1090. Αλλαγή Βάρδιας [Στο 164]

Πριν από δύο, τρεις μέρες. Αφετηρία της γραμμής 164 στον Άγιο Δημήτριο. Ώρα: τέσσερις και είκοσι πέντε, περίπου. Αλλαγή βάρδιας.

Το λεωφορείο σταματά. Οι επιβάτες αποβιβάζονται. Ο οδηγός που θα αναλάβει βάρδια επιβιβάζεται. Το λεωφορείο διανύει κάποια μέτρα, οι πόρτες του ανοίγουν, επιβιβαζόμαστε. Επιλέγω το μονό κάθισμα πίσω και δεξιά από τη θέση του οδηγού.

Ο οδηγός που σχολάει ενημερώνει τον οδηγό που αναλαμβάνει. Υπάρχουν κάποια τεχνικά μικροπροβλήματα. Ο ένας αποχωρεί, ο άλλος ξεκινά να τακτοποιεί την επικράτειά του.

Έχει ένα σακίδιο. Το αποθέτει. Βγάζει ένα ραδιόφωνο σεβαστού μεγέθους και κάποια δοχεία, μάλλον με φαγητό. Ήδη έχει αποθέσει ένα κύπελλο με καλαμάκι στα αριστερά του.

Στη συνέχεια βγάζει από το σακίδιο ένα αντικείμενο το οποίο, με την πρώτη επιπόλαια ματιά, μοιάζει με laptop. Δεν είναι! Πρόκειται για δύο πλάκες πλαστικού, πιθανότατα, διαστάσεων περίπου 15X35 cm² η κάθε μία, με άρθρωση στη μικρή τους διάσταση.

Από το σακίδιο βγάζει δύο σφιγκτήρες. Ανοίγει τα δύο φύλλα του πλαστικού και τα στερεώνει έτσι ώστε να λειτουργούν σαν παραπέτο. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοια στις δεκαετίες που κινούμαι με τα ΜΜΜ. Βγάζω ευθύς το κινητό και φωτογραφίζω το παραπέτο.

Απομονωμένος πλέον ο οδηγός σκουπίζει με ένα υγρομάντιλο τιμόνι και ταμπλό. Προσεκτικά, όχι σχολαστικά. Τακτοποιεί τα πράγματα του. Περνάει δεύτερο χέρι, πάντα με υγρομάντιλο, τιμόνι και ταμπλό. Στη συνέχεια τα περνάει και με ένα πανί. Κάθεται στο κάθισμα του. Σηκώνεται και διορθώνει λίγο τον εσωτερικό καθρέφτη. Ξανακάθεται. Χαλαρώνει.

Κάποια στιγμή βάζει εμπρός τη μηχανή του λεωφορείου. Στις 16:45 ξεκινά. Το προγραμματισμένο, κατά τον οΑΣΑ, δρομολόγιο των 16:30 το έχει καταπιεί το μαύρο σκοτάδι!

Όμως και είπαμε και γράψαμε και γίναμε γραφικοί: Ο συγκεκριμένος οργανισμός, που σιγά να μην του βάλλω και της αρχής το “ο” κεφαλαίο, είναι σκέτη ΜΠΟΥΡΔΑ!

Καλό Σαββατοκύριακο!

Ένα κλικ μακριά αγαπημένος Paul Mauriat  και “Κορυδαλλός” ή “Alouette” (1968), αν προτιμάτε: 

16/12/2016