Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

0875. Εμή Μετ’ Άλλων




Αντιγράφω από το URL: http://omiliasii.blogspot.gr/2008/11/blog-post_4928.html 


Παρασκευή, 28 Νοεμβρίου 2008


μός μή, όν
 

κτητ. ντων. το πρώτου προσώπου· (γώ, μο)' δικός μου, λατ. meus, μ.' συγκεράννυται μετ το ρθρου, ς, ομός ερηται ν λ. Θ. 360· κα (κατ τος παλαιος γραμματ.) τομο Λ. 608, δ. Δ. 71· τμ λ. Ι. 654· - ποιητ. μς σάκις παραλήγουσα φειλε ν εναι μακρά.

Ι.
μετ
οσιαστ.: 1. ξ ποκειμ., δικός μου, ξ μο, μς υἱὸς υἱὸς μός· μετ το ρθρ., μς υἱὸς υἱὸς μός· - παρ ποιητας νίοτε συνδυάζεται μετ γεν. πρς νίσχυσιν τς ννοίας τς κτήσεως, μν ατο λ. Ζ. 446, δ. Β. 45· δαρ... μς σκε κυνώπιδος λ. Γ. 180 | 2. ξ ντικειμένου, περ μο, μν... λυγρν γγελίην λ. Τ. 336, πρβλ. δ. Β. 97.

ΙΙ.
νευ οσιαστ., μός, δικός μου, ο γρ μν παλινάγρετον=παλισσύλλεκτον, ες τοπίσω ληπτόν· ξ ο ψευδές, μεταμελητν (Σχόλ.), λ. Α. 526 | 2. μοί, (ο) «ο ’δικοί» μου, ο συγγενες μου, λατ. mei, ψει δ’ οτ’ ρπω σ μος δες οτ’ ρ’ γ σος λ. Υ. 205.

[
μν ατ. ν. το μς (Α 31)]
[
μ, νομ. πληθ. το θηλ. μ (Α 42)]

Αναρτήθηκε από kalliopi στις 11/28/2008 07:46:00 μ.μ.




Και τώρα που ξεκαθαρίσαμε τα του εμός, εμή, εμόν ιδού πόνημα (μου) παλαιόν με τίτλο Εμή:


ΕΜΗ

Τέχνη
Της σιωπής
Και της υπομονής
Που ανασαίνει

Σκουλήκι
Της φρόνησης
Που τρώει
Τη σάρκα

Ύπουλο
Πρόβλημα παλιό
Που τη ζωή μου
Δυναστεύει

                       28/1/97




Ένα κλικ μακριά: ο Μανώλης Μητσιάς τραγουδά Ποτέ σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη. Απολαύστε το!



19/08/2013

2 σχόλια:

  1. Δεν είναι τίποτα, ψυχραιμία! Ο γνωστός βλεμμένος blogger τα έκανε σκατά, ως συνήθως. Άι σιχτίρ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χμ! Κι όμως, το ψιλοδιόρθωσα! Καλό βράδυ . . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή