0835. Δεν Θέλω

Δεν θέλω να κλείσει ο Οκτώβριος με δυο μόνο εγγραφές στο e-ημερολόγιο αυτό. Μακάρι να υπήρχε η διάθεση, γιατί όποιος το επιθυμεί χρόνο βρίσκει, για πέντε και για δέκα εγγραφές το μήνα. Δυστυχώς δεν υπάρχει. Πατάω, το διάστημα αυτό, σε δυο βάρκες και μέχρι να καταλήξω στη μία, που έχω επιλέξει, δοκιμάζομαι. Ευτυχώς, όπως έγραψα και στην προηγούμενη εγγραφή, μέσα στο Νοέμβριο ελπίζω το ζήτημα, αυτό . . . με τις βάρκες, να διευθετηθεί.

Όσο αφορά το ταξίδι στη Δυτική Μακεδονία όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Άνοδος μέσω Λαμίας, Δομοκού, Καλαμπάκας, Καρδίτσας και Εγνατίας οδού. Κάθοδος μέσω Βέροιας και Τεμπών. Με παρέα καλών συναδέλφων πέρασα καλά και είχα και την ευκαιρία να επισκεφθώ και τόπους όπου έζησα και εργάστηκα. Ένα απρόσμενα ευχάριστο διάλειμμα, λοιπόν, στην γκρίζα καθημερινότητα που τελευταία με περιβάλλει.

Έτσι, απλά, οι εγγραφές του Οκτωβρίου έγιναν τρεις κι εγώ σας εύχομαι ένα Καλό βράδυ και μια Υπέροχη εβδομάδα. Να προσέχετε, να αντιστεκόσαστε, να αγαπάτε τον εαυτό σας!

Αφιτά!

Ένα κλικ μακριά: Gary Moore και “Empty Rooms”

28/10/2012

0834. Επιστροφή Στις (Επαγγελματικές) Ρίζες

Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη επαγγελματικό ταξίδι στη Δυτική Μακεδονία. Εκεί όπου έζησα και εργάστηκα τη χρονική περίοδο 1983 – 1992. Καλά ήτανε, καλά πέρασα. Επιστροφή στις, επαγγελματικές, ρίζες λοιπόν. Ευτυχώς ακόμα υπάρχουν συνάδελφοι του τότε τους οποίους πάντοτε χαίρομαι να συναντώ και να συναναστρέφομαι. Θα πάμε και θα επιστρέψουμε οδικώς. Να είναι καλά ο Φ. που το πρότεινε μιας και τα αεροπορικά ταξίδια δεν είναι το καλύτερό μου. Ελπίζω και εύχομαι όλα να πάνε καλά, οι προγραμματισμένες συναντήσεις μας να ολοκληρωθούν με επιτυχία και να επιστρέψουμε χαρούμενοι στη βάση μας.

Εδώ θα με περιμένουν υποχρεώσεις και δουλειές. Το Μέγα Project Δ. έχει μπει πλέον στην τελική του φάση. Ελπίζω σε ένα μήνα περίπου να έχει ολοκληρωθεί. Κι ακόμα περισσότερο ελπίζω να αποδειχτεί ότι έκανα την σωστή κίνηση. . .

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά!

Ένα κλικ μακριά αγαπημένη Πέγκυ Ζήνα και “Σου Χρωστάω Ακόμα Ένα Κλάμα” των Γιώργου Σαμπάνη – Νίκου Μωραΐτη.

20/10/2012

0833. Μια Γάτα Στην Τ47

Πριν από λίγες μέρες. Απογευματάκι. Φτάνω στην Τ47. Στο χέρι κρατώ μια σακούλα παντοπωλείου (βαρβαριστί: Supermarket). Μέσα στη σακούλα η Canon 600D στη θήκη της. Με το που ανοίγω την αυλόπορτα και μπαίνω την βλέπω στα αριστερά μου. Στο μπαλκόνι του Α΄ ορόφου βγαίνει ο Μ.. Του κάνω νόημα να μη μιλήσει. Βγάζω την Canon από τη σακούλα και τη θήκη της. Την βάζω στο “on”. Την στρέφω προς αυτήν. Προλαβαίνω να τραβήξω τρεις φωτογραφίες. Όταν σκοπεύω για την τέταρτη μου στρέφει την πλάτη και νωχελικά αποχωρεί. Είναι νέα και όμορφη. Το ένα της μάτι είναι πράσινο. Το άλλο μπλε. Μια πριγκίπισσα. Από τις τρεις φωτογραφίες που τράβηξα η καλύτερη είναι η δεύτερη. Την παραθέτω:

Ένα κλικ μακριά η Αρλέτα τραγουδά την κλασσική “Σερενάτα” των Λάκη Παπαδόπουλου – Μαριανίνας Κριεζή. 

07/10/2012