0895. Μέρες “Γιορτινές”

Μέρες “γιορτινές” που μοιάζουν, αλλά δεν είναι. Με λαμπάκια, γλομπάκια, φωτάκια, γιρλάντες και λογιών λογιών στολιδάκια. Σε δέντρα, κολόνες, μπαλκόνια προθήκες και προσόψεις. Με επαγγελματικά χαμόγελα, με προσδοκίες κέρδους και ανάκαμψης. Με ελπίδες για αλλαγή, χαρά και ευτυχία. Χριστούγεννα και Νέο Έτος. Μια μεγάλη θρησκευτική γιορτή μιας θρησκείας η οποία ποτέ δεν ακολούθησε τα βήματα του ιδρυτή της και μια ανθρώπινη εφεύρεση (αυτή του τεμαχισμού του χρόνου) που διευκολύνει τη ζωή μας.

Τεχνητή αναπνοή. Προσποίηση. Άρνηση της πραγματικότητας. Για ένα είδος, το ανθρώπινο, το οποίο πλέον ολοφάνερα πάσχει. Δεν γνωρίζει που πατά και που πηγαίνει. Με ένα σύστημα διακυβέρνησης, στη Δύση τουλάχιστον, που δίνει τη δυνατότητα στον κάθε τενεκέ να εκλεγεί και να υπηρετήσει τους πλούσιους και τα συμφέροντα τους. Ένα σύστημα πασπαλισμένο με “δημοκρατικούς θεσμούς και διαδικασίες” που κάθε άλλο παρά προστατεύει του αδύναμους, τους μη έχοντες.

Ένα σύστημα που επιτρέπει στους λίγους να ξεζουμίζουν τους πολλούς, να τους αφαιρούν και να τους κλέβουν. Όλα αυτά, δίχως να ανοίξει μύτη. Με όλους τους “θεματοφύλακες” παρόντες και αδιάφορους. Με το “Σύνταγμα» της χώρας εν ισχύ. Με το έτσι θέλω σου μειώνουν τις αποδοχές, σου κόβουν τη σύνταξη, υποβαθμίζουν το σύστημα υγείας, υπονομεύουν την παιδεία. Γιατί άλλοι έφαγαν και άρπαξαν και πλούτισαν και άλλοι καλούνται να πληρώσουν.

Γιατί, και αυτό είναι το χειρότερο από όλα, ένα και ένα δεν κάνει πλέον δύο. Το παράλογο μοιάζει λογικό και το λογικό άπιαστο. Και το δεχόμαστε. Δεχόμαστε να μας κλέβουν, να μας ρημάζουν, να μας εξαπατούν. Και ο καθένας, σε προσωπικό επίπεδο, το δέχεται και το ανέχεται. Και τρέμει μην του πάρουν και άλλα, μην του τα πάρουν όλα. Γιατί μπορούν. Γιατί φορούν τις κουστουμάρες τους και βγαίνουν στις τηλεοράσεις και σου κουνάνε το δάχτυλο. Ευθέως απειλούν, υβρίζουν, τα φορτώνουν αλλού. Κόπτονται για την ηθική και τις “ικανότητές” τους. Γιατί βαλθήκανε να “σώσουνε τη χώρα” και αδιαφορούν για τους κατοίκους της. Γιατί οι πλούσιοι τους έχουνε βάλει στο βρακί τους και τους έχουνε σήκω – σήκω, κάτσε – κάτσε.

Γιατί τα έχουν εξευτελίσει όλα, γιατί έχουν εξοστρακίσει την ελπίδα. Δεν κοκκινίζουν, δεν παραιτούνται, δεν αυτοκτονούν. Ο προσανατολισμός τους και η μέριμνά τους είναι να αφανιστούν οι πολλοί για να επιβιώσουν οι λίγοι. Ανθρωποθυσίες. Οι φτωχοί να γίνουν φτωχότεροι, οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Γιατί που να πιάσεις τη φοροδιαφυγή και πώς να αξιοποιήσεις τις διάφορες “λίστες” που κυκλοφορούν δεξιά και αριστερά; Ενώ ο μισθωτός; Ο συνταξιούχος; Του χεριού σου! Τράβα του μια περικοπή, μια μείωση! Χέστον! Τέτοιο ζωντόβολο που είναι, κάψε τον! Και μην ανησυχείς, πάλι εσένα θα ψηφίσει. Που να βρει καλύτερον; Με τέτοιο αέρα, τόσο τουπέ, τόσο μόχθο “να σώσει τη χώρα”. Η Ελλάς να σωθεί, οι Έλληνες, τέτοια χαϊβάνια που είναι, ας ψοφήσουν! Για τούτο εφαρμόζουν μέτρα οριζόντια, μέτρα αναδρομικά. Ο φασισμός σε όλο του το μεγαλείο. Ισοπέδωση! Όλοι κάτω, όλα κάτω!

Να κι αν σπούδασες, να κι αν δεν σπούδασες! Να και αν έχεις τριάντα χρόνια υπηρεσίας, να και να έχεις τρία! Να κι αν είσαι Διευθυντής, να κι αν είσαι τεχνίτης! Να κι αν είσαι Στρατηγός, να κι αν είσαι λοχίας. Ισότητα ρε, όλοι τα ίδια! Τα ελάχιστα και να είσαι και ευχαριστημένος. Καπιταλοκομουνισμός! Πλαφόν! Με το έτσι θέλω απαγορεύεται να ξεπεράσεις το μισθό κάποιας συγκεκριμένης υπαλληλάρας! Λες κι εσύ κι αυτός κάνετε την ίδια δουλειά, έχετε τις ίδιες ικανότητες ή, ακόμα, τις ίδιες κρατήσεις. Και επιπλέον βεβαίως σου κρατάνε από τον κουτσουρεμένο μισθό ποσά διάφορα για “αλληλεγγύη” κάθε είδους και ονομασίας. Αλληλεγγύη με το ζόρι δηλαδή. “Αλληλεγγύη”, προς ποιους; Μα προς αυτούς που κακοδιαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα τη φάρα που το λήστεψε  και εξακολουθεί να το κάνει. Δώσε, λοιπόν, και βούλωσέ το.  Γιατί, ω μεγάθυμη ελληνική κυβέρνηση!, σου έκαναν τη χάρη και ακόμα έχεις δουλειά. Λες και δεν σπούδασες, δεν προσφέρεις, δεν μοχθείς. 

Και είναι μέρες “γιορτινές”, τάχα μου. Με χαμόγελα, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, γιορτινή, τάχα μου, ατμόσφαιρα. Με γλομπάκια και φωτάκια, με αυξημένες ελπίδες. Για το νέο έτος που θα φέρει την ανάκαμψη. Που θα μας επιτρέψει να ορθοποδήσουμε. Αρκεί ο λαουτζίκος να κάνει λίγη υπομονή, λίγες θυσίες, λίγες αυτοκτονίες ακόμα. Γιατί οι σοφοί κυβερνώντες, που η καρδιά τους σπαράζει κάθε φορά που μας κλέβουν, θα τα καταφέρουν, θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση, την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν και εμείς πληρώνουμε. Και τότε, ω τότε!, οι θυσίες του λαού "θα έχουν πιάσει τόπο"! Χαράς ευαγγέλια! Θα τα έχουμε καταφέρει! Οι πλούσιοι θα έχουν γλιτώσει και αυγατίσει τα εκατομμυριάκια τους και κάποιοι από τους υπόλοιπους μπορεί να έχουν περισώσει και κάτι τις.

Μέρες “γιορτινές”, λοιπόν, με λαμπάκια, γιρλάντες, επαγγελματικά χαμόγελα, προσμονή, υποκρισία, κλοπές, εξαθλίωση, ισοπέδωση, παραλογισμό, απανθρωπιά, κοροϊδία και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. . . Όμως, και αυτό θα περάσει. . .

Να είσαστε όλες και όλοι, όσο μπορείτε, Καλά!

Ένα κλικ μακριά Μάνος Χατζιδάκις, Νίκος Γκάτσος, Μανώλης Μητσιάς και “Ο Γιάννης Ο Φονιάς” από το άλμπουμ “Αθανασία”.

21/12/2013