1022. “Σκηνές από το Βίο του Ματίας Αλμοσίνο”

Μετά τις 1469 σελίδες του βιβλίου   “Αδελφοί Καραμάζοφ” του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι ακολούθησαν οι 780 του βιβλίου “Σκηνές από το Βίο του Ματίας Αλμοσίνο” του Ισίδωρου Ζουργού.

Ξεκίνησα να το διαβάζω το απογευματάκι της Κυριακής, 14 Ιουνίου 2015 και ολοκλήρωσα την ανάγνωσή του την Παρασκευή, 26 Ιουνίου 2015, το απογευματάκι και πάλι. Το αντίτυπο του βιβλίου, των εκδόσεων “Πατάκης” (ISBN:978-960-16-5441-6) το είχα προμηθευτεί από τον “Ποθητό”, της Πλατείας Κάνιγγος, την Πέμπτη, 28 Αυγούστου 2014 με κόστος 16 €.

Το βιβλίο ανήκει στα ευπώλητα και με μια σχετική αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορείτε να αντλήσετε πλήθος πληροφοριών για αυτό και τον συγγραφέα του. Σε ότι αφορά την δική μου εμπειρία από την ανάγνωσή του αυτή υπήρξε εξαιρετικά θετική. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για ένα “μεγάλο βιβλίο”. Ένα βιβλίο που δεν θα μπορούσαν να το γράψουν πολλοί.

Ένα βιβλίο με πλήθος λεπτομερειών για την εποχή και τους τόπους όπου εκτυλίσσεται η δράση του. Ένα βιβλίο που προϋποθέτει τη μελέτη πολλών άλλων βιβλίων με ποικίλη θεματογραφία προκειμένου να περιγραφούν σωστά τόποι, πόλεις, διαδρομές, χαρακτήρες και ιστορικά γεγονότα. Οι παρατιθέμενες τρεισήμισι σελίδες βιβλιογραφίας (ή ΠΗΓΕΣ – ΟΦΕΙΛΕΣ, κατά το συγγραφέα) είναι ενδεικτικές του κόπου που κατέβαλε ο συγγραφέας.

Παρόλα αυτά βρήκα, διαβάζοντας, και σημεία που με έκαναν να απορήσω και να συλλογιστώ το “τι να θέλει άραγε να πει ο ποιητής;”. Κάποια από αυτά τα υπογράμμισα και με ένα “ω!”, στης σελίδας το περιθώριο, τα στόλισα. Α! κάτι ακόμα που με ενόχλησε ήταν το “καινούριος” αντί για “καινούργιος” (π.χ. στην προτελευταία γραμμή της σελίδας 294).

Παραθέτω, ως συνήθως, κάποια από τα σημεία που, με το Faber μολυβάκι μου, υπογράμμισα:

·      «Αυτός ήρθε και με βρήκε. Θεός είναι ο άλλος άνθρωπος, ο κάθε άλλος. Αν δεν του απλώσεις το χέρι, έρχεται και σε βρίσκει ο διάβολος» (σελ. 25)

·      . . . μια ανυπομονησία στα πλατύγυρα καπέλα. . . (σελ. 27) ω!

·      Νιώθεις τότε πως τα μάτια Του (του Γιαχβέ), που νομοθετούν όλα τα ανθρώπινα, διασπούν την απειροδυναμία Του και δίχως καν ηλιόφως χαμογελούν αργόσχολα και χαίρονται. (σελ. 28) ω!

·      Από το απόγευμα ζούσε μέσα σε ένα πνίγος (σελ. 64)

·      Τα καπέλα είναι οι βρώμικες φωλιές των λογισμών. . . (σελ. 71)

·      Ρούφηξαν τα δέντρα, τα χωράφια, και οι τάφοι ακόμα, κι έφτασαν οι λιωμένες νιφάδες ως τη στέγνια του κάτω κόσμου. (σελ. 91)

·      . . . μ’ ένα περήφανο χηνόφτερο. . . )(σελ. 191) ω!

·      «Μπρος!» ξανάπε δυνατά, κι ένα φλέμα κατέφθασε στο στόμα του. (σελ. 274)

·      . . . τη στύση ενός βλέμματος σ’ ένα τολμηρό ντεκολτέ. (σελ. 291)

·      «Αν έρθει η ώρα να μαλώσεις με κάποιον, να τον βρίσεις ή να δαρθείς μαζί του, μάθε πρώτα ποιος είναι και τι φίλους έχει». (σελ. 365)

·      «Αυτό είναι η κόλαση αφέντη· δύο άνθρωποι μαλωμένοι μες στο σκοτάδι. Το γράφουν τα βιβλία σου αυτό;» (σελ. 552)

·      Οι πόλεις της ομίχλης είναι σκαθάρια μες στο γάλα . . . (σελ. 566)

·      Ο Ματίας ξερόβηξε για να βρει τις αρμονικές της φωνής του. (σελ 583)

·      Τα ψηλά παράθυρα της σάλας υπέβαλλαν το γκρι του χειμωνιάτικου απογεύματος. (σελ. 592) ω!

Ένα κλικ μακριά ο Διονύσης Σαββόπουλος τραγουδά ”Μικρά Μπαλκόνια”, σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους της Sunny Μπαλτζή, από τον τελευταίο δίσκο του Λάκη Παπαδόπουλου “Παιχνίδια Αγάπης”:

19/07/2015