1316. Βιβλία Τέσσερα κι Ακόμα Ένα

 

Από την πρώτη Γυμνασίου, αν θυμάμαι καλά, ξεκίνησα να διαβάζω και από τότε, με μία διακοπή για ένα μικρό της στρατιωτικής μου θητείας κομμάτι, δεν σταμάτησα. Μπορεί η παρούσα κατάσταση να ευνοεί το διάβασμα αλλά στην περίπτωσή μου δεν άλλαξε κάτι. Διαβάζω όσο διάβαζα και πριν τις φετινές μας περιπέτειες.

Έτσι τις μέρες αυτές στα χέρια μου διαδοχικά πιάνω, διαβάζω και αφήνω τα εξής βιβλία:

1. «Φρανκενστάϊν», της Μέρι Σέλεϊ. Ακόμα ένα βιβλίο της εξαιρετικής σειράς «Τα κλασικά» των εκδόσεων «Ψυχογιός». Από τη σειρά αυτή έχω ήδη διαβάσει τα βιβλία «Η ηδονή» (Γκαμπριέλε Ντ’Ανούντσιο), «Το στρίψιμο της βίδας» (ΧένριΤζέϊμς) και «Ιστορία δύο πόλεων» (Κάρολος Ντίκενς).  Το πρώτο και το τρίτο  με μάγεψαν. Το  δεύτερο το βρήκα κατώτερο της φήμης του.

«Φρανκενστάϊν», λοιπόν, Έκδοση: Μάρτιος 2019, ISBN: 978-618-01-2800-0, μετάφραση: Κατερίνα Σχινά. Απέκτησα ένα αντίτυπό του συγκεκριμένου βιβλίου τη Δευτέρα, 1 Ιουλίου 2019. Από τις τριακόσιες σαράντα οκτώ (348) σελίδες του έχω διαβάσει τις ενενήντα τρεις (93). Δεν μπορώ να πω ότι έχω γοητευτεί. Αυτό που με ενοχλεί και με προβληματίζει, στον εαυτό μου, είναι η επιφυλακτικότητα στο να αποδεχθώ το λόγο της συγγραφέως λόγω του νεαρού της ηλικίας της. Περίεργο μεν, (μου) συμβαίνει δε. Συνεχίζω και ελπίζω να περιορίσω τις επιφυλάξεις μου και να  την ανάγνωση, του «Φρανκενστάϊν”, ευχαριστηθώ.

2. «Το βιβλίο της άμμου», Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Εκδόσεις «Νεφέλη», 1982, σε μετάφραση του Σπύρου Τσακνιά. Το αντίτυπό μου το απέκτησα την Πέμπτη, 25 Νοεμβρίου 1982, τριάντα οκτώ (38) ολόκληρα χρόνια πριν. Θυμάμαι ότι το έχω ξαναδιαβάσει αλλά, τόσα χρόνια μετά, δεν θυμόμουνα τίποτα από το περιεχόμενό του. Το διάβασα πριν να αποκτήσω το συνήθειο της συντροφιάς ενός μολυβιού για να σημειώνω ημερομηνία, χρόνο και τόπο, να υπογραμμίζω τα όσα μου φαίνονται ενδιαφέροντα και να επισημαίνω άγνωστες λέξεις.   Από τις εκατόν τριάντα πέντε (135) σελίδες του έχω διαβάσει τις εκατόν δύο (102). Κλασικός, όμορφος, δύσκολος Μπόρχες. Θέλω να ελέγξω αν τα δεκατρία διηγήματα που εμφανίζονται στο «Βιβλίο της άμμου» εμπεριέχονται και στον τόμο «Άπαντα πεζά» του Μπόρχες («Ελληνικά Γράμματα», 2005, ISBN: 960-442-108-5, σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη) και να κάνω μια σχετική σύγκριση. Ένα αντίτυπο των «Απάντων» αυτών απέκτησα την Πέμπτη, 27 Οκτωβρίου 2005, με κόστος 35,91 €.

3. «Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορία της Ελλάδας», Λένα Διβάνη, «Πατάκης», 2019, ISBN: 978-960-16-8603-5. Δώρο των παιδιών μου.

Από τις τετρακόσιες εβδομήντα πέντε (475) σελίδες του έχω διαβάσει μόλις τριάντα πέντε (35). Μου αρέσει. Είναι καλογραμμένο, θαρρώ, και μάλιστα με πολλά βιογραφικά στοιχεία για τους πρωταγωνιστές,  τα οποία δείχνουν εκτεταμένη μελέτη και μόχθο. Διαβάζω και μαθαίνω ενδιαφέροντα πράγματα όχι μόνο για του βιογραφούμενους αλλά και για την ιστορία και το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο έζησαν και κινήθηκαν. Στο βιβλίο περιέχονται οι ιστορίες / διαδρομές οκτώ (8) ζευγαριών.

4.  «Ο Μέγας Αλέξανδρος των Βυζαντινών», Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, “Gutenberg”, 2018, ISBN: 978-960-01-1992-3. Δώρο των παιδιών μου.

Από τις ογδόντα πέντε (85), αραιογραμμένες, σελίδες του, πέραν αυτών των φωτογραφιών, έχω διαβάσει τις πενήντα τέσσερεις (54). Ανάγνωσμα ειδικού ενδιαφέροντος με το γνωστό ύφος της συγγραφέως.

5. “The CollectedShort Stories Volume 4, Part 1, Adventure Stories”, Louis L’ Amour, Bantam Books, 2015, ISBN: 978-0-8041-7974-4.

Το τέταρτο βιβλίο του συγγραφέα με σύντομες ιστορίες, στα Αγγλικά που διαβάζω. Τα τρία προηγούμενα ήταν με ιστορίες γουέστερν. Αλλά και οι ιστορίες σε αυτό, το τέταρτο βιβλίο, σε ύφος γουέστερν είναι. Τα στερεότυπα του Louis L’Amour σε πλήρη ανάπτυξη. Η γενναιότητα των ανδρών, το κουράγιο των γυναικών, η σύμπλευση με τη φύση και τα στοιχεία της, η αξιοπρέπεια, η τιμή και η εντιμότητα των πρωταγωνιστών του. Την ανάγνωση του βιβλίου την ξεκίνησα την Παρασκευή, 14 Αυγούστου 2020. Από τις τριακόσιες δέκα τέσσερεις (314) σελίδες του έχω διαβάσει εκατόν σαράντα τέσσερεις (144). Ομολογώ ότι κάπου με κούρασε και το άφησα στην άκρη. Κυρίως η τελευταία ιστορία που διάβασα, “Death Westbound” – σχετική με μία ομάδα απόκληρων που ταξιδεύουν σαν λαθρεπιβάτες  σε έναν εμπορικό συρμό των αμερικανικών σιδηροδρόμων – μου φάνηκε τόσο βαρετή που από την Τρίτη, 3 Νοεμβρίου 2020, που τη διάβασα δε συνέχισα την ανάγνωση. Το συγκεκριμένο βιβλίο, προφανώς, είναι το «ακόμα ένα» του τίτλου της παρούσας εγγραφής.

Όμως, τον Louis L’Amour τον αγαπώ και, αν  λίγο γνωρίζω τον εαυτό μου, είναι θέμα χρόνου, και όχι με την έννοια του έτους, το να συνεχίσω την ανάγνωση, του πρώτου μέρους του τέταρτου τόμου των σύντομων ιστοριών του, προσδοκώντας, βεβαίως, καλύτερες σελίδες.

Να είσαστε Καλά, να Προσέχετε και να, γιατί όχι, διαβάζετε.

Ένα κλικ μακριά Pink Martini στο όμορφο και γιαπωνέζικο τραγούδι “Taya Tan” [2007]:

27/11/2020