1096. Canon Ixus 285 HS

Tο είχα σκεφτεί εδώ και καιρό να αγόραζα μια μικρή (compact, βαρβαριστί) φωτογραφική μηχανή. Την ήθελα γιατί η κάμερα του κινητού μου, Samsung S3 Neo, σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνυόταν ανεπαρκής και με εκνεύριζε ενώ η Canon EOS 600D, λόγω όγκου και βάρους, είναι μηχανή ειδικών καταστάσεων.

Ήθελα, όταν κατηφόριζα την Αιόλου προς το Σταθμό Συγγρού – Φιξ του metro, να μπορώ να φωτογραφίσω τον βράχο της ακρόπολης που έβλεπα απέναντί μου και η φωτογραφία να λέει κάτι. Ήθελα την δυνατότητα του να μπορώ να φέρω τις εικόνες, που έβλεπα στην οθόνη του κινητού μου, πιο κοντά δίχως την παραμόρφωση του ψηφιακού ζουμ. Ήθελα τη μικρή βεβαιότητα του ότι αυτό που φωτογραφίζω θα το έχω.

Το έψαξα, λοιπόν, λίγο στο διαδίκτυο. Αναζητούσα μία φωτογραφική μηχανή μικρού μεγέθους, χαμηλού κόστους και αξιοπρεπών (πάντα για την τιμή της) επιδόσεων. Σε αρκετούς ιστότοπους η Canon PowerShot ELPH 350 HS, ή η όμοια της Canon PowerShot ELPH 360 HS, εμφανιζόταν σαν μία καλή, αν όχι η καλύτερη για την κατηγορία της, επιλογή.

Το Σάββατο, 21 Ιανουαρίου, στον ιστότοπο του Media Markt είδα σε τιμή προσφοράς (169 € με επιπλέον θήκη και μνήμη SD των 8 GB) την κάμερα Canon Ixus 285 HS. Στην ουσία επρόκειτο για την Canon PowerShot ELPH 360 HS (η οποία εκτός Η.Π.Α. κυκλοφορεί σαν Canon Ixus 285 HS). Η φθηνότερη τιμή που βρήκα στο διαδίκτυο για την συγκεκριμένη μηχανή (στο Skroutz) ήταν 202,39 €, δίχως θήκη και δίχως μνήμη. Το αποφάσισα. Προχώρησα σε on line παραγγελία της κάμερας στο Media Markt.

Την κάμερα, σε μαύρο χρώμα, την παρέλαβα, από το κατάστημα της Media Markt στην Αργυρούπολη, το απογευματάκι της Δευτέρας, 23 Ιανουαρίου. Μου άρεσε το μικρό της μέγεθος, το οπτικό της ζουμ των 12Χ, οι δυνατότητες της. Τις πρώτες φωτογραφίες με αυτήν τις έβγαλα την Τρίτη, 25 Ιανουαρίου, σε κλειστό χώρο. Ομολογώ ότι δεν ενθουσιάστηκα. Το μόνο σίγουρο, πάντως, ήταν ότι ακόμα δεν την είχα μάθει τόσο ώστε να αξιοποιήσω πλήρως τις δυνατότητες της. Συνέχισα, λοιπόν, πειραματιζόμενος.

Τις πρώτες φωτογραφίες “δρόμου”, που για εμένα είναι και το ζητούμενο, τις έβγαλα την  Τετάρτη, 26 Ιανουαρίου, στη γνωστή διαδρομή γραφείο -  Σταθμός Συγγρού – Φιξ του metro. Θα έλεγα ότι, για το κόστος της μηχανής πάντα, το όλον πήγε αρκετά καλά. Από τις φωτογραφίες αυτές, λοιπόν, επέλεξα και παραθέτω αυτές:

Να είσαστε Καλά,

Καλή Εβδομάδα!

Ένα κλικ μακριά αγαπημένη Νινή Ζαχά και “Κοντά Στο Τζάκι” σε μουσική δική της και στίχους του Κώστα Κοφινιώτη:

29/01/2017

1095. Μία Διαδρομή [Χωρίς Λόγια]

22/01/2017

1094. Μπαϊρακτάρης και Μπαζάρ Βιβλίου

Σήμερα, μετά το γραφείο, είπα να περάσω από το Μπαζάρ Βιβλίου το οποίο ξεκίνησε εχθές στην Πλατεία Κοτζιά. Το έπραξα. Η πρώτη εντύπωση ήταν ότι, σε έκταση, το φετινό μπαζάρ υστερεί σημαντικά από το περσινό. Ο κόσμος πάντως ήταν αρκετός και στα δύο ταμεία, αν θυμάμαι σωστά το πλήθος τους, υπήρχαν ουρές.

Η διάταξη των εκδοτικών οίκων μου θύμισε αρκετά την περσινή διάταξη τους και πολλά αντίτυπα βιβλίων ήταν εμφανώς ταλαιπωρημένα. Στο μπαζάρ μπήκα και βγήκα δύο φορές. Την πρώτη κοίταζα τα βιβλία στη δεξιά μου, τη δεύτερη στα αριστερά μου. Βεβαίως υπήρχαν και οι καραμπουζουκλήδες που ακολουθούσαν την αντίθετη φορά καθώς και το γνωστό ελληνικό φρούτο του δίποδου με το σακίδιο στην πλάτη που περνάει και σβαρνίζει!

Αλλά: Έχω την απορία ΠΟΙΟΣ ΒΛΑΚΑΣ  είχε την έμπνευση να βάλλουν στα βιβλία ετικέτες με τις τιμές τους που δεν ξεκολλάνε με τίποτα. Αυτό αρκούσε για να μου χαλάσει τη διάθεση. Έφυγα δίχως να αγοράσω κάτι.

Συνέχισα κατηφορίζοντας την οδό Αθηνάς. Στόχος το σουβλατζίδικο, έτσι νόμιζα, του Μπαϊρακτάρη. Στην πορεία σταμάτησα και σε δύο καταστήματα, στην οδό Βίσσης, και πήρα τιμές για κουρτινόβεργες. Έχω τρία ( με πέντε) παράθυρα και δύο μπαλκονόπορτες στην Τ47 που περιμένουν τις κουρτινούλες τους (και οι άτιμες δεν στέκονται όρθιες από μόνες τους)!

Να μην τα πολυλογώ έφτασα στον Μπαϊρακτάρη, μπήκα, κάθισα. Πάνω από το κεφάλι μου ένα μεγάφωνο έπαιζε, σε ένταση λίγο πιο κάτω από ότι θα έπαιζε σε μία ντισκοτέκ (του παλιού, καλού καιρού), ένα τραγούδι με τον, αγαπημένο, Μανώλη Μητσιά.

Σε λίγο ήλθε ένα ευγενέστατο νεαρό γκαρσόνι να πάρει παραγγελία. Ξεκίνησα από . . . το μεγάφωνο ζητώντας να χαμηλώσουν λίγο την έντασή του (να το κλείσουν θα ήθελα αλλά έδειξα χαρακτήρα!). Συνέχισα με ντοματοσαλάτα, δίχως πιπεριά, και πατατούλες τηγανιτές. Στο επόμενο, ατύχησα!

Ζήτησα, ο αθεόφοβος εγώ, τυλιχτό σουβλάκι!

-   Α! Τυλιχτό, δεν σερβίρουμε. Να σας φέρω μερίδα αν θέλετε!

-   Με δουλεύετε; Πριν από λίγες μέρες στον ίδιο χώρο παράγγειλα και έφαγα τυλιχτό.

-   Καλά να ρωτήσω την υπεύθυνη.

ήταν ο διάλογος που ακολούθησε το αίτημα μου για τυλιχτό στον πεντάστερο Μπαϊρακτάρη.

Έφυγε το γκαρσόνι, ρώτησε, επέστρεψε.

-   Δεν γίνεται, είπε η υπεύθυνη. Εδώ είναι εστιατόριο! Αν θέλετε ανεβείτε στον πρώτο. Εκεί σερβίρουμε!

-   Κι αν ανεβώ στον πρώτο, θα είμαι μόνος μου;

-   Το πιθανότερο κύριε.

-   Καλά ξέχνα το! Τα λέμε μια άλλη φορά.

ήταν η καινούργια και τελευταία στιχομυθία μου με το ευγενικό, ομολογώ, γκαρσόνι (και το ηχείο από πάνω μας βροντούσε κανονικότατα).

Σηκώθηκα και έφυγα κι αν με ξαναδούν στην ντισκοτέκ . . . . έεεμ το εστιατόριό τους ήθελα να πω, να μου γράψουν!

Πήγα στον Θανάση, παράγγειλα αυτά που ήθελα, και τυλιχτό!, έφαγα, πλήρωσα, έφυγα. Συνέχισα με ποδαρόδρομο μέχρι το Σταθμό του metro Συγγρού – Φίξ για να ακολουθήσει μετακίνηση με metro και λεωφορείο μέχρι την Τ47.

Αν, λοιπόν, θέλετε καθαρά βιβλία από το μπαζάρ της πλατείας Κοτζιά ή τυλιχτό στο ισόγειο της disco Μπαϊρακτάρη ατυχήσατε!

Να είσαστε όμως Καλά και να έχετε ένα απίθανο ΣαββατοΚαιΚύριακο!

Ένα κλικ μακριά ο αξέχαστος Δημήτρης Χορν στο τραγούδι “Οι Θαλασσιές Οι Χάντρες” των Μίμη Πλέσσα, Κώστα Πρετεντέρη:

13/01/2017

1093. Ταπετσαρίες Η/Υ

Το είχα βάλει εδώ και καιρό στο μυαλό μου. Με την ευκαιρία των γιορτών, και κανονικής μου άδειας μίας ημερών τεσσάρων, το έπραξα!

Ποιο; Το να δημιουργήσω ταπετσαρίες για τις οθόνες των Η/Υ μου, σε Τ47 και Χ22, από τις φωτογραφίες μου.

Οι οθόνες των Η/Υ σε αναλογία 16:9 και συνεπώς στην ίδια αναλογία θα έπρεπε να φτιαχτούν και οι ταπετσαρίες ξεκινώντας από το ελάχιστο των 1920Χ1080 pixels² και αναλογικά ανεβαίνοντας (π.χ. 2048Χ1152, 3044Χ1712, 4399Χ2472, 5508Χ3098 κ.λπ.).

Ξεκίνησα από τις φωτογραφίες που είχα τραβήξει με τα κινητά, που κατά καιρούς είχα στην κατοχή μου, και συνέχισα με αυτές της Canon EOS D600. Με δεδομένο το ελάχιστο απαιτούμενο των 1920Χ1080 pixels² για τις φωτογραφίες των κινητών ξεκίνησα από το 2010, και τις φωτογραφίες που τράβηξα με το κινητό Sony Ericsson C905, ενώ για την Canon ξεκίνησα από το 2013. Για την εργασία αυτή χρησιμοποίησα κυρίως το εξαιρετικό, και δωρεάν!, FastStone Image Viewer 4.7 και δευτερευόντως το ThumbsPlus 7 και το Adobe Photoshop CS3.

Η μετατροπή των οριζόντιων φωτογραφιών, μεγέθους μεγαλύτερου ή ίσου του ελαχίστου ζητούμενου, δεν παρουσίασε καμία δυσκολία. Καδράριζα και έκοβα! Επειδή όμως το κόψιμο γινόταν με βάση την αναλογία 16:9 βρέθηκα, από δική μου αβλεψία, και με  κάποιες ταπετσαρίες, πλέον, οριακά μικρότερες των 1920Χ1080 pixels². Αυτές τις “τράβηξα”, με την  επιλογή Resize του FastStone, και τις έφερα στο ελάχιστο.

Το πρόβλημα το αντιμετώπισα με τις κατακόρυφες φωτογραφίες. Για την περίπτωση τους χρησιμοποίησα την επιλογή Image Strip Builder του FastStone και ενώνοντας τες ανά τρείς έφτιαξα οριζόντιες φωτογραφίες τις οποίες στη συνέχεια “έκοψα” σε αναλογία 16:9. Το να καταλήξω σε ταιριαστές τριάδες κατακόρυφων φωτογραφιών αποδείχτηκε αρκετά χρονοβόρο.

Χρησιμοποίησα μάλιστα και τη δυνατότητα κάθε κατακόρυφη φωτογραφία να έχει το δικό της πλαίσιο. Αυτό μου άνοιξε την όρεξη και με έστειλε στις φωτογραφίες του πρώτου μου κινητού με κάμερα, του Sony Ericsson T630, των ετών 2004 -2007. Κινητό οι φωτογραφίες της κάμερας του οποίου ήταν διαστάσεων 352Χ288 pixels² για τις οριζόντιες και 288Χ352 pixels² για τις κατακόρυφες φωτογραφίες.

Μετά από σχετικούς πειραματισμούς με το Image Strip Builder κατάληξα να δημιουργήσω ταπετσαρίες 16:9 με 12Χ8 (96) φωτογραφίες για τις οριζόντιες φωτογραφίες και 17Χ8 (136) φωτογραφίες για τις κατακόρυφες. Δημιούργησα, από τις φωτογραφίες του Τ630 συνολικά είκοσι εννέα ταπετσαρίες (23 από τις οριζόντιες και 6 από τις κατακόρυφες φωτογραφίες).   

Για τις φωτογραφίες της Canon τα πράγματα, λόγω του μεγάλου μεγέθους των φωτογραφιών, ήταν σαφώς πιο εύκολα. Η διαδικασία της επιλογής των τριάδων κατακόρυφων φωτογραφιών και της δημιουργίας των αντίστοιχων οριζόντιων αποδείχτηκε και πάλι χρονοβόρα. Πάντως όσο αυξανόταν το πλήθος των φωτογραφιών / ταπετσαριών τόσο δυσκόλευε και ο χειρισμός και ο έλεγχός τους.

Είναι απίστευτο το πόσο αλλάζει η εικόνα μιας φωτογραφίας επιλέγοντας ένα διαφορετικό καδράρισμα. Αυτός εξ άλλου είναι ο λόγος που επιλέγω μεγάλες αναλύσεις όταν φωτογραφίζω. Ακριβώς για να μπορώ στη συνέχεια να αλλάξω καδράρισμα και το μέγεθος της φωτογραφίας να παραμένει ικανοποιητικό.

Με αυτά και με εκείνα, και κάποιες δεκάδες ώρες δουλειάς, κατάληξα με 6.463 (10,62 GB) ταπετσαρίες από τα κινητά και 3.008 (10,61 GB) ταπετσαρίες από την Canon. Ανάμεσα τους και κάποιες ελάχιστες φωτογραφίες από τρίτους.

Η διαδικασία, βεβαίως, συνεχίζεται. . .

Από αύριο επιστροφή στο γραφείο και όλα Καλά!

Καλό 2017 με Υγεία, Τύχη και . . . αντοχές με τους σκατοπολιτικομικρούληδες που, παγκοσμίως, έχουμε, μπλέξει!

Ένα κλικ μακριά ο Αντώνης Καλογιάννης τραγουδά “
Σ’ Αυτόν Τον Δύσκολο Καιρό” των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Ελευθερίου: 

08/01/2017