Με
τη μία χερούκλα κόβουν. Με την άλλη αρπάζουν. Από όπου μπορούν. Όσο μπορούν. Το
άλλοθι τους; “Δεν θα θιγούν χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι!”. Το λένε και
γεμίζει το στόμα τους! Θεωρούν ότι κάνουν κατόρθωμα μέγα. Όλοι οι άλλοι,
μισθωτοί και συνταξιούχοι, είναι, για τα μούτρα τους, κάτι μεταξύ απατεώνων,
χαραμοφάηδων, λαμόγιων και θεοτούμπηδων. Οι φοροφυγάδες μια ζωή στο απυρόβλητο.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι περισσότεροι από όσοι χρειάζονται, λένε κάτι με
γραβάτες κύριοι, αλλά το κράτος, αυτό που λέμε κράτος στην Ελλάδα, τέλος
πάντων, δεν λειτουργεί. Παράδειγμα; Μόλις τώρα καταφέρανε, με τα πολλά, να μας στείλουν
το ΕΤΑΚ του 2009 μπας και μαζέψουνε κανένα ευρουλάκι και βουλώσουν κανένα στόμα
υπαλληλίσκου της τρόικας. Από την άλλη, όμως, κλαψουρίζουν για το χάλι του
κρατικού μηχανισμού που είναι σαφέστατα δημιούργημά τους. Αλλά ας ξαναγυρίζουμε σε μισθωτούς και
συνταξιούχους. Όλοι αυτοί, λοιπόν, που τολμούν να αμείβονται για την εργασία,
που πρόσφεραν ή προσφέρουν, και οι αμοιβές τους, για να μη ξεχνιόμαστε,
καταγράφονται, με ποσά πάνω από αυτά που ορίζουν το όριο της πείνας είναι
καταδικαστέοι. Πως τολμούν! Ότι περισσεύει οι σοφοί κυβερνώντες το κόβουν.
Σοσιαλισμός του κώλου. Όλοι ίσοι στην εξαθλίωση. Μέχρι όλοι οι Έλληνες να
γίνουν χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι δίχως αξιοπρέπεια, δίχως όνειρα,
δίχως ζωή. Διότι το γκουβέρνο δεν έχει, δε βγαίνει! Χρόνια πολλά αντεθνικής και
εγκληματικής διαχείρισης των οικονομικών και του κράτους από, εκλεγμένους ή μη,
γραβατάκηδες, ακαμάτηδες, ανίκανους, τενεκέδες και εαυτούληδες, και τώρα ζητάνε
τα ρέστα από τα θύματα. Τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Τους κουνάνε το
δάχτυλο. Τους υποχρεώνουν να σώσουν, με το έτσι θέλω τους, το σάπιο σύστημα που δημιούργησαν και
υπηρέτησαν. Η εύκολη λύση. Μια ζωή στη χώρα αυτή άλλοι τρώνε και άλλοι
πληρώνουν. Τα αστροπελέκια της εξουσίας έχουν γίνει εξπέρ στη διαίρεση και την
αφαίρεση, έχουν ξευτιλίσει τα οικονομικά μαθηματικά. Δεν έχει σημασία τι
εισφορές έδινες μια ζωή για τη σύνταξη και το εφάπαξ σου. Όχι! Σημασία έχει τι
ψίχουλα περισσεύουν στα κρατικά ταμεία. Από αυτά θα βολευτείς ελληνάκο και να
είσαι και ευχαριστημένος. Γιατί έχεις μια δημοκρατικά εκλεγμένη τριαξονική
κυβερνησάρα προσανατολισμένη στην “ανάπτυξη”, και εδώ γελάνε, και είσαι και στο
ευρώ. Όχι παίζουμε! Ο φασισμός των οριζόντιων περικοπών και ο ίσος ή και
μεγαλύτερος της “αναδρομικής ισχύος”. Η διαστροφή στην πράξη. Η αποθέωση της
κρατικής αδικίας, ο εξευτελισμός του περί δικαίου αισθήματος. Όλοι ίσοι στην
εξαθλίωση. Τι πάει να πει εργάτης και τι πάει να πει Διευθυντής; Τι διαφορά
έχει να διαχειρίζεσαι πενταροδεκάρες από το να διαχειρίζεσαι εκατομμύρια; Τι
πάει να πει σπούδασα; Τι πάει να πει υπηρετώ επί τριάντα χρόνια; Όλοι άνθρωποι
είμαστε. Όλοι ίσοι. Πάρε λοιπόν, τις πενταροδεκάρες σου και βούλωσέ το. Δεν
έχουμε, δεν βγαίνουμε. Κόψτε. Κόψτε. Κόψτε. Αναδρομικά, οριζοντίως, καθέτως και
πλαγίως. Να δώσουμε τα χρωστούμενα, να αποκτήσουμε και πάλι “πρόσωπο” σαν
κράτος. Ελληνίδες και Έλληνες και κυρίως οι νέοι δεν έχουν καμιά ανάγκη.
Εξάλλου τόση σοσιαλιστική εκπαίδευση περί λιτότητας και μαγικών οικονομικών
μαθηματικών τους έχουν κάνει. Δεν έχει την παραμικρή σημασία τι σπούδασες, πόσο
δούλεψες, τι εισφορές σου παρακράτησαν και τις έφαγαν. Το μόνο που έχει
σημασία, μερμηγκάκι Έλληνα, είναι τα ψιχουλάκια των κρατικών ταμείων. Από αυτά
έχεις λαμβάνειν και να είσαι και ευχαριστημένος!
Μήπως
ήρθε ο καιρός, σε αυτή την ευλογημένη χώρα, να εξετάσουμε πόσο κάνει ένα + ένα;
Ένα κλικ μακριά: Σταύρος Λογαρίδης και "Μανούλα Ελλάς".
06/08/2012
