Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

1027. Σπαταλημένος Καιρός


Είναι εδώ και ημέρες τώρα που έχω καταπιαστεί να ενημερώσω τα αρχεία, σε MS Word, στα οποία μεταφέρω το περιεχόμενο του παρόντος e- ημερολογίου. Η ανάγκη προέκυψε κυρίως λόγω του ότι η ετικετοδότηση των εγγραφών ξεκίνησε, και για τις παλαιότερες εγγραφές, τον Απρίλιο του 2013 με συνέπεια, κυρίως, τα αρχεία των ετών 2005 -2012 να μην είναι ενημερωμένα.

Ξεκίνησα, λοιπόν, από το έτος 2005 και προχωρώ. Δαπανώνται, όσο κι αν μοιάζει περίεργο, δεκάδες ώρες για τη συγκεκριμένη εργασία. Δεν είναι μόνο οι ετικέτες που πρέπει να προστεθούν. Είναι και ο έλεγχος των συνδέσεων, κυρίως των επικεφαλίδων, που πρέπει να ελεγχθεί. Και μιας και η ματιά πάντοτε κάτι ανακαλύπτει διορθώνω και όποια λάθη, ορθογραφικά, σύνταξης ή εμφάνισης του κειμένου στο διαδίκτυο, υποπίπτουν στην αντίληψή μου.

Ο περισσότερος χρόνος όμως καταναλώνεται για άλλους λόγους! Καταναλώνεται λόγω της μανίας μου για το ενιαίο και ομοιόμορφο. Όλα τα αρχεία, των ετών 2005 – 2015, πρέπει να έχουν την ίδια γραμματοσειρά, τα ίδια χρώματα, τις ίδιες μεταξύ ημερομηνιών – επικεφαλίδων – χρονοσημάνσεων – σχολίων αποστάσεις, την ίδια επισήμανση ετικετών και συνδέσμων. Συνδέσμων οι οποίοι είναι ενεργοί επιτρέποντας την απευθείας πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Διαβάζοντας, λοιπόν, προσθέτοντας και διορθώνοντας ομολογώ ότι μελαγχόλησα. Μελαγχόλησα διαπιστώνοντας τις διαφορές των τότε ετών, 2005-2009 που έχω ήδη ενημερώσει, με τη σημερινή κατάσταση. Τότε κάθε εγγραφή,  μετρούσε για περισσότερο από μια ώρα, για περισσότερο από μία ημέρα. Υπήρχε αλληλεπίδραση που εκφραζόταν με ανταλλαγή σχολίων. Είχα, τότε, διαδικτυακούς φίλους με τους οποίους ανταλλάσαμε μηνύματα επί σειρά μηνών. Ξαναβλέποντας, σήμερα, το πλήθος και την ποιότητα των σχολίων / μηνυμάτων αυτών μένω με την απορία τι απέγιναν κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους. Τι απέγινε π.χ. η η;

Κάποιους από τους τότε σχολιαστές, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, των αναρτήσεων μου τους συναντώ σήμερα στο Facebook (και σπανιότερα στο Tweeter). Δεν είναι καθόλου το ίδιο με τότε. Το Facebook είναι ένα άλλο, αδιάφορο, και γιατί όχι άσχημο, πράγμα. Ένα “Like” στα πεταχτά και έξω από την πόρτα. Ακόμα και η εμφάνιση του Facebook, με όλο αυτό το πλήθος της πληροφορίας δεξιά και αριστερά, με εκνευρίζει και καθόλου δεν με εμπνέει να ανεβάσω εγγραφές του τύπου που ανεβάζω στον aeipote. Εγγραφές που, συνήθως, κοστίζουν αρκετό κόπο και χρόνο.

Δεκάδες ώρες, λοιπόν, σπαταλημένες για αρχεία τα οποία είναι για προσωπική χρήση και μόνο. Η μανία μου για αρχειοθέτηση και τάξη και η τελειοθηρία μου γνωστή και, στο παρόν e-ημερολόγιο, δηλωμένη. Τις πληρώνω αγόγγυστα ελέγχοντας, προσθέτοντας, επεκτείνοντας. Από τη μία, λοιπόν, σπαταλάω το χρόνο μου και από την άλλη γνωρίζω ότι ποτέ δεν θα έχω τα τέλεια και ενημερωμένα αρχεία που θα ήθελα. Πάντα κάτι θα ξεφεύγει, θα απουσιάζει, θα χαλάει την αρμονία.

Ποιος μπορεί, στην ηλικία μου αν θέλετε, να τα βάλει με το χαρακτήρα και τη φτιάξη του; Εγώ όχι. Θα συνεχίσω, λοιπόν, να ταλαιπωρώ τα μάτια μου και να σπαταλώ το χρόνο μου προσεκτικά ενημερώνοντας τα MS Word αρχεία μου. Έτσι, αν μη τι άλλο, προς χάριν του ενιαίου και ομοιόμορφου. . .

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά!

=======================================================================================

Ένα κλικ μακριά αγαπημένος Paul Mauriat και L'oiseau et l'enfant”:


 22/08/2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου