Το πόστο του είναι στην κλίμακα που οδηγεί από την οδό
Πανεπιστημίου, έξω από τη Μεγάλη Βρετανία, στις πλατφόρμες του metro (και αντιθέτως!). Πέντε ή έξη σκαλάκια κάτω από το επίπεδο της οδού.
Καθισμένος, συνήθως
μαυροφορεμένος. Καλοβαλμένος, γύρω στα τριάντα με περιποιημένο μούσι. Στα χέρια
προτεταμένο ένα πλαστικό ποτηράκι. Επαιτεί. Τον συναντώ τα πρωινά που κατεβαίνω
στο συγκεκριμένο σταθμό για να περπατήσω μέχρι το γραφείο.
Όταν πέρασα,
κάποιες φορές, μόνος δεν είπε κουβέντα. Όταν βρεθούμε αρκετοί να βαδίζουμε προς
την έξοδο που έχει εγκατασταθεί, μοιράζει ευχές. Καλημέρα, καλή εβδομάδα, υπέρ
υγείας ημών και των οικογενειών μας. Φωνή σταθερή, ευχάριστη. Μια φορά τον
ελέησα.
Από κάποιο
σημείο και πέρα ενοχλήθηκα από την παρουσία του. Άλλαξα διαδρομή. Δεν γνωρίζω
αν έχει κάποια πάθηση, κάποιο πρόβλημα. Δεν τον έχω δει καν όρθιο. Όμως έκανα
τη σκέψη: Αν δεν έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα γιατί, νέος άνθρωπος, δεν αναζητά
εργασία;
Δεν επιθυμώ να
αδικήσω κανένα μα μήπως, με τη δικαιολογία των δύσκολων καιρών που περνάμε,
όσοι είναι επιρρεπείς στην τεμπελιά βρίσκουν την ευκαιρία να τείνουν πλαστικά
ποτηράκια επαιτείας και να βγάζουν καθιστοί μεροκάματο μοιράζοντας βλέμματα και
ευχές;
Όπως και να
έχει, να είναι καλά ο άνθρωπος. Αυτός γνωρίζει πώς και γιατί έφτασε να επαιτεί.
Έκανα τη σκέψη “Αν μπορεί γιατί δεν αναζητά εργασία;”. Την κατέθεσα. Αυτό είναι όλο.
Να είσαστε
Καλά, καλή Εβδομάδα!
Ένα κλικ μακριά,
“Τα Χέρια”, των Γιάννη Σπανού – Λευτέρη Παπαδόπουλου, από το
άλμπουμ “Ας Ερχόσουν Για Λίγο” σε ενορχήστρωση
και διεύθυνση ορχήστρας του Γιώργου Παγιάτη:
18/10/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου