0873. Βίοι Παράλληλοι

Αντιγράφω από τον “Ερωτόκριτο”, έκδοση “ΑΣΤΗΡ” (Αλ. & Ε. Παπαδημητρίου) – 1976, τους στίχους 1531 – 1554 της ραψωδία Α’, ξεκινώντας από τη σελίδα 130. Μιλά ο ποιητής:

Πιάνει φυλάσσει το ζιμιό τη σγουραφιάν εκείνη,                  

     και στα χαρτιά των τραγουδιών κλέφτρα του πόθου γίνη,

κι’ επάψασιν οι λογισμοί οι πρώτοι, κ' ήρθαν άλλοι,

     θεμελιωμένοι πλια βαθιά, και πλιότερα μεγάλοι.

Σαν ο τυφλός, οπού ποτέ στράτα καλή δε βρίσκει,                

    σκοντάφτει, πεδουκλώνεται, και πέφτει, και βαρίσκει,         

αγανακτά στη ζήσιν του, το Θάνατόν του κράζει,

    βαραίνει προς το ριζικό οπού τονε πειράζει,

και πάντ' αναζητά το φως, βαριέται το σκοτίδι,

    γιατί η τυφλάγρα βάσανα και πείραξες του δίδει,              

κι αξάφνου, όντε ‘ςε πλιά κακή στράτά 'ναι μπερδεμένος,          

    πάρουσι φως τα μάτια ντου, ξετυφλωθή ο καημένος,

πασίχαρος, καλόκαρδος, κ' ελεύτερος γυρίζει,

    του ήλιου να δώση φχαριστιά , γιατί το φως γνωρίζει·

έτσι κι αυτήνη το 'παθε τότες την ώρα κείνη·                       

    τυφλή ΄τονε κι ολότυφλη, κι' εδά με φως εγίνη·           

τυφλά πορπάτειε στη Φιλιά, τυφλή ´τονε στα πάθη,

    τυφλά πασπάτευγε να βρη τον αγαπά, να μάθη·

τα μάτια τση ξεφέξασι, τη συννεφιάν εδιώξα,                        

    και την τυφλάγρα ´φήκασι, το σκότος εζυγώξα.                

Eδά 'βρηκε τό γύρευγε και μπλιό δεν το ξετρέχει,           

    Εδά 'ναι σ' άλλο λογισμό, εδά άλλην έγνοιαν έχει,

Εδά ‘βρε τον τραγουδιστή που γύρευγε να μάθη,

    Και μπλιο ο νους τση βάσανα δεν έχει μηδέ πάθη.

Το πώς και το τι, με το οποίο φτάσαμε στο “παράλληλοι”, μόνο ο φίλος Μ. το γνωρίζει και, ευτυχώς!, όχι μόνο το δικαιολόγησε αλλά και το επικρότησε.

Να μας έχει ο Θεός Καλά. Από Δευτέρα, 5 Αυγούστου, θα βρίσκομαι σε  κανονική άδεια δύο εβδομάδων. Δυο εβδομάδες που εύχομαι να περάσουν αργά και γρήγορα (και έχω τους λόγους μου και για τα δύο).

Καλό Αύγουστο σύντεκνοι!

Ένα κλικ μακριά ο Βασίλης Σκουλάς τραγουδά. . . Ερωτόκριτο.

03/08/2013