0988. Μακρυγιάννης (Τρε Μπιεν)

Υπάρχει μια φράση που χρησιμοποιώ, σχετικά συχνά, και την έχω πάρει από τα Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη. Δεν είναι ότι ακριβώς διάβασα, γιατί η μνήμη κάνει τα δικά της, μα αυτό που απέμεινε. Πρόκειται, λοιπόν, για τη φράση:

Τρε-μπιεν είπε ο Ναύαρχος και απεχώρησε.

την οποία χρησιμοποιώ όταν έχω πάει κάπου και φεύγω ευχαριστημένος, ή και αδιάφορος, για ότι είδα ή άκουσα.

Παραθέτω το απόσπασμα στο οποίο εμφανίζεται η εν λόγω φράση, έτσι όπως εμφανίζεται:

Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους (Κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνυς (Derigny Anri Gautier, Γάλλος ναύαρχος) να με ιδή. Μου λέγει ‘Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραϊμη αυτού;’ – Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσεις κι’ εμείς, όμως είναι δυνατός ο θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση οπού είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη και θα ιδούμεν την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς. – “τρε-μπιεν”, λέγει κι αναχώρησε ο ναύαρχος.

Η υπογράμμιση δική μου.

Το πλήρες κείμενο των Απομνημονευμάτων του Στρατηγού μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Ένα κλικ μακριά ο Αντώνης Καλογιάννης και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδούν “Θα Σε Ξανάβρω Στους Μπαξέδες”, σε μουσική Ηλία Ανδριόπουλου και στίχους Μάνου Ελευθερίου από το άλμπουμ “Γράμματα Στον Μακρυγιάννη και Άλλα Λαϊκά”, του 1979:

28/10/2014

0987. Στους “Φακίρηδες” Σήμερα

Πρωινή, σύντομη, βόλτα, με τη Δ., στους “Φακίρηδες” σήμερα το πρωί. Η θάλασσα ήρεμη, η μικρή παραλία στο μαύρο της το χάλι. Από τη μία ο όγκος των φυκιών που είχε ξεβραστεί, με τη θαλασσοταραχή των προηγούμενων ημερών, και είχε καλύψει μεγάλο μέρος της και από την άλλη το σκουπιδαριό της “ανθρώπινης” δραστηριότητας. Ελπίζω το καλοκαίρι οι “Φακίρηδες” να έχουν απαλλαγεί από τα φύκια, τα οποία προσωπικά αντιπαθώ, και να μείνουν καθαρά τα βότσαλα και οι πέτρες που χάρισαν στην παραλία το όνομά της. Όσο για την “ανθρώπινη” δραστηριότητα και τη ρύπανση που προκαλεί δεν υπάρχει, θαρρώ, σωτηρία. Τα δέκα, δεκαπέντε λεπτά που μείναμε στην παραλία ήταν αρκετά για να τραβήξω κάμποσες φωτογραφίες με το Samsung S III Neo ή GT-I9301I, όπως “αυτoπροσδιορίζεται”. Παραθέτω κάποιες από αυτές:

Ένα κλικ μακριά: O.P.A. και “Η Καρδιά Μου”:

Έτη Πολλά, και από εδώ, σε Δήμητρες και Δημήτρηδες.

26/10/2014

0986. Σε Μια Χ. Που Απέπλευσε

Πιο πολύ από τη συμπεριφορά μου τη στάση σου απέναντί μου την καθόρισε ο χαρακτήρας σου.

Η διαφορά ανάμεσα στο εφικτό και το επιθυμητό, και συνεκδοχικά το μέτρο της απογοήτευσης, δεν αυξάνεται από την υποτίμηση του εφικτού μα από την υπέρμετρη αύξηση του επιθυμητού.

Όταν, επιτέλους, αποκωδικοποίησα τη συμπεριφορά σου στα μάτια μου αθωώθηκα. Και ναι: Όχι, δεν άξιζε τον κόπο.

Παρά ταύτα: Υγίαινε.

Ένα κλικ μακριά: “Ο Δρόμος Είναι Δρόμος” με τον Γιώργο Νταλάρα σε μουσική και στίχους του Άκη Πάνου:

20/10/2014

0985. Αρχειομαχίες

Κατ’ αντιστοιχία με το, γνωστό στους τακτικούς αναγνώστες, “Project Δήμητρα” μερικές φορές προσπαθώ να βάλω τάξη και στο χάος των αρχείων των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (Η/Υ) μου. Κυρίως σε αυτόν της Τ47 που είναι και ο περισσότερο “φορτωμένος”.

Το μόνο εύκολο είναι να γεμίσεις ένα Η/Υ με σκουπίδια. Από πολλαπλές εκδόσεις αρχείων μέχρι άχρηστα προγράμματα και εφαρμογές. Όσο εύκολο όμως είναι να τον γεμίσεις, με σκουπίδια, τόσο δύσκολο είναι να τον απαλλάξεις από αυτά.

Με κυρίευσε, για να μην πολυλογώ, τις μέρες αυτές η διάθεση να απαλλάξω τον Η/Υ τις Τ47 από αρχεία τύπου DOC, PDF και TXT τα οποία κατά καιρούς είχα κατεβάσει από το διαδίκτυο και δεν μου είναι – ή δεν θα μου είναι – όσο μπορώ να προβλέψω, χρήσιμα.

Και όχι μόνο να διαγράψω τα άχρηστα αλλά και να ταξινομήσω, με κάποιο τρόπο, και αυτά που θα κρατήσω. Αυτό που κάνει το εγχείρημα δύσκολο είναι αφενός μεν το πλήθος των αρχείων, μεγαλύτερο του δέκα χιλιάδες (10.000), και αφετέρου ο χαρακτήρας μου.

Το πλήθος των αρχείων έφτασε σε χρόνο ανύποπτο το ύψος των 10.000 κυρίως από “κατεβάσματα” πακέτων αρχείων (των τύπων που προανέφερα) κυρίως με χρήση torrents.

Ο χαρακτήρας μου, από την άλλη, είναι τέτοιος που όχι μόνο με υποχρεώνει, αν έτσι, να ανοίγω ένα – ένα αρχείο πριν το χαρακτηρίσω και το δρομολογήσω αλλά με βάζει, σε αρχεία τύπου DOC και TXT, και να τα “ωραιοποιώ”.

Στη διαδικασία της ωραιοποίησης προσμετρήστε από την προσθήκη αριθμών / πλήθους σελίδων, στο υποσέλιδο, μέχρι τη διόρθωση ορθογραφικών λαθών, τη στοίχιση, την απαλοιφή κενών πριν από τα σημεία στίξης και την αλλαγή γραμματοσειράς.

Πραγματική μάχη! Αρχειομαχία! Για να δικαιολογήσουμε και τον τίτλο της εγγραφής.  

Είναι μια κουραστική εργασία που, όχι περιέργως, με ευχαριστεί. Το ένα αρχείο μετά το άλλο. Έγκριση ή απόρριψη. Δρομολόγηση σε έναν από τους τριάντα (30) περίπου υποφακέλους που έχω δημιουργήσει.

Υποφακέλους που στην ονομασία τους περιλαμβάνεται από “Εγχειρίδια” και “Κόμιξ” μέχρι “Φωτογραφία” και “Φιλοσοφία” (και φυσικά “Λογοτεχνία” και “Αρχαία Ελληνικά Κείμενα”).

Προσπαθώ, λοιπόν, και κάτι καταφέρνω. Ήδη, το πλήθος των αρχείων έχει πέσει κάτω από το 8300 και ελπίζω σε έξη – επτά ημέρες να έχω τελειώσει με αυτή την εργασία. Μέχρι τότε θα το, όπως ήδη έγραψα, ευχαριστιέμαι. . .

Ένα κλικ μακριά ένα τραγούδι που προχθές μου θύμισε ένας καλός φίλος. Παντελής Θαλασσινός και “Ανάθεμά Σε”, σε στίχους και μουσική δική του:

15/10/2014