ΤΙΠΟΤΑ
Πολύ αργόν το βράδυ εσβούσε
και τίποτα ´ταν το φεγγάρι
κι ό,τι ´ταν λύπη δε λυπούσε
και τίποτα δεν είχε χάρη
Μον’ ήταν βράδυ, τίποτ’ άλλο
με δίχως τίποτα στη έγνοια
κι αυτό το τίποτα ν’ μεγάλο
στα τίποτα τα τιποτένια
Κι έλεα μέσα μου : τι τάχα
τι τάχα νάταν που μ’ ελύπει,
αφού ´γω τίποτα για νάχα
δεν ένιωθα ( χαρά, είτε λύπη )
Παρά έτσι, τίποτα σκεφτόντας
κι άλλο ήρθε τίποτα απ’ αγάλι :
πως τίποτα δεν μούπες - όντας
στρέψαντας - μ’ είδες - το κεφάλι…
Γιάννης Σκαρίμπας / Βοϊδάγγελοι
Άπαντες Στίχοι 1936 – 1970
ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ Ε.Π.Ε. / 1970
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου