0884. Τα Παλιά

Πριν από λίγες μέρες έκανα έναν απογευματινό περίπατο στην περιοχή του πατρικού μου. Ξεκίνησα για να περπατήσω αλλά το όλον εξελίχτηκε σε ιστορική αναδρομή. Ακολούθησα, στην ουσία, τις διαδρομές της εφηβείας μου. Από τα πατρικό στα Αγγλικά. Από το πατρικό στο σπίτι της Λ. ή της Κ. Όλα αλλαγμένα, βεβαίως, όλα παράταιρα. Ούτε καν το φροντιστήριο μου των Αγγλικών δεν κατάφερα να εντοπίσω με ακρίβεια. Το φροντιστήριο του κ. Διονύση και της κα. Νταίζης. Μήπως θα ήταν μια καλή ιδέα να, από τότε, κατέγραφα διευθύνσεις; Θα μπορούσα έτσι τώρα να αναγνωρίσω την πολυκατοικία στη θέση της μονοκατοικίας και όχι να βλέπω ένα σπιτάκι, απομεινάρι άλλων εποχών, και να αναρωτιέμαι “είναι, δεν είναι;”. Όπως και να έχει ο περίπατος αυτός αφύπνισε μνήμες πολλές. Μου έφερε στο νου πρόσωπα και καταστάσεις. Με έκανε να αναρωτηθώ για την τύχη κάποιων ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή μου. Οι αποστάσεις, που τότε ήταν παιχνίδι, εμφανίστηκαν να έχουν και αυτές μεγαλώσει μαζί με εμένα. Περπάτησα, λοιπόν, είδα, αναθυμήθηκα. Έβγαλα κάποιες ελάχιστες φωτογραφίες με το κινητό μου. Επέστρεψα.

Όλα καλά. Η γη γυρίζει, ο ήλιος φωτίζει. Η σελήνη υπάρχει. Το σύμπαν ομοίως. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Ένα κλικ μακριά: Γιώργος Παπαδόπουλος “Μετά” σε μουσική του ίδιου και στίχους του Νίκου Γρίτση.

28/10/2013