Τ47. 11:35. Ταξί (Τάξιπλον). Πανεπιστημίου (στο ύψος της
ακαδημίας Αθηνών). «Αποστολίδης, Cressi Swimming & Diving», Πεσμαζόγλου 8. Δύο φιαλίδια αντιθαμβωτικού σπρέι, Cressi βεβαίως, για την μάσκα της Δ.
Οι εφημεριδοπώλες του κέντρου είχαν ήδη εκτεθειμένα τα τεύχη των περιοδικών «Αεροπλάνα Β΄ ΠΠ» (τεύχος 46) και «Αξέχαστα Αυτοκίνητα» (τεύχος 44) που, στο χωριό μου τη Γλυφάδα, θα κυκλοφορούσαν την επομένη. Μου έκανε εντύπωση.
Αθηνοπερπάτημα. Αίσθηση μιας εγκαταλειμμένης πόλης. Μιας
πόλης σε παρακμή. «Πρωτοπορία», στην οδό Γραβιάς. Δεν βρήκα το βιβλίο του
Επίκουρου που ζητούσα. Έφυγα. Είχα χρόνο για σκότωμα. Ανηφόρισα χαζεύοντας τη
Σόλωνος.
13:00. Ουζερί «Λέσβος», επί της Εμμανουήλ Μπενάκη.
Ραντεβού με τον Σταύρο. Είχαμε να συναντηθούμε από την Παρασκευή, 13 Μαρτίου
2020. Ψαρικά και ούζο «Βαρβαγιάννη». Τα είπαμε. Περάσαμε καλά.
Στις τρεις παρά ανηφόρισα και πάλι τη Σόλωνος. Σύντομη
συνάντηση με την Κ., επί της Ιπποκράτους, για να μου κάτι δώσει. Χάρηκα που την
είδα. Κατηφόρισα την Ιπποκράτους. Παράκαμψη.
Βιβλιοπωλείο «Πολιτεία». Δεν ήθελα δίχως «Επίκουρο» να από το κέντρο φύγω. Τον βρήκα. Αυτόν και κάτι άλλα:
Στη συνέχεια, ταξάκι από Ακαδημίας, αποβίβαση στην Κωνσταντίνου Αθανάτου και, στις 16:13, πίσω στην Τ47.
Αφιτά!
Ένα κλικ μακριά ο «Ουγγρικός Χορός Νο 1», του Γιοχάνες
Μπράμς, με την Φιλαρμονική της Βιέννης υπό τη διεύθυνση του Κλαούντιο Αμπάντο:
17/09/2021
Αν σου πω πόσον καιρό έχω να κατέβω στο κέντρο της Αθήνας Αείποτε! Πάει παραπάνω από χρόνος. Δεν έχω να με τραβάει κάτι. Έχω ξενερώσει, δεν ξέρω. Χάρηκα όμως τις εικόνες και τη δική σου περιγραφή φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε να έχουμε καλό Σαββατοκύριακο.
Ένα δίκιο το έχεις, Γιάννη. Όντως περπατήσαμε στους δρόμους της Αθήνας σε καλύτερες, φωτεινώτερες, εποχές. Ομολογώ ότι, όταν σπανίως πλέον επισκέπτομαι το κέντρο, βλέπω την εγκατάλειψή του και στενοχωριέμαι. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα αποκτήσει και πάλι ομορφιά και χαρακτήρα. . .
ΔιαγραφήΝα είσαι Καλά!
Πόσο χάρηκα τις δύο αναρτήσεις σου στο κέντρο της Αθήνας! Είκοσι και πλέον χρόνια σε μεγάλο φροντιστηριακό οργανισμό, στην Εμμ. Μπενάκη 27-29 απέναντι ακριβώς από το ουζερί «Λέσβος» (καταπληκτικά μεσημέρια με ουζομεζέδες και φοβερούς κεφτέδες) και αργότερα στην Κωλέττη. Η Πρωτοπορία, αγαπημένο βιβλιοπωλείο (ακόμη είναι) όπως και του Ελευθερουδάκη, στην Πανεπιστημίου. Παλιά λημέρια από το 1975 έως το ’97. Την τελευταία φορά που επισκέφτηκα την περιοχή (κάποια χρόνια πριν) ήταν σαρωτική η επέλαση της κρίσης. Η εγκατάλειψη με πόνεσε. Φοβάμαι πως οι πνευματικές οάσεις στο κέντρο της Αθήνας όλο και λιγοστεύουν. Πάντως χάρηκα το οδοιπορικό σου. Δεμένη συναισθηματικά με τις διαδρομές σου, μου έφεραν μια γλυκιά θύμηση και νοσταλγία. Σ’ ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑείποτε να είσαι καλά.
Χαίρομαι Ανίκα που οι αναρτήσεις (μου) αυτές σε έκαναν να χαρείς. Έχω παρόμοιες αναμνήσεις και όσο κι αν ωραιοποιούμε το παρελθόν (μας) θαρρώ ομοίως ότι, αθροιστικά, η Αθήνα όσο πάει και ασχημαίνει. . . Ελπίζουμε όμως, πάντα ελπίζουμε!
ΔιαγραφήΝα είσαι Καλά!
ωραία πέρασα στη βόλτα σου, να σαι καλά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Μάνια,
ΔιαγραφήΧαίρομαι!
Να είσαι Καλά!