0846. Ελληνικά

Τελικά, έχω πρόβλημα! Δεν εξηγείται αλλιώς. Όταν στενοχωριέμαι τόσο πολύ με τα Ελληνικά που ακούω γύρω μου, και κυρίως στα δελτία ειδήσεων, δεν μπορεί παρά να έχω πρόβλημα. Εγώ και μόνο. Όχι οι άλλοι. Οι άλλοι, αυτοί της “επίταξης των απεργών”, είναι μέσα στην τρελή χαρά. Ούτε γνωρίζουν ούτε καταλαβαίνουν, θαρρώ, τι λένε. Μονάχα εγώ στενοχωριέμαι, οργίζομαι, κλείνω την τηλεόραση. Δημοσιογράφοι, μικροί και μεγάλοι, και πολιτικοί, μικροί και μεγάλοι, έχουν βαλθεί να με εξοντώσουν. Έχουν αρπάξει την καραμέλα της “επίταξης” και την πιπιλάνε με μανία. Πιπιλάνε και φτύνουνε. Πάει, καθιερώθηκε κι αυτό. Από εδώ και πέρα θα λες επιστράτευση, αντί για επίταξη, και θα σε κοιτάνε σαν εξωγήινο. Θα πάει κι αυτό μαζί με το αισχρό “αποκατάσταση της βλάβης” ή το ανιστόρητο “βυτιοφορείς”. Έτσι σιγά – σιγά ξηλώνουμε τη γλώσσα μας και αποκτούμε αναπηρία στην έκφραση. Ανάγκη να το πω ακόμα μία φορά. Δεν είμαι φιλόλογος ούτε φιλοδοξώ να γίνω. Ούτε ισχυρίζομαι ότι τα Ελληνικά μου είναι αλάνθαστα. Αλλά, σαν άνθρωπος που διαβάζει αρκετά και γράφει λίγο έχω αποκαταστήσει μια σχέση αγάπης με τα Ελληνικά και μία αίσθηση για τη χρήση τους. Από την άλλη είμαι προθυμότατος στο να διορθώσω τα όποια λάθη κάνω χρησιμοποιώντας τα αρκεί κάποιος να μου τα επισημάνει. Επίσης, δεν διστάζω, όποτε δεν είμαι σίγουρος για κάτι σχετικό με τα Ελληνικά μου, να ανοίξω λεξικά, να ψάξω. Θεωρώ απαράδεκτους, λοιπόν, όσους κάνουν “επαγγελματική χρήση” της γλώσσας, όπως είναι οι δημοσιογράφοι, και δεν φροντίζουν να την μάθουν και να την μιλούν στοιχειωδώς σωστά. Δεν είναι καθόλου κακό να ανοίγουν που και που κανένα λεξικό ή να διαβάζουν και κανένα βιβλίο. Το ίδιο ισχύει και για τους πολιτικούς. Οφείλουν να μιλούν σωστά Ελληνικά και το θεωρώ απαράδεκτο κοτζάμ πρωθυπουργός, ο γιωργάκης εξαιρείται, να εκστομίζει με ύφος μπαρούφες του τύπου “αποκατάσταση της βλάβης” και “επίταξη των απεργών”. Έχουμε που έχουμε αυτό το απαίσιο κλίμα στη χώρα, που περνάμε τα μύρια όσα, που θυσιάζονται συνάνθρωποι μας στο βωμό της σωτηρίας “της Ελλάδας” (ως γνωστόν Ελληνίδες και Έλληνες τους έχουν γραμμένους οι πάνσοφοι κυβερνήτες μας) ας μην τα κάνουμε χειρότερα κατακρεουργώντας τη γλώσσα που μιλάμε. Κι αν μας αξίζει, έτσι που τα καταφέραμε, στα σίγουρα δεν της αξίζει. Πολύ φοβάμαι όμως ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται πλέον για τα ζητήματα της γλώσσας. Μοιάζει να είμαι ένας από αυτούς και, σας μιλώ ειλικρινά, υποφέρω, βασανίζομαι, πάσχω. Δεν αντέχω άλλο να ακούω “επίταξη των απεργών” μου έρχεται αναγούλα, εμετός. Κλείνω ευθύς την τηλεόραση. Θλίβομαι, στενοχωριέμαι, υποφέρω. Έλεος!

Ένα κλικ μακριά “Σκάσε”, με τον Χρήστο Δάντη. Αφιερωμένο εξαιρετικά!

26/01/2013