Κάθε φορά που έχω ημέρες διακοπών μπροστά μου η ίδια ιστορία. Οι “Μεγάλες Προσδοκίες”. Να βάλλω “Τάξη στο Χάος”. Δηλαδή, να τακτοποιήσω, επιτέλους, τα υπάρχοντά μου. Τα όσα συσσωρεύω. Να επιλέξω, να ταξινομήσω και να τοποθετήσω όπου πρέπει, ή να αποθηκεύσω, CD, DVD, βιβλία, περιοδικά, στατικά μοντέλα, “χαρτιά”, φωτογραφίες και συναρμολογούμενα.
Τα καταφέρνω πάντα και μαζεύω ένα σωρό από δαύτα. Και φυσικά ούτε που προλαβαίνω να ακούσω, να δω, να διαβάσω ή να ασχοληθώ με το κάθε ένα από αυτά. Αρκούμαι στην σιγουριά της κίνησης του “απλώνω και το παίρνω” όταν, και εφ’ όσον, το θελήσω. Δεν λέω ότι είναι το καλύτερο το να συσσωρεύεις αντικείμενα και πραγματικά προσπαθώ να αυτοσυγκρατούμαι αλλά να, δυσκολεύομαι.
Υπάρχουν μουσικά άλμπουμ, βιβλία, και ταινίες που, μερικές φορές, τα ψάχνω χρόνια. Έ, όταν βρεθούν στην πλώρη μου [και όχι τυχαία, να εξηγούμαστε] βγάζω το πορτοφόλι μου και . . . φεύγω με σακούλα. Αναγνωρίζω την γενναιότητα του να μπορείς να απαλλαγείς από μερικά από αυτά. Δύσκολο, ωστόσο. Όπως λέει και ο κ. Βαλερί:
- Εδώ και είκοσι χρόνια δεν έχω πια βιβλία. Έκαψα και τα χαρτιά μου. Διαγράφω πράγματα ζωντανά. . . Συγκρατώ εκείνο που θέλω. Αλλά η δυσκολία δεν είναι εδώ. Είναι να συγκρατήσω εκείνο που θα θελήσω αύριο!. . Γύρεψα ένα κόσκινο μηχανικό. . .
“Η Βραδιά με τον κ. Τεστ” [Η μετάφραση του Γ. Σεφέρη και … η υπογράμμιση δική μου].
Έγινε, λοιπόν, και πάλι το αναμενόμενο. Οι διακοπές μου, των εορτών, τερματίζονται σήμερα [αύριο, πρώτα ο Θεός, στο Γραφείο] και ουδέν επί του θέματος έπραξα. Να είμαστε καλά. Στις επόμενες διακοπές, ίσως!
Τα καταφέρνω πάντα και μαζεύω ένα σωρό από δαύτα. Και φυσικά ούτε που προλαβαίνω να ακούσω, να δω, να διαβάσω ή να ασχοληθώ με το κάθε ένα από αυτά. Αρκούμαι στην σιγουριά της κίνησης του “απλώνω και το παίρνω” όταν, και εφ’ όσον, το θελήσω. Δεν λέω ότι είναι το καλύτερο το να συσσωρεύεις αντικείμενα και πραγματικά προσπαθώ να αυτοσυγκρατούμαι αλλά να, δυσκολεύομαι.
Υπάρχουν μουσικά άλμπουμ, βιβλία, και ταινίες που, μερικές φορές, τα ψάχνω χρόνια. Έ, όταν βρεθούν στην πλώρη μου [και όχι τυχαία, να εξηγούμαστε] βγάζω το πορτοφόλι μου και . . . φεύγω με σακούλα. Αναγνωρίζω την γενναιότητα του να μπορείς να απαλλαγείς από μερικά από αυτά. Δύσκολο, ωστόσο. Όπως λέει και ο κ. Βαλερί:
- Εδώ και είκοσι χρόνια δεν έχω πια βιβλία. Έκαψα και τα χαρτιά μου. Διαγράφω πράγματα ζωντανά. . . Συγκρατώ εκείνο που θέλω. Αλλά η δυσκολία δεν είναι εδώ. Είναι να συγκρατήσω εκείνο που θα θελήσω αύριο!. . Γύρεψα ένα κόσκινο μηχανικό. . .
“Η Βραδιά με τον κ. Τεστ” [Η μετάφραση του Γ. Σεφέρη και … η υπογράμμιση δική μου].
Έγινε, λοιπόν, και πάλι το αναμενόμενο. Οι διακοπές μου, των εορτών, τερματίζονται σήμερα [αύριο, πρώτα ο Θεός, στο Γραφείο] και ουδέν επί του θέματος έπραξα. Να είμαστε καλά. Στις επόμενες διακοπές, ίσως!
12/01/2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου