Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2005

Σκέψη [ΝΚ]

Η σκέψη είναι άτιμο πράγμα. Αλλού την στέλνεις κι αλλού βρίσκεται. Βρε αμάν, βρε ζαμάν μη πηγαίνεις καλή μου όπου σου κατεβαίνει! Τίποτα αυτή. Τα δικά της! Την στριμώχνεις, της δίνεις οδηγίες, της χαράζεις πορεία. Ναι, καλά! Κάνει ότι συμφωνεί και ότι συμμορφώνεται και σε λίγο, τσουπ! Εκεί όπου δεν επιτρέπεται, εκεί που δεν κάνει. Κάνει κόνξες και κόλπα μυστήρια. Καμώνεται την καλή, καμώνεται την καθώς πρέπει. Και μόλις σε βρει κομμάτι μπόσικο πετιέται και σου αλλάζει τον αδόξαστο.

Όπου θέλει πάει, ότι θέλει κάνει. Κάθεσαι ήσυχος και ”βυζαίνεις προύμητος χάος”; Την πάτησες! Θα σε πάει σε γειτονιές μυστήριες, θα φέρει μπροστά σου μούρες αλλόκοτες, θα σου θυμίσει πράγματα καταχωνιασμένα, θα ανασύρει μνήμες που πονάνε, θα σε μπλέξει στα δίχτυα της και θα σε γεμίσει απορίες για την προηγούμενη, την τρέχουσα και μέλλουσα ζωή σου. Από την άλλη είναι μεγάλη μαλαγάνα. Θα σε γλυκάνει, θα σε κολακέψει, θα σου χαϊδέψει το στομάχι, θα σε πάει εκεί που ευχαριστιέσαι, θα σου δώσει ελπίδες, θα σου βρει μονοπάτια να πατήσεις και τρόπους να ανασάνεις.

Και έχει τους αγαπημένους της τόπους, τις γειτονιές που της αρέσει να βολτάρει, τα πρόσωπα που θέλει να αναθυμάται, τα γεγονότα με τα οποία ασχολείται ξανά και ξανά. Εκεί καταλήγει, εκεί τριγυρνά, εκεί σε παρασέρνει. Εκεί βρίσκει τον ρυθμό και την ανάσα της. Εκεί το βασίλειο της. Και όταν πια κουραστεί ξεμακραίνει και σ’ αφήνει για λίγο στην ησυχία σου. Είναι τότε που είναι μουδιασμένη, συγκεχυμένη, αβέβαιη. Δεν θέλει τίποτα. Φτιάχνει ένα κενό και κάθεται και ξαποσταίνει ή έτσι πιστεύεις. Γιατί όλο και κάτι σου σκαρώνει. Μα ενύπνια, μα παραστάσεις, μα καινούργιες ιδέες, δικές σου τάχα, μα ότι μπορείς να φανταστείς. Συνάμενη - κουνάμενη επανακάμπτει και το παιχνίδι αρχίζει από την αρχή. Αρθρώνει, συλλαβή – συλλαβή, τα λογάκια της και σε πάει όπου θέλει:

- Έτσι να κάνεις
- Αυτό να αποφύγεις
- Θυμάσαι την τάδε;
- Για σκέψου εκείνο
- Ωραία που ήταν τότε
- Έτσι θα γίνει
- Μακάρι να …
- Ωρέ λές;
- Μπααα
- Πλάκα θα ΄χει
- Αν όμως . . .
- Μωρέ πως έγινε και χαθήκαμε
- Τι στον διάβολο έφταιξε και εξαφανίστηκε;

Και άλλα τέτοια πολλά. Είναι άτιμο πράγμα η σκέψη. Ευτυχώς!

19/12/2005

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου