1014. Εκατόν Τριάντα Έτη Μετά

Ψάχνοντας, εχθές, τα ντουλάπια μου για να βρω ένα βιβλίο που ζήτησε η Βα. έπεσα πάνω στους δύο τόμους των απάντων του Γεώργιου Σουρή τη ύπαρξη των οποίων, ομολογώ, είχα απολησμονήσει. Τους ξεφύλλισα. Στον δεύτερο τόμο σταμάτησα το ξεφύλλισμα σε ένα ποίημα που μου φάνηκε ενδιαφέρον. Το διάβασα. Το βρήκα, τηρουμένων των αναλογιών, επίκαιρο. Αν σκεφτεί κανείς ότι γράφτηκε το Μάιο του 1885 και ότι έχουν παρέλθει έκτοτε εκατόν τριάντα χρόνια η αξία του προφανώς μεγαλώνει.

Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου, με την έρημη πατρίδα μας. Μια ζωή ψάχνουμε για ικανούς υπουργούς, για άξιους ανθρώπους να αναλάβουν τα κοινά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ακόμα δεν τα έχουμε καταφέρει και μάλλον θα αργήσουμε να το επιτύχουμε. Η απαισιοδοξία δεν είναι ό,τι το καλύτερο μα η αποτυχία μας βοά. Ακόμα και με τη σημερινή κατάσταση που έδωσε, ως συνήθως, κάποιες ελπίδες στην αρχή έχω αρχίσει και αναρωτιέμαι:

Βρε μπας και επιλέξαμε ακόμα μια φορά ένα μάτσο μάπες να κυβερνήσουν;

Εύχομαι από τα κατάβαθα της ψυχής μου να μην είναι έτσι και να τα καταφέρουμε να στήσουμε Κράτος γιατί, μέχρι τώρα, δεν έχω πειστεί ότι έχουμε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως κυβερνησούλες από μάπες, για μη γράψω τίποτα πιο βαρύ, μια χαρά στήνουμε.

Τέλος πάντων, από τη σελίδα 539 του δεύτερου τόμου των Απάντων του Γεώργιου Σουρή, των Αθηναϊκών Εκδόσεων Ηρακλή Γ. Σακαλή (1954), αντιγράφω, διατηρώντας την ορθογραφία του κειμένου, το ποίημα για το οποίο ήδη έγραψα:

                                  Επίκλησις υπουργική
                                όντος γενναία κι’ εθνική

Επειδή σ’ αυτάς του έθνους τας κρισίμους περιστάσεις
και οι άνω και οι κάτω τάχουν όλοι σαν χαμένα,
και δεν ξέρεις τι ν’ αφήσεις και τι πράγμα να χαλάσης,
και τα σχέδια κι οι νόμοι είναι όλα μπερδεμένα.
Επειδή καθένας πρέπει μίαν γνώμην να προτείνη,
Αν των φόρων θέλη κάπως τροποποίησις να γίνη.

Δια τούτο παρακαλούμεν τον καθένα ταβερνιάρη
για τον φόρον της ρετσίνας μίαν γνώμην να μας πη·
και πιστεύομεν βεβαίως να μας κάμουν τέτοια χάρι,
εάν θέλουν να ιδούνε στα κρασιά των προκοπή.
Προσκαλούμεν κι’ όσους ξέρουν να μας πουν για το γρασίδι,
για του στρέμματος τον φόρον, για το λάδι, για το ξύδι.

Παρακαλούμεν δε συνάμα και καθένα παντοπώλην
για τον φόρον των τσιγάρων νέαν γνώμην να προτείνη,
προσκαλούμεν δε και πάντας τους καπνίζοντας στην πόλιν
να εκφέρουν μίαν σκέψιν, κι’ ίσως έτσι κάτι γίνη.
ροσκαλούμεν δε και πάντα, είτ’ εχθρόν μας είτε φίλον,
ένα σχέδιον να κάμη και περί των καυσοξύλων.

Προσκαλούμεν τους πωλούντας τα διάφορα πυρεία
με μελέτην και με θάρρος να προσέλθουν και αυτοί,
να λυθή τοιουτοτρόπως κι’ η δική μας απορία
εάν πρέπει χίλια σπίρτα νάχη μέσα το κουτί.
Προσκαλούμεν τους πωλούντας το πετρέλαιον εμπόρους
τροποποίησιν εις τούτο να σκεφθούν με άλλους όρους.

Προσκαλούμεν ταυτοχρόνως εν πομπή και παρατάξει
τους εμπείρους χαρτοπαίκτας να προσέλθουν εν τω άμα
να μας πουν με ποίον τρόπον μπορεί εύκολα ν’ αλλάξη,
ο ξεσκούφωτος ο Φάντες και ο Ρήγας και η Ντάμα.
Είν’ ανάγκη κάθε μία να γνωρίζεται φιγούρα,
Για να παύση των απείρων τζογαδόρων η μουρμούρα.

Πλην και πάντα στρατιώτην, ή πεζόν ή καβαλλάρην,
τον καλούμεν να μας είπη περί στρατιωτικών,
μα και του υποβρυχίου προσκαλούμεν τον Γρυπάρην
να μας πη περί των στόλων και περί των Ναυτικών.
Προσκαλούμεν και τους τόσους σκουπιδιάρηδες των δρόμων
περί της οδοποιίας να εισάξουν νέον νόμον.

Ούτω μόνον συμπολίται, με τας σκέψεις διαφόρων,
με τας γνώμας τας παντοίας και τας τόσας συμβουλάς,
πιθανόν σοφά να γίνουν Νομοσχέδια των φόρων
και κατήφορον να πάρη προς την δόξαν η Ελλάς.
Ανεγνώσθη κι’ υπεγράφη υπ’ αυτού του Υπουργείου
εν τω μέσω των καυμάτων και της σκόνης του Μαΐου.
 
                                                                                         Μάϊος 1885

Ένα κλικ μακριά το κλασσικό τζαζ κομμάτι “Take Five” με τον Dave Brubeck (προσοχή στα τύμπανα παρακαλώ):

26/04/2015