Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που μια απάντηση σε ζητήματα που σε απασχολούν μπορεί να δοθεί με τρόπο απρόοπτο. Αρκεί να έχεις τα μάτια ανοιχτά. Να δεις· να συνδυάσεις. Όταν διεκδικείς κάτι δέχεσαι συμβουλές και προτροπές για το πώς μπορείς να επιτύχεις αυτό το στόχο. Το δύσκολο είναι όταν η διαμορφωμένη κατάσταση δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Όχι τόσο για την επίτευξη του στόχου αλλά για το τι αντιπροσωπεύει και τι πορεία πρέπει να ακολουθήσεις για να επιτύχεις. Και είναι δυο φορές δύσκολο όταν δεν είσαι πρόθυμος να παίξεις με τους όρους που υπάρχουν. Όταν προσεγγίζεις το στόχο με τις δικές σου δυνάμεις και μόνο και μάλιστα δίχως καν να αυτοπροβάλλεσαι. Όταν, παρ’ όλα αυτά, προβληματίζεσαι για το αν η στάση σου αυτή είναι ορθή και αν έτσι δεν αδικείς τον εαυτό σου. Όταν σε προτρέπουν άλλα να πράξεις και αλλιώς. Ερωτήματα, αμφιβολίες, ελπίδες. Βαθιά ανάσα στη φράση που διάβασα και συνδύασα με τους προβληματισμούς μου:
Ο άνθρωπος είναι πολύ ισχυρός όταν αρκείται να ‘ναι αυτός που είναι.
Η ρήση του Ζαν – Ζακ Ρουσσώ από το έργο του “Αιμίλιος”. Μια ρήση που με έκανε να αισθανθώ καλύτερα, να χαλαρώσω. Μοιάζει ότι είναι εδώ και καιρό που έχω αποδεχτεί τον εαυτό μου με όλα τα ελαττώματα και τα προτερήματά του. Συνεπώς. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει!
Ένα κλικ μακριά “Η Λίζα Και Η Κορνίζα” σε στίχους και μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη με τον Κώστα Μακεδόνα.
20/09/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου