0721. Ένα Ελαφάκι

Ένα ελαφάκι. Στην Τ47. Πόσα χρόνια τώρα; Είκοσι, τριάντα, σαράντα; Το θυμάμαι πάντοτε εκεί. Στολισμένο. Στοιχείο και στοιχειό του σπιτιού. Ζυμωμένο με την ύπαρξη και τη ζωή του. Ευτελές και ωστόσο πολύτιμο. Κουβαλάει το άγγιγμα της μάνας. Το βλέμμα του πατέρα που το αντίκρισε. Εχθές το κράτησα στα χέρια μου. Αισθάνθηκα το βάρος του. Το μπροστά αριστερά ποδαράκι του τραυματισμένο. Η οπλή του σπασμένη. Το πέρασμα του χρόνου. Ένα ευτελές μπιμπλό. Ένας τόμος ζωής και αναμνήσεων. Ένα ελαφάκι με κάποτε λευκή, φουντωτή ουρά. Ένα ελαφάκι. Ένα ελαφάκι λάρητας.

Ένα κλικ μακριά: Andre Moss και “Mary Ann”.

30/07/2010

0720. Αφτό

Του παρελθόντος [μου, εγώ,]

Μέγας εραστής

Και ταξιθέτης

27/07/2010

0719. Τρεις Εικόνες, Μια Παραπομπή και Ένα Τραγούδι

Οι εικόνες:

Η Παραπομπή:

Εδώ

Το τραγούδι:

21/07/2010

0718. Πειρασμός

Καλοκαίρι. Διάθεση χαλαρή. Εξακολουθώ, συστηματικά αυτή την εποχή, την προσπάθεια να μεταφέρω σε ηλεκτρονική μορφή (MS Word και στη συνέχεια σε PDF) το περιεχόμενο των χειρόγραφων ημερολογίων μου. Ξεκίνησα από το 1973, βρίσκομαι στο 1999. Μια εγγραφή ακόμα και τελειώνει και το δωδέκατο τετράδιο. Μένουν τρεις ακόμα εγγραφές του 1999 στο δέκατο τρίτο τετράδιο και . . . έπεται συνέχεια. Το σύνολο των εγγραφών περιέχεται σε δεκαπέντε τετράδια με το τελευταίο να ξεκινά την 26 Ιουνίου 2010. Ο κύριος όγκος της εργασίας, συνεπώς, έχει ολοκληρωθεί. Το μόνο σίγουρο ότι τα τελευταία έτη γράφω, στο χειρόγραφο ημερολόγιο πάντα, πολύ λιγότερο από ότι τα προηγούμενα.

Και ο πειρασμός; Χθεσινός! Η σκέψη να ενσωματώσω, στην ηλεκτρονική των ημερολογίων μορφή, το σύνολο των πληροφοριών που σχετίζονται με το κείμενο και που διαθέτω ή μπορώ να βρω. Πληροφορίες που ξεκινούν από φωτογραφίες, επιστολές, ποιήματα, ηχογραφήσεις, αγορές (δίσκων, βιβλίων κ.λ.π) και SMS και φτάνουν μέχρι παραπομπές στο διαδίκτυο. Τεχνικά γίνεται και οι πληροφορίες, έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν. 

Ο κόπος όμως φαντάζει μέγας. Και βεβαίως τίθεται, πάντοτε, το ερώτημα: Για ποιον; Το αφήνω να αιωρείται. Μπήκα, όπως και να έχει, στον πειρασμό. Μια πρώτη σκέψη είναι να το προσπαθήσω για ένα συγκεκριμένο έτος ή, έστω, ένα μήνα. Ίσως να το πράξω.

Η φωτογραφία του γλάρου είναι της αδελφής μου (Δ.) και τραβήχτηκε στο “Μαύρο Λιθάρι”.

Ένα κλικ μακριά αγαπημένος Raymond Lefevre και “Kilimandjaro″.

08/07/2010

0717. Chrome ή Μια Φωτογραφία Σου

Απομεσήμερο. Εχθές. Βγαίνει η κούραση της μέρας. Ο Η/Υ ανοιχτός. Ένα εικονίδιο τραβά την προσοχή μου. Κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, μπλε. Chrome. Το πρόγραμμα περιήγησης στο διαδίκτυο της Google. Χρησιμοποιώ τον Mozilla Firefox. Σπανίως, τον Internet Explorer. Διπλό αριστερό κλικ στο εικονίδιο του Chrome. Σχεδόν ασυναίσθητα. Εμφανίζεται η γραμμή αναζήτησης του Google. Ένα πρόσωπο έρχεται στο νου μου από τα παλιά. Πληκτρολογώ Α. . . . Κ . . . στα Ελληνικά και επιλέγω “Εικόνες”. 0,05 δευτερόλεπτα αργότερα έχω στη διάθεσή μου 415 “Εικόνες”. Το έχω ξανακάνει με τον Mozilla. Τα όσα εμφανίζει ο Chrome μοιάζουν διαφορετικά। Είναι!

Αυτό που ζητώ εμφανίζεται στις δύο πρώτες “Εικόνες” – φωτογραφίες. Στην πρώτη μετά πολλών και όχι καθαρά. Στη δεύτερη, τύπου φωτογραφίας ταυτότητας, μια κυρία χαμογελά. Διπλό αριστερό κλικ στη φωτογραφία και βρίσκομαι μπροστά στο βιογραφικό της. Όλα χαρτί και καλαμάρι. “Αυτά παθαίνει όποιος είναι δημόσιο πρόσωπο”, συλλογίζομαι। Διαβάζω και μαθαίνω τα της καριέρας της. Μοιάζει να έχει επιτύχει αυτό που, από τα φοιτητικά της χρόνια, τόσο επιθυμούσε. Να, λοιπόν, που δεν πήγαν χαμένοι οι κόποι της. Καριέρα και παιδάκια δύο. Είχα μείνει στο ένα. Μακάρι και η προσωπική της ζωή να είναι τόσο επιτυχημένη όσο η επαγγελματική.

Κοιτάζω τη φωτογραφία της. Πάλι και πάλι. Σχεδόν αναστατώνομαι. “Μα πώς είναι δυνατόν αυτή να είναι η Κ.;”, κάνω τη σκέψη. Προφανώς έχω μείνει, ως συνήθως, πίσω. Τριάντα χρόνια είναι λογαριασμός. Προσπαθώ από χθες να ταιριάξω την εικόνα της φωτογραφίας με την Κ. που γνώρισα. Δυσκολεύομαι πολύ. Κοιτώ παλιές φωτογραφίες της, προσθέτω χρόνια. Ναι. Μοιάζει. Είναι. Δυσκολεύομαι αλλά πείθομαι. Αυτό είναι το “σημερινό” της πρόσωπο. Ένα πρόσωπο, θα έλεγα, ελκυστικό.

Χάρηκα που, ακόμα και με τον τρόπο αυτό, συναντηθήκαμε. Χάρηκα που βρήκα μιαν, ακόμη, άκρη νήματος που οδηγεί στα περασμένα. Ας είναι Καλά. Γερή, ευτυχής, επιτυχημένη. Κι ας είναι καλά και το Chrome και το διαδίκτυο που επιτρέπουν, από την άνεση της πολυθρόνας μας, τέτοιες αποδράσεις. . . 

Ένα κλικ μακριά Joe Dassin και “A Toi″.

08/07/2010

0716. Θέρος Τότε και Τώρα

Θέρος. Ζέστη. Υγρασία. Ιστορία που επαναλαμβάνεται. Χειρόγραφο ημερολόγιο - e-ημερολόγιο. Ιστορίες παράλληλες. Όλο και πιο δύσκολα· όλο και πιο αργά. Πάντοτε. Τα ερωτήματα παραμένουν. Γιατί και για ποιους; Έμπνευση που απουσιάζει. Διάθεση που δεν επαρκεί. Η εύκολη λύση. Το παρελθόν. Τα νεανικά ατοπήματα. Ένα τότε που μεταφέρεται στο τώρα. Η ουσία παραμένει. Τα πρόσωπα αλλάζουν. Οι καιροί επίσης. Ιδού! 

ΔΙΑΤΜΗΤΙΚΗ ΤΑΣΗ 


Ποιόν άνεμο Ποιόν άνεμο

Τα λόγια σου καρφώσαν

Και τον δικό μου έσμιξε

Κι ακράτητα ματώνει

Ποιόν άνεμο εμπιστεύτηκες

Ποιόν άνεμο φορτώνεις

Και τα πικρά που γεύτηκες

Πίσω σε μένα σπρώχνεις

07.06.75

31.07.94 

Ένα κλικ μακριά Bee Gees και “Love You Inside Out″.

05/07/2010