0864. Μετ' Εμποδίων

Είναι εδώ και μέρες πολλές που επιθυμώ να ανεβάσω μια εγγραφή και αδυνατώ. Είναι που μια ακόμα φορά περνάω δύσκολα. Τα μετράω όλα, τα διυλίζω όλα και συμπέρασμα δεν βγάζω. Γύρω – γύρω γυρίζω και ψάχνω στις ίδιες γωνιές τους ίδιους ανθρώπους. Τόσο, που πια, απαύδησα και σήκωσα τις άγκυρες. Όλα μοιάζουν δύσκολα και είναι. Από τα μέσα προς τα έξω. Από το λίγο προς το πολύ. Από το σήμερα στο αύριο. Προσπαθώ να αλλάξω ότι νομίζω ότι αλλάζει και μπορώ. Τα αποτελέσματα, προς το παρόν, πενιχρότατα.

Έχω αποκτήσει μιαν ελευθερία που δεν γνωρίζω τι να την κάνω. Πού να την καταθέσω. Πώς να την αξιοποιήσω. Δεν είμαι της δράσης. Είμαι της σκέψης. Στις σκέψεις πνίγομαι. Με τις σκέψεις ανασαίνω. Αυτό που είμαι είμαι και άλλο όχι. Οι μέρες έρχονται και φεύγουν δίχως ίχνη, δίχως σημάδια. Οι νύχτες είναι άλλο πράγμα, ο ύπνος ακόμα πιο άλλο. Μυθικός, πολυδιάστατος, αναζωογονητικός, πολλά υποσχόμενος.

Ο καιρός περνά. Σχέσεις που διαλύθηκαν μένουν ξοπίσω. Επιτέλους, το παραδέχτηκα. Τελειώσανε και πάνε. Κι αν ακόμα εμπνέουν και ότι και όσο εμπνέουν: δικαίωμά μου!

Ας νομίζουν ότι θέλουν όσοι με επιλογή τους αποκόπηκαν. Δεν είναι ότι δεν έχω να τους πω τίποτα. Αντιθέτως. Είναι τόσα τα ανείπωτα που κλείνουν τον κύκλο με το μηδέν ισοδυναμώντας. Μπορώ πάντοτε να ισχυριστώ ότι μη επιχειρώντας πλέον κλωτσώ τις όποιες πιθανότητες είχα να ζήσω ένα χρονικό διάστημα ευτυχίας. Πολύ αμφιβάλλω αν, ο που πίσω έμεινε, μπορεί να ισχυριστεί κάτι παρόμοιο. Δεν είχε, δεν πόθησε. Ούτε καν υποπτεύθηκε, φοβάμαι. Να είναι Καλά. Μια ευκαιρία ήταν και χάθηκε. Μια σχέση που δεν άνθισε. Ένας σπόρος που δεν φύτρωσε. Έτσι είναι τα πράγματα στον πλανήτη γη.

Λοιπόν Καλό Ιούνιο και Έτη Πολλά στη Φ.! (που αύριο έχει τα γενέθλιά της).
 

Να προσέχετε εκεί έξω.

Ένα κλικ μακριά: “Θα Σου Δώσω Ένα Τόπι Χρυσό”.
 

Ποίηση: Brendan Behan (Μπρένταν Μπίαν)
Απόδοση στα Ελληνικά: Βασίλης Ρώτας
Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης Θεοδωράκης
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Πιάνο: Γιάννης Διδίλης
Μπάσο: Βαγγέλης Παπαγγελίδης
Κρουστά: Εύανδρος (Παπαδόπουλος)
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Έργο: Ένας όμηρος (HMV, 1966)

31/05/2013

0863. Ο Αλοΐσιους Φλοπ Μιλά με Χ και Ψ και Ω

Απόψε θέλω να μιλήσω με χ και ψ και ω. Να μιλήσω με λέξεις άγνωστες, καινούργιες ή από αιώνες αχρησιμοποίητες. Θέλω να μιλήσω για ιστορίες παλιές που πέρασαν, και ελπίζω, δεν πάνε. Με τρόπο μυστικό, συνθηματικό, ακατάληπτο θέλω να μιλήσω για πράγματα και καταστάσεις. Θέλω να πω δίχως να καταλάβετε, να ταυτοποιήσετε, να στιγματίσετε. Θέλω να μιλήσω. Να πω πολλά. Για άλλες οπτικές γωνίες, για καταστάσεις του νου, για σκέψεις αβάσιμες. Για όλες τις παγίδες που μέσα τους έπεσα. Απόψε θέλω με χ και ψ και ω να πω για εκείνη όλα όσα μόνο εγώ γνωρίζω. Να πω δίχως, για ποιαν μιλώ, να καταλάβετε. Να μην εκθέσω. Να μην εκτεθώ. Απόψε λαχταρώ να μιλήσω, να απευθυνθώ, να διεκδικήσω. Απόψε που αισθάνομαι εγκλωβισμένος, αδικαίωτος, μόνος. Απόψε διάλεξα να σας μιλήσω για μια διακριτική πολιορκία που λύθηκε και για την άβολη σιωπή που την αντικατέστησε. Με χ και ψ και ω. . .

Ένα κλικ μακριά: The Doors “Touch Me”.

15/05/2013

0862. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Επίσκεψη, τη Δευτέρα του Πάσχα 6 Μαΐου 2013, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (Πατησίων 44, 106 82 Αθήνα). Η προηγούμενη επίσκεψή μου στο Μουσείο είχε γίνει την 17η Φεβρουαρίου 2002, ημέρα Κυριακή, με την δεκάχρονη, τότε, Βα.

Η περιήγησή μας ξεκίνησε στις 11:35 και ολοκληρώθηκε στις 13:45. Πραγματικά άξιζε τον κόπο και το καταευχαριστηθήκαμε. Τα εκθέματα καταπληκτικά και η ατμόσφαιρα όμορφη. Εξαιρετικές και οι αίθουσες οι αφιερωμένες στο ναυάγιο των Αντικυθήρων (σπεύστε γιατί σύντομα, από την 31^η Αυγούστου και μετά, στις αίθουσες αυτές θα φιλοξενηθεί άλλη θεματική ενότητα).

Το μόνο που μας στεναχώρησε ότι οι αίθουσες με τα Κυκλαδικά Ειδώλια ήταν κλειστές, αν είναι δυνατόν, λόγω έλλειψης προσωπικού! Επίσης δεν υπήρχαν οι αξιολογότατες αιγυπτιακές αρχαιότητες και μία ιδιωτική συλλογή αρχαίων κοσμημάτων (Σταθάτου) που είχα την ευχαρίστηση να δω στην επίσκεψή μου του 2002.

Φωτογραφίες; Βεβαίως! Κοντά στις διακόσιες πενήντα μόνο! Από αυτές επέλεξα είκοσι οκτώ και τις παραθέτω:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η φωτογραφία που ακολουθεί έχει την δική της ιστορία. Βρισκόμουν στη δεύτερη αίθουσα με τα ευρήματα του ναυαγίου των Αντικυθήρων έναν τοίχο της οποίας καταλάβανε μια φωτογραφία από τον βυθό όπου βρέθηκε το ναυάγιο. Ένας κύριος με ένα κοριτσάκι στους ώμους (υποθέτω πατέρας – θυγατέρα, για να μην κάποιες ωραίες Ελληνικές λέξεις λησμονούμε) συζητούσε με μία κυρία από το προσωπικό. Πρόσεξα ότι η σκιά της μικρής όχι μόνο έπεφτε πάνω στην φωτογραφία, που κάλυπτε τον τοίχο, αλλά είχε ενσωματωθεί σε αυτή. Σήκωσα την EOS 600D και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που περίμενα:

  

Να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και “Έλα Ψυχούλα Μου”.

 

12/05/2013

0861. Φλοίσβος, Αβέρωφ, Βέλος

Βόλτα, την Κυριακή, 21 Απριλίου 2013, στον Φλοίσβο. Ξεκινήσαμε από τη Γλυφάδα, με τη Δ., παίρνοντας το Τραμ προς Πειραιά (γραμμή Τ3). Επιβηβαστήκαμε στη στάση της Πλατείας Εσπερίδων. Αποβιβαστήκαμε στη στάση Πάρκο Φλοίσβου. Εκεί μας περίμενε η Β. Κινηθήκαμε προς την παραλία. Πλήθος κόσμου, που προφανώς είχε την ίδια ιδέα με εμάς, περπατούσε, συζητούσε, χαιρόταν τον ήλιο. Κάποιοι έκαναν μπάνιο και άλλοι απολάμβαναν τον καφέ, ή το αναψυκτικό τους, στις εκεί καφετέριες.

Κινηθήκαμε χαλαρά προς το Τροκαντερό. Φτάσαμε. Το θωρηκτό Αβέρωφ δέσποζε. Σιμά του το αντιτορπιλικό Βέλος. Ανάμεσά τους το ιστιοφόρο Ευγένιος Ευγενίδης. Μια εκλεκτή συντροφιά. Με μόλις δύο ευρώ/άτομο εισιτήριο είχαμε την ευχαρίστηση να ανεβούμε με τη Δ. στο θωρηκτό (η Β. που το είχε επισκεφθεί παλαιότερα προτίμησε να μας περιμένει στην προκυμαία). 

Ιερή συγκίνηση και γιατί όχι δέος ήταν τα συναισθήματά μας όταν πατήσαμε το κατάστρωμα του ένδοξου πλοίου. Περιηγηθήκαμε. Κατεβήκαμε δύο επίπεδα. Πλήθος μαθητών που τους ξεναγούσε προσωπικό του πλοίου. Κοντοσταθήκαμε. Μάθαμε κάποια πράγματα. Θα θέλαμε να μείνουμε περισσότερα. Η Β. που μας περίμενε μας έκανε να συντομεύουμε. Θα θέλαμε να επαναλάβουμε την επίσκεψη. Αποβιβαστήκαμε.

Συνεχίσαμε μέχρι το Βέλος και τη στεγασμένη σε υπόστεγο τριήρη Ολυμπιάς. Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Προσπεράσαμε το σημείο εισόδου και συνεχίσαμε με κατεύθυνση προς Γλυφάδα. Φτάσαμε μέχρι το κακόγουστο, κατά τη γνώμη μου, άγαλμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και στραφήκαμε και πάλι προς τον Πειραιά. Φτάσαμε στην στάση του Τραμ (Πάρκο Φλοίσβου). Είχαμε περπατήσει για δύο, περίπου, ώρες. Καθόλου άσχημα, θα έλεγα.

Επιβιβαστήκαμε σε ένα συρμό του Τραμ (με κατεύθυνση προς Γλυφάδα, βεβαίως). Κατεβήκαμε στη στάση Πλατεία Εσπερίδων. Πήραμε το αυτοκίνητο, που είχαμε αφήσει εκεί κοντά, και επιστρέψαμε στη βάση μας.

Βεβαίως και σε όλη αυτή την ιστορία είχα την Canon EOS D600 ανά χείρας (σιγά να μην δεν την είχα!). Διακόσιες πενήντα και πλέον οι φωτογραφίες της συγκομιδής. Υπολογίστε και καμιά σαρανταριά φωρογραφίες με το κινητό (Sony Ericsson C905) και βγάλτε συμπέρασμα. Από τις φωτογραφίες της Canon επέλεξα 20 και τις παραθέτω:

Να είσαστε Καλά, Καλή (προσωπική και συλλογική) ΑΝΑΣΤΑΣΗ! Φιλώ σας!

Ένα κλικ μακριά: Νίκος Πορτοκάλογλου και Μελίνα Κανά τραγουδούν, τη σύνθεση του πρώτου, ”Κλείσε τα Μάτια Σου”.

Μεγάλο Σάββατο, 4 Μαΐου 2013.