1425. Από ξύλο και καφέ

 

Η Τ47, ως γνωστόν, διαθέτει υπόγειο. Το υπόγειο, ως λογικόν, διαθέτει σκάλα. Κάτω από αυτή τη σκάλα υπάρχει μια αποθηκούλα. Η είσοδός της καλύπτεται από βενέτικο στόρι χρώματος, κάπως, μπλε. Η αποθηκούλα, δικαιολογώντας το όνομά της, περιέχει διάφορα, όχι απαραιτήτως χρήσιμα.

Τις μέρες αυτές προέκυψε ανάγκη για ένα μικρό Project Δήμητρα στην αποθηκούλα. Ανασκουμπώθηκα. Την άδειασα, για να την, ελαφρώνοντας την, ξαναγεμίσω. Για μία ακόμα φορά αντιμετώπισα πρόβλημα με βιοδιασπώμενες πλαστικές σακούλες που είχα ατυχώς χρησιμοποιήσει. Διαλυμένες από μόνες τους και αδύνατον να τις χειριστείς. Κατέβασα την ηλεκτρική σκούπα.

Προχώρησα στο ξεσκαρτάρισμα. Αν είχα μεγαλύτερο συναισθηματικό θάρρος θα πετούσα περισσότερα αντικείμενα, από όσα τελικά πέταξα. Ανάμεσα στα της αποθηκούλας ένα ξύλινο κιβώτιο και μία ξύλινη μικρή βαλίτσα. Δεν θυμόμουν τι περιέχουν. Τα άνοιξα. Η βαλιτσούλα περιείχε κάποια  εργαλεία και λίγα πόμολα και πλάκες.

Το κιβώτιο, χρώματος καφέ – βαμμένο από εμένα πριν κάποιες δεκαετίες – περιείχε βιβλία και κάποια περιοδικά. Τα βιβλία κυρίως σχολικά, από το εξατάξιο τότε Γυμνάσιο, και λυσάρια (όπως τα λέγαμε τότε και θαρρώ και τώρα έτσι τα λένε) μαθηματικών γενικώς. Τα περιοδικά κάποια παλιά τεύχη του περιοδικού «Μάσκα», και ένα «Μυστήριον», από την δεκαετία του 1950 και κυρίως του 1960.

Τα ξεφύλλισα. Αναθυμήθηκα. Λοιπόν; Γιατί τα κρατάω; Ας πούμε πώς τα περιοδικά έχουν ακόμα κάποια αξία. Τα λυσάρια; Σε τι χρησιμεύουν; Ποιος θα ασχοληθεί μαζί τους. Πότε; Κανείς και ποτέ. Οι σίγουρες απαντήσεις. Τότε; Το έγραψα. Έλλειμα συναισθηματικού θάρρους. Κάποια στιγμή θα το βρω και πολλά έντυπα, της Τ47, θα πάρουν τον δρόμο της ανακύκλωσης ή και άλλους.

Κάποια από τα έντυπα του καφέ, ξύλινου κιβωτίου – με την πριονισμένη υποδοχή του λουκέτου (γιατί κάποτε το κλείδωσα και μετά έψαχνα το κλειδί) - τα σκανάρισα και σκόρπισα τις εικόνες τους στην εγγραφή που ήδη διαβάζετε.

Να σημειώσω, κλείνοντας, πόσο σοκαρίστηκα και στεναχωρήθηκα με το άγγελμα του θανάτου, στις 11 Σεπτεμβρίου 2022 – από πνευμονία, μετά από νόσηση με κοροναϊό – του αγαπημένου μου Javier Marias (Χαβιέρ Μαρίας).

Ένα κλικ μακριά το ντουέτο The Black Keys στο “Never Gonna Give You Up”, σύνθεση των Gamble & Huff και Jerry Butler:

20/09/2022