1024. Δεκατρία, Ακριβώς, Έτη Πριν

Έτος 2002. Παρασκευή, 26 Ιουλίου συγκεκριμένα. Στην εικοστή όγδοη σελίδα του δέκατου τρίτου τετραδίου – ημερολογίου, στην εγγραφή με αριθμό 1063, διαβάζω το που έγραψα:

. . .

Περνώ δύσκολα, σπαταλώ άδικα την άδειά μου. Προσμένω πράγματα – θαύματα που δε θα γίνουν ποτέ. Και όπως πάντα υπομονεύω. Μέχρι πότε; Μα μέχρι να σκάσω!

Δεκατρία έτη, ακριβώς, από εκείνη την Παρασκευή βρίσκομαι πάλι σε κανονική άδεια και μοιάζει τίποτα να μην έχει, επί της ουσίας, αλλάξει. Έχω, λοιπόν, πειστεί! Δικό μου το σφάλμα (και η ατυχία;).

Ευτυχώς που, παρόλα αυτά, νιώθω ότι ακόμα δεν έχω σκάσει! Κάτι είναι και αυτό θαρρώ. . .

Ένα κλικ μακριά η Φωτεινή Βελεσιώτου τραγουδά “Χαϊδεμένο”, σε μουσική Μίνου Μάτσα και στίχους Ελένης Φωτάκη, από το εξαιρετικό άλμπουμ “Είδα Του Τρελού Τα Κλάματα”:

26/7/2015

1023. Αθήνα: Μια Μαγαρισμένη Πόλη

Έχω την τύχη, ή την ατυχία, το γραφείο μου να βρίσκεται στην περιοχή της Ομόνοιας. Ζω έτσι, αναγκαστικά, τον παλμό του κέντρου της πόλης. Δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Εγκατάλειψη, βρομιά, ασυδοσία. Ο κάθε κοπρίτης μπορεί να μαγαρίζει όπου, όπως και όσο γουστάρει. Μπορεί να μουτζουρώσει όποια επιφάνεια του κατεβεί στην γκλάβα. Να κολλήσει την αφίσα του όπου του ‘ρθει. Να γράψει τη μπούρδα του όπου φτάνει το χέρι ή η σκάλα του. Να οδηγήσει την κωλομηχανή ή το κωλομηχανάκι του παραβιάζοντας και κουρελιάζοντας τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας στο σύνολό του. Να αφήσει το “αμάξι” του πάνω στις, σβησμένες πια, διαγραμμίσεις των διαβάσεων των πεζών μπροστά στα φανάρια κυκλοφορίας.  Δεν μιλάει κανείς. Ο καθένας όπως βολεύεται και όπως έμαθε από το σπίτι του, αν έχει. Ένα χάος. Μια ασχήμια, ένας καθημερινός βιασμός του οπτικού νεύρου, όπως έγραψα. Ένας πληθυσμός που έχει ξεσαλώσει, έχει χαζέψει, δεν γνωρίζει που πατά και που πηγαίνει. Ένας πληθυσμός που έχει εθιστεί στην παράβαση, στην παρανομία, στην απόκλιση. Ένας πληθυσμός “φιλότιμων”, εδώ γελάνε, Ελλήνων που έχει εθιστεί στην ατιμωρησία και στο κουρέλιασμα κανόνων, διατάξεων και νόμων. Ένας πληθυσμός που απαιτεί από την, εκάστοτε, κυβέρνηση να πράξει το σωστό και να τον σώσει ενός αυτός παραβαίνει, μαγαρίζει, αδιαφορεί. Ένας πληθυσμός γεμάτος εξυπνάκηδες που γνωρίζουν “το σωστό” απέξω και ανακατωτά αλλά θεωρεί ότι οι κανόνες είναι για τους άλλους και μόνο. Ένας πληθυσμός που αυτοθαυμάζεται για ποιότητες, όπως το “φιλότιμο” (το οποίο, προφανώς, ως λέξη, δεν υπάρχει σε καμία άλλη της γης γλώσσα), που τον έπεισαν πως κατέχει αλλά δυσκολεύεται να βρει το παραμικρό ψήγμα τους. Ένας πληθυσμός από πονηρούληδες καραγκιόζηδες που έχει εθιστεί να περιμένει το σωστό από τους άλλους και αυτός να αποτελεί την εξαίρεση, να παραβιάζει, να παραβαίνει, να αδιαφορεί. Για τα δεινά του φταίνε κυρίως οι κακοί και οι ζηλιάρηδες ξένοι. Αυτός, αν φταίει, κάτι λίγο. Και πορεύεται και πάει. Παραβιάζοντας, καταστρατηγώντας, μαγαρίζοντας.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του! 

Ένα κλικ μακριά ο Λάκης Παπαδόπουλος τραγουδά το ”Γατόνι”, σε μουσική δική του και στίχους του Παντελή Αμπαζή, από τον τελευταίο δίσκο του Λάκη Παπαδόπουλου “Παιχνίδια Αγάπης":

21/07/2015