Το έχω ξαναγράψει.
Μου αρέσει να φωτογραφίζω. Ανθρώπους, ζώα, κτήρια, αντικείμενα. Τόσο, που
κάποιες φορές κινδυνεύω να παρεξηγηθώ. Πολύ θα το ήθελα να φωτογραφίζω ότι και όσο
θέλω μα είναι, δυστυχώς, ακατόρθωτο. Περιορίζομαι, λοιπόν, στα όσα, και όσο,
μπορώ. Εμπόδια, βεβαίως, πάντοτε υπάρχουν. Από αυτοκίνητα, κινούμενα ή μη,
μέχρι ανθρώπους που σε στραβοκοιτάζουν. Τα προβλήματα με την, ογκώδη, Canon EOS 600D είναι πολύ περισσότερα από ότι με το
κομψό, ακόμα και σε σχέση με τα Smartphones τελευταίας εσοδείας, παλιό και καλό Sony Ericsson C905.
Με
αυτήν την τελευταία, λοιπόν, φωτογραφική μηχανή, ή κινητό – όπως θέλετε πέστε
το, από τις 4 Φεβρουαρίου 2009 μέχρι σήμερα έχω αποθηκεύσει περισσότερες από 6.700
φωτογραφίες (και φυσικά έχω “τραβήξει” αρκετά περισσότερες). Ένα από τα
θέματα της συλλογής μου αυτής είναι και αυτό των δρόμων. Με ενδιαφέρει να έχω
μια εικόνα των δρόμων που περπάτησα, των δρόμων που κοίταξα. Όποτε βρίσκω
ευκαιρία απαθανατίζω και δρόμους. Το αποτέλεσμα δεν είναι πάντοτε το επιθυμητό
αλλά σιγά – σιγά, πάλι και πάλι κάτι γίνεται! Από τη συλλογή μου αυτή των
δρόμων, και ειδικά αυτών της Αθήνας, διάλεξα δεκαοκτώ φωτογραφίες, τις “κανονικοποίησα” (σε μέγεθος 10χ15 cm2), και της παραθέτω:
Ένα κλικ μακριά:
αγαπημένος Adamo και
“Le Barbu sans Barbe”.
11/06/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου