0739. Δια Χειρός Αλοΐσιου Φλοπ

Πόσες φορές έχει συμβεί μέχρι τώρα; Πόσες φορές έχω ανοίξει τα χαρτιά του Αλοΐσιου και έχω “πέσει” πάνω σε κείμενά του που με αντιπροσωπεύουν; Αρκετές, για να μην πω πολλές. Και δεν είναι μόνο τα όσα δικά του έχω δημοσιοποιήσει. Είναι και άλλα πολλά που έχω διαβάσει, και διαβάζω ακόμα, και μου δίνουν ανάσες ζωής. Είναι αυτός ο μεταξύ μας “ετεροχρονισμένος συντονισμός” που έχω επισημάνει. Ένας συγχρονισμός που μου επιτρέπει πλήρως να υιοθετώ τα λόγια του. Να τα “ανεβάζω”, εδώ σε αυτό το e-ημερολόγιο, πιστεύοντας ότι, σε κάθε περίπτωση, είναι εντός κλίματος. Έτσι και τώρα. Συγχρονισμός – ταύτιση – σατανική σύμπτωση. Ονομάστε το όπως επιθυμείτε. Η ουσία είναι ότι αυτή τη στιγμή κρατώ στα χέρια ένα κιτρινισμένο φύλλο χαρτί με ένα κείμενο κάτω από το οποίο αδίστακτα θα έβαζα την υπογραφή μου. Θα μπορούσα να περιπέσω στο αμάρτημα της λογοκλοπής. Ποιος θα το καταλάβαινε; Ποιος θα μου ζητούσε το λόγο; Δεν είναι στο χαρακτήρα μου. Το κείμενο είναι του Αλοΐσιου. Του ανήκει. Δικός μου είναι ο, όποιος, κόπος να το πληκτρολογήσω και να βγάλω τα δύσκολα, μερικές φορές, γράμματά του. Ιδού!

Ελάχιστο. Τοπικό ελάχιστο. Πάλι. Γνώριμο κλίμα ασάφειας και αβεβαιότητας. Ιστορία που επαναλαμβάνεται. Ακινητώ. Δεν ελπίζω. Δεν απογοητεύομαι. Δεν βιάζομαι να αποφασίσω για τίποτα. Αφήνω το χρόνο να περνά. Γνωρίζω τι έπραξα. Ποιος είμαι. Που πάω. Τη σιωπή δεν τη προσκαλώ. Την αποδέχομαι. Ο καθένας έχει τον χαρακτήρα του. Τις τάσεις του. Την πορεία της ζωής του. Η σιωπή προσκαλεί τη σιωπή. Όσο βαθαίνει τόσο πιο δύσκολο είναι να πεις την πρώτη λέξη. Κάθε ελάχιστο μπορεί να αποτελέσει το προπαρασκευαστικό στάδιο για ένα μέγιστο. Δεν είναι η περίπτωση μας. Οι χαραγμένες της ζωής μας πορείες. Οι ανόμοιοι χαρακτήρες μας. Η αδυναμία μας να συμφωνήσουμε, να συνεννοηθούμε. Το ότι αυτή τη στιγμή δεν μιλάμε τρανή απόδειξη του ότι “τα μικρά” δύσκολα συντηρούν σχέσεις. Τα θέλησα τα μεγάλα. Με τον τρόπο μου τα ζήτησα. Δεν ήρθαν. Το δέχτηκα. Αρκέστηκα στα λίγα, τα καθημερινά. Ήρθε η στιγμή που και αυτό στράβωσε. Ίσως είναι το λιγότερο που μπορώ να χάσω. Είμαι ευτυχής για ότι προηγήθηκε. Για ότι ένιωσα. Για τις σκέψεις που γεννήθηκαν. Για ότι σώθηκε. Σώθηκαν πολλά. Περισσότερα από όσα μπορεί να φανταστεί. Δικά μας. Στην κατοχή μου. Μακάρι να μπορούσα να τα μοιραστώ. Δε γίνεται. Με όλους τους πόρους ανοιχτούς. Με την περιέργεια μικρού παιδιού. Ζω ένα τοπικό ελάχιστο. Ένα ελάχιστο που μπορεί να αποδειχτεί, γιατί όχι;, ολικό. Οι μέρες έρχονται. Περνάνε. Φεύγουν. Μία μία. Πράγματα χάνονται. Της ζωής μας περιστατικά. Γεγονότα. Πληροφορίες για πράγματα ασήμαντα που αποκαθιστούν δρόμους επικοινωνίας, υφαίνουν σχέσεις σε κάνουν να αποζητάς την εγγύτητα, την επαφή. Η σιωπή συνεχίζεται. Γεμίζει το χώρο, το χρόνο, το είναι. Σιωπή σκόπιμη. Σιωπή αποδεκτή. Οι μέρες χάνονται. Ιστορία που επαναλαμβάνεται. Ακινητώ. Δεν ελπίζω. Δεν απογοητεύομαι. Δεν βιάζομαι να αποφασίσω για τίποτα. Αφήνω το χρόνο να περνά. . .

* * *

Ένα κλικ μακριά: Paul Mauriat και “Black Is Black”. 

30/11/2010

0738. Γλυφάδα - Γυνείκελα, Βιτρίνες

Σάββατο, 20 Νοεμβρίου 2010, βραδάκι. Βόλτα στο κέντρο της Γλυφάδας. Το κινητό, Sony - Ericsson C905, στο χέρι. Βιτρίνες και γυνείκελα εκεί. Ένα δείγμα εδώ:

Ένα κλικ μακριά το τραγούδι: "Όσα η Αγάπη Ονειρεύεται" με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.

22/11/2010

0737. Αριστουργήματα Της Γαλλικής Λογοτεχνίας (Και Όχι Μόνο)

Πριν από λίγες μέρες έλεγα σε πρόσωπο αγαπημένο πόσο όμορφο θα ήταν αν “Το Βήμα” (για συντομία) κυκλοφορούσε κατ’ αντιστοιχία με τα “Αριστουργήματα της Ρωσικής Λογοτεχνίας” και τα “Αριστουργήματα της Γαλλικής Λογοτεχνίας”. Μοιάζει “οι προσευχές μου να εισακούστηκαν” και να έγινε ακριβώς αυτό που ζητούσα. Διαφημιστικά σποτ (πως το λένε αφτό στα Ελληνικά;) στην τηλεόραση προαναγγέλουν την κυκλοφορία από “Το Βήμα” της βιβλιοσειράς “Αριστουργήματα της Γαλλικής Λογοτεχνίας” με τον πρώτο τόμο να κυκλοφορεί αύριο Παρασκευή και μάλιστα με κόστος μόλις 2,90 ευρώ (τιμή γνωριμίας). Υποθέτω ότι η τελική τιμή θα διαμορφωθεί στα 5 με έξι ευρώ ανά τόμο και η ποιότητα των αντιτύπων θα είναι στα γνωστά υψηλά επίπεδα του εκδότη (πάντα για το συγκεκριμένο κόστος). Αύριο θα κυκλοφορήσει ο τόμος “Μαντάμ Μποβαρύ” του Γκυστάβ Φλωμπέρ (θυμίζω: με κόστος 2,90 ευρώ) και θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι. Πόσοι θα είναι αγνοώ. Το έψαξα στο διαδίκτυο αλλά δεν μπόρεσα να βρω κάτι. Περίμενα ότι στον ιστότοπο της εφημερίδας “Το Βήμα” θα έβρισκα σχετικές πληροφορίες για τη σειρά αλλά ατύχησα (και εκνευρίστηκα!). Όπως και να έχει ανυπομονώ να αποκτήσω και αυτή τη βιβλιοσειρά και ελπίζω, γιατί όχι;, και σε Ιταλική, Γερμανική και Ισπανική συνέχεια.

Και κάτι ακόμα που με χαροποίησε. Αναζητώ εδώ και καιρό το έργο του Μάνου Χατζιδάκι “Της Γης Το Χρυσάφι” σε CD. Προχθές ακόμα, σε μια επίσκεψη μου στο δισκοπωλείο (και πολλά άλλα) “Metropolis”, ρώτησα σχετικά με αυτό. “Εξαντλημένο εδώ και καιρό” ήταν η απάντηση. Και έρχεται πάλι η τηλεόραση να δώσει τη λύση! Διαφημιστικό σποτ (δεύτερο) και η πληροφορία ότι με το φύλλο της “Καθημερινής” της Κυριακής θα δοθεί και (σε CD πάντα) ακριβώς το άλμπουμ “Της Γης Το Χρυσάφι”. Λύνω έτσι και αυτό το, μικρό μου, πρόβλημα και πολύ το χαίρομαι. Το έργο, βεβαίως, το έχω σε δίσκο βινιλίου (Columbia 2J 062 70238) ο οποίος αγοράστηκε στο μακρινό 1976 (στις 4 Δεκεμβρίου) με κόστος μόλις μισό (σημερινό) ευρώ. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για ένα εξαιρετικό έργο σε στίχους Νίκου Γκάτσου και ερμηνευτές τους Μανώλη Μητσιά και Δήμητρα Γαλάνη. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα τραγούδι αυτό θα ήταν το “Άσπρο Περιστέρι” με τη Δήμητρα Γαλάνη.

Ένα κλικ μακριά Μάνος Χατζιδάκις - Νίκος Γκάτσος - Δήμητρα Γαλάνη και . . . "Άσπρο Περιστέρι" (βεβαίως!).

18/11/2010

0736. Της (Χθεσινής) Βροχής

Τίποτα
Δεν ξεκινήσαμε
Κι απόμεινε
Τ΄όνειρο
Ολάκερο
Κι αλώβητο
Να ποτίζει
Σκέψεις
Και πόθους

13/11/2010

0735. Ζοζέ Σαραμάγκου - Κάιν, Κυκλοφόρησε!

Κυκλοφόρησε (και) στα Ελληνικά το τελευταίο βιβλίο του αγαπημένου Ζοζέ Σαραμάγκου "Κάιν". Ως συνήθως, από τις Εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση Αθηνάς Ψυλλιά. Πρόκειται για ένα βιβλίο 160 σελίδων, ISBN: 978-960-03-5138-5, με προτεινόμενη τιμή 10 ευρώ. Στον ιστότοπο των Εκδόσεων Καστανιώτη, και για τον "Κάιν", διαβάζουμε:

Ένας Θεός νάρκισσος, προικισμένος με μια εξαιρετικά ευέλικτη συνείδηση, που συμφωνεί μαζί του ό,τι κι αν αυτός κάνει, κι ένας πρώιμος αντάρτης, ο Κάιν, είναι οι πρωταγωνιστές του πιο απολαυστικού μυθιστορήματος του Ζοζέ Σαραμάγκου, που έμελλε να είναι το τελευταίο του.

Η Bίβλος, ένα από τα πιο άγρια βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ και που, κατά τον διάσημο νομπελίστα συγγραφέα, δεν θα έπρεπε να πέφτει ποτέ στα χέρια των παιδιών, ξαναγράφεται από τον ίδιο με απρόβλεπτο τέλος, δίνοντας την ευκαιρία για έναν σπαρταριστό διάλογο μεταξύ Θεού και ανθρώπου.

Εξάλλου «η ιστορία των ανθρώπων είναι η ιστορία της ασυνεννοησίας τους με το Θεό – ούτε αυτός καταλαβαίνει εμάς, ούτε εμείς εκείνον».

Στον ιστότοπο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, επίσης, υπάρχει ένα άρθρο του Β.Τ. , με τίτλο "Επινοώντας τον Θεό σκλαβωθήκαμε σ' αυτόν", στο οποίο διαβάζουμε:

Ο 87χρονος Πορτογάλος συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου με τη νουβέλα του «Κάιν» τα βάζει με το Θεό. «Δεν είναι να Τον εμπιστεύεσαι», είχε δηλώσει λίγο πριν από την έκδοση του βιβλίου του, στα τέλη Οκτωβρίου, στο ισπανικό πρακτορείο ειδήσεων EFE. «Ποιος, διάολε, είναι αυτός ο Θεός που για να εξυψώσει τον Αβελ περιφρονεί τον Κάιν;»

Έχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια μετά το «Κατά Ιησούν Ευαγγέλιον» (μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Καστανιώτη»), το οποίο και αυτό είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις και μάλιστα η πορτογαλική κυβέρνηση είχε ασκήσει βέτο προκειμένου να ακυρωθεί η υποψηφιότητα του συγγραφέα για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας. Τότε ο Πορτογάλος νομπελίστας είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει τη χώρα του και να εγκατασταθεί μόνιμα στο ισπανικό νησί Λανθαρότε, «στη μέση του Ατλαντικού και 100 χιλιόμετρα από την αφρικανική ακτή», όπου ζει με τη γυναίκα και μεταφράστριά του, Πιλάρ ντελ Ρίο, η οποία στην επίσημη ιστοσελίδα του συγγραφέα στο Ίντερνετ γράφει για τον «Κάιν» πως «πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με τρεις βασικούς πρωταγωνιστές: τον Κάιν, τον Θεό και την ανθρωπότητα». . .

[Ολόκληρο το άρθρο εδώ]

Περισσότερα για τον Σαραμάγκου στην Καθημερινή, στην Latin American Herald Tribune και στον ιστότοπο IPS News.

Ανυπομονώ να διαβάσω και αυτό το βιβλίο ένα αντίτυπο του οποίου με περιμένει αγορασμένο από πρόσωπο αγαπημένο. . .

Καλό Βόλι αύριο. . .

Ένα κλικ μακριά: Ευανθία Ρεμπούτσικα και Το Αστέρι κι Η Ευχή.

06/11/2010