προχθεσινές και οι υπόλοιπες χθεσινές:

Ένα κλικ μακριά ο Μιχάλης Εμιρλής τραγουδά “Να Σε Ξεχάσω Προσπαθώ” σε δικούς του στίχους και μουσική:

25/03/2017

1102. Στο Φάληρο Και Στον Πειραιά

Την Κυριακή, 19 Μαρτίου, βόλτα στον Πειραιά με Δ. και Βα. Επανάληψη, σχεδόν, της βόλτας που, με την ίδια σύνθεση, είχαμε κάνει πριν από τρία χρόνια, την 22 Μαρτίου 2014. Βόλτα για την οποία αφιέρωσα στο παρόν e-ημερολόγιο την εγγραφή “0924. Στον Πειραιά”, με τριάντα τρεις φωτογραφίες.

Η διαδρομή, εν ολίγοις: Τ47- Α29 –Γλυφάδα – Τραμ – ΣΕΦ – “Στης Μαριώς” – Ταξί – Τραμ – Γλυφάδα – Α29 – Τ47. Σκοπός της βόλτας το περπάτημα και, όπως πάντα για εμένα και τη Βα. το να βγάλουμε φωτογραφίες (η Δ, προτιμά, πάντα, την υποβρύχια φωτογραφία). Ξεκινήσαμε, από την Τ47, στις 09:20 και επιστρέψαμε μετά τις 16:00. Αν πιστέψω την εφαρμογή “Pacer”, την οποία έχω εγκαταστήσει στο κινητό μου, έκαψα 430 θερμίδες, βάδισα επί δύο ώρες και 23 λεπτά, έκανα 11.378 βήματα και διάνυσα απόσταση 7,5 χιλιομέτρων.

Τις φωτογραφίες τις έβγαλα με τον “βούβαλο”, όπως ονομάζω την Canon EOS D600. Την Canon Ixuς 285 HS την έδωσα στη Βα. Με την D600 τράβηξα 274 φωτογραφίες (από τις οποίες κράτησα περίπου 240) ενώ η Βα ξεπέρασε τις 400. Είμαι περίεργος να δω την ποιότητα των φωτογραφιών της Ixus, σε σύγκριση με αυτές της EOS, αλλά θα πρέπει να περιμένω μέχρι να πάρω στα χέρια μου το τσιπάκι SD που έβγαλα από την Ixus και έδωσα στη Βα.

Ξεκινήσαμε την βόλτα, περίπου στις 10:30, από τον τερματικό σταθμό του Τραμ στο Νέο Φάληρο και βαδίζοντας στις ακτές Δηλαβέρη, Κουμουνδούρου, Κουντουριώτη, Μουτσοπούλου και Θεμιστοκλέους καταλήξαμε στον αριθμό 302 της τελευταίας όπου και η ψαροταβέρνα  “Στης Μαριώς” στην οποία και καθίσαμε, φάγαμε και  . . . στυλωθήκαμε!

Καλά, λοιπόν, βαδίσαμε, καλά φωτογραφίσαμε, καλά φάγαμε με το Καλό επιστρέψαμε.

Ακολουθούν 21 φωτογραφίες, σε σμίκρυνση, της 19 Μαρτίου 2017. Πάσα ομοιότητα με τις 33 της 22 Μαρτίου 2014 είναι εντελώς συμπτωματική!  

Ένα κλικ μακριά και από το έργο του Μάνου Χατζιδάκι “Ο Μάνος Χατζιδάκις Στη Ρωμαϊκή Αγορά” ακούμε το Βασίλη Λέκκα στο “Μια Πόλη Μαγική” σε στίχους του ίδιου του Μάνου Χατζιδάκι:

22/03/2017