Διαβάζω:
“Ο φιλόσοφος Ντανί –Ρομπέρ Ντιφούρ εξήγησε με μια δόση χιούμορ ότι η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία λειτουργεί σαν νέα θρησκεία «Μοιράζει Εντολές, οι οποίες έχουν στόχο να δημιουργήσουν νόρμες σε όλους τους τομείς του Πολιτισμού. […] Βρήκα δέκα από αυτές που θεωρούνται οι φιλελεύθερες οδηγίες του νέου δόγματος.
Η έβδομη εντολή […]: Θα παραβλέπεις τη γραμματική και θα εκχυδαΐζεις το λεξιλόγιο! . . .”
[Η υπογράμμιση δική μου].
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ώστε, λοιπόν, οργανωμένο σχέδιο; Και μάλιστα γνωστό; Να, λοιπόν που τίποτα δεν είναι τυχαίο και που πολλοί γραβατοφορεμένοι τενεκέδες μοιάζει να μην είναι, απλώς και μόνο, ανελλήνιστοι. Ας είμαστε, τουλάχιστον, υποψιασμένοι κι ας μη δεχόμαστε αβασάνιστα την κακοποίηση της Ελληνικής γλώσσας από τον κάθε “επώνυμο” βάρβαρο. Και το κυριότερο, ας μην υιοθετούμε τις μπούρδες που ξεστομίζουν αυτοί που κρύβονται πίσω από τα μικρόφωνα. Σήμερα π.χ., και από την Ελληνική τηλεορασούλα, άκουσα και το καταπληκτικό “άπλετο θέαμα!”.
Το απόσπασμα που παραθέτω, στην αρχή της εγγραφής, από τη σελίδα 48 του εξαιρετικά ενδιαφέροντος βιβλίου “Το Απόλυτο Κραχ” του Ιγνάσιο Ραμονέ, την ανάγνωση του οποίου τελείωσα σήμερα το απογευματάκι. Βιβλίο του οίκου “Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου”, έκδοση 2009 – ISBN 978-960-8219-63-2, 154 σελίδων, σε όμορφη, στρωτή μετάφραση της κυρίας Κάτιας Σαμπαθιανάκη. Υπότιτλος: “Η Κρίση Του Αιώνα Και Η Ανασυγκρότηση του Μέλλοντος”.
Παραθέτω το κείμενο που υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο καπιταλισμός διέρχεται, κατά μέσο όρο, μία σοβαρή κρίση κάθε δέκα χρόνια. Όμως, ένας οικονομικός κραδασμός τόσο μεγάλης έντασης, όπως ο κραδασμός του "μαύρου φθινοπώρου" του 2008, προκαλείται μόνο μία φορά κάθε εκατό χρόνια.
Ωστόσο, καμία άλλη προηγούμενη δόνηση δεν συνδύαζε τόσο πολλές ανησυχητικές διασταυρούμενες απειλές. Ολόκληρο το χρηματοοικονομικό σύστημα - τράπεζες, χρηματιστήρια, ταμιευτήρια, οργανισμοί πιστοληπτικής αξιολόγησης, λογιστικά πρότυπα - κατέρρευσε. Επίσης, ένα δόγμα απέτυχε: πρόκειται για το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος ευθύνεται για την απελευθέρωση των αγορών και την ξέφρενη κερδοσκοπία των τελευταίων τριάντα χρόνων. Επιπλέον, η λαίλαπα -αρχικά κατασκευαστική, έπειτα τραπεζική και, τέλος, χρηματιστηριακή- σάρωσε γρήγορα ολόκληρο το οικονομικό πεδίο, ώσπου μετατράπηκε σε βιομηχανική και, τελικά, κοινωνική θύελλα. Κι όλο αυτό σε μια παγκόσμια ατμόσφαιρα που είχε ήδη επιβαρυνθεί με μια τριπλή κρίση (ενεργειακή, διατροφική, κλιματική) και σε ένα γεωπολιτικό πλαίσιο που σημαδευόταν από την αποδυνάμωση της αμερικανικής ηγεμονίας και από την ενδυνάμωση της Κίνας.
Ωστόσο, καμία άλλη προηγούμενη δόνηση δεν συνδύαζε τόσο πολλές ανησυχητικές διασταυρούμενες απειλές. Ολόκληρο το χρηματοοικονομικό σύστημα - τράπεζες, χρηματιστήρια, ταμιευτήρια, οργανισμοί πιστοληπτικής αξιολόγησης, λογιστικά πρότυπα - κατέρρευσε. Επίσης, ένα δόγμα απέτυχε: πρόκειται για το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος ευθύνεται για την απελευθέρωση των αγορών και την ξέφρενη κερδοσκοπία των τελευταίων τριάντα χρόνων. Επιπλέον, η λαίλαπα -αρχικά κατασκευαστική, έπειτα τραπεζική και, τέλος, χρηματιστηριακή- σάρωσε γρήγορα ολόκληρο το οικονομικό πεδίο, ώσπου μετατράπηκε σε βιομηχανική και, τελικά, κοινωνική θύελλα. Κι όλο αυτό σε μια παγκόσμια ατμόσφαιρα που είχε ήδη επιβαρυνθεί με μια τριπλή κρίση (ενεργειακή, διατροφική, κλιματική) και σε ένα γεωπολιτικό πλαίσιο που σημαδευόταν από την αποδυνάμωση της αμερικανικής ηγεμονίας και από την ενδυνάμωση της Κίνας.
Ταυτόχρονα, η σύγκλιση και η σύνδεση όλων αυτών των τάσεων σε ολόκληρο τον πλανήτη οδήγησαν μέσα από αυτόν τον κατακλυσμό σε ένα απόλυτο κραχ.
Με βάση φωτεινά παραδείγματα που αντλεί από την πραγματικότητα, ο Ιγνάσιο Ραμονέ, πρώην διευθυντής της εφημερίδας Le Monde Diplomatique, περιγράφει πώς οργανώνονται μεθοδικά εδώ και πολλές δεκαετίες τα στοιχεία (ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά) που ευνόησαν την έκρηξη αυτής της κρίσης. Εξηγεί την ακριβή λειτουργία των μηχανισμών που συντέλεσαν στο κραχ και αναλύει τις αναπόφευκτες κοινωνικές και γεωπολιτικές συνέπειες στις οποίες θα μπορούσε να οδηγήσει. Τέλος, ο Ραμονέ προτείνει να υιοθετηθεί μια λίστα ρητών μέτρων, ώστε να ανασυγκροτηθεί η οικονομία σε πιο δίκαιη και δημοκρατική βάση.
Ωραία και σταράτα τα λέει ο κ. Ραμονέ “σούρνωντας” στον καπιταλισμό και τους καπιταλιστές όσα τους αξίζουν.
Παραδείγματα:
Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι τράπεζες της Γουόλ Στριτ, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων των ΗΠΑ και οι διεθνείς χρηματοοικονομικοί οργανισμοί: “Δίνουν στους τραπεζίτες το ελεύθερο να παίζουν με τα λεφτά των φορολογουμένων”. (Σελ. 49)
“Ο νεοφιλελευθερισμός είναι επίσης η γενικευμένη εμπορευματοποίηση των λέξεων και των πραγμάτων, του σώματος και του πνεύματος, της φύσης και του πολιτισμού”. (Σελ. 56)
“Πρόκειται να ευδοκιμήσουν δύο νέες κατηγορίες από εταιρείες-γύπες που έχουν καταβροχθίσει εύκολα κέρδη: τα private equities και τα LBO (leverage buy-out). Εταιρείες-αρπακτικά με τερατώδη όρεξη, που διαθέτουν κολοσιαία κεφάλαια και που οι επί κεφαλής τους γίνονται σε λίγα χρόνια οι πραγματικοί κυρίαρχοι του σύμπαντος”. (Σελ. 83)
Αφιτά!
Ένα κλικ μακριά το αγαπημένο “Άνοιξε το Παράθυρο” των Γιώργου Χατζηνάσιου – Ερρίκου Θαλασσινού με τον εκφραστικό Αντώνη Καλογιάννη.
Υ.Γ. Η “τελευταία μόδα” του, έτσι κι αλλιώς, βλαμμένου επεξεργαστή κειμένου που διαθέτει το blogspot είναι να αντικαθιστά, κατά βούληση, τις τελείες με χαριτωμένες κάθετες γραμμούλες. Δεν θα μπω στον κόπο να ξενυχτίσω για να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα. Παραδίδω τον γελοίο στον χλευασμό σας!
Καλό Ξημέρωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου