0807. Πως Ωνομάσθη και . . . Άλλες Φωτογραφίες

Σ’ ένα λευκό φάκελο εκατόν τέσσερεις φωτογραφίες ταξίδεψαν από τα Λημνιά, στη Βολισσό της Χίου, για να φτάσουν στα χέρια μου. Εκατόν τρεις ασπρόμαυρες. Μία έγχρωμη. Σε διάφορα μεγέθη. Φωτογραφίες από τα παλιά. Από τη δεκαετία του 40 και ακόμα παλαιότερες. Απεικονίζουν συγγενείς. Παππούδες, γιαγιάδες, γονείς, αδέλφια, θείους, θείες, εξαδέλφια. Ανάμεσα τους και τρεις – τέσσερεις δικές μου τις οποίες δεν είχα στην κατοχή μου.

Όλα ξεκίνησαν από τις διακοπές – προσκύνημα στα πατρογονικά εδάφη το καλοκαίρι του 2011. Οι φωτογραφίες ήταν στην κατοχή της αγαπημένης εξαδέλφης ΜΑ. Την παρακάλεσα να τις μεταφέρει στην Αθήνα για να μπορέσω να τις “σκανάρω”. Το έπραξε. Στα χέρια μου τις πήρα την Κυριακή, 11 Μαρτίου 2011. Τις έφερα εδώ, στο υπόγειο της Τ47, και τις “σκανάρισα” μεγεθύνοντας τες ταυτοχρόνως κατά τέσσερεις έως έξι φορές ανάλογα με το μέγεθος τους.

Τις σκανάρισα και βάλθηκα να τις αποκαταστήσω. Όπως και όσο μπορούσα. Χρησιμοποιώ, για πρώτη φορά, το δωρεάν πρόγραμμα “FastStone Image Viewer” και τη δυνατότητα “Clone and Heal” που παρέχει. Για τα δύσκολα, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου πάντοτε, επιστρατεύω το Photoshop. 

Είναι μια εργασία που, δεν θα κουραστώ να το γράφω, με ευχαριστεί. Αποκατάσταση, κυριολεκτικά, σε επίπεδο εικονοστοιχείου (pixel). Ώρες ολόκληρες να προσπαθώ να διώξω τα σημάδια της φθοράς που φέρνει ο χρόνος στο φωτογραφικό χαρτί (και όχι μόνο). Η ευχαρίστησή μου όταν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό και τα απεικονιζόμενα πρόσωπα, κυρίως, απαλλάσσονται από κηλίδες και κιτρινίλες.

Τελευταία, και με προτροπή της Βα. η οποία προτιμά τις φωτογραφίες στην αρχική τους μορφή, κρατάω και την αρχική εικόνα. Μια σύγκριση αρχικής και αποκαταστημένης εικόνας δείχνει ευθύς το βαθμό στον οποίο υπήρξε αποκατάσταση και ταυτοχρόνως το κατά πόσο το εγχείρημα ήταν επιτυχημένο ή όχι.

Δεν είναι μόνον οι εκατόν τέσσερεις φωτογραφίες “της Πανδώρας”, όπως τις ονόμασα, είναι και άλλες πολύ περισσότερες που έχω στην κατοχή μου. Φωτογραφίες τις οποίες είτε σκανάρω για πρώτη φορά είτε για δεύτερη, ή και τρίτη μερικές φορές, για να τις σώσω σε μεγαλύτερο μέγεθος ή / και καλύτερη ποιότητα μιας και σε τέτοιες διαδικασίες έχω μπει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Το μόνο σίγουρο, λοιπόν, ότι δεν πρόκειται να, για χρόνο ικανό, πλήξω. . .

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά και . . . σκεφτείτε:

Μήπως ήρθε η στιγμή να ξεθάψετε εκείνες τις ξεχασμένες φωτογραφίες, από ντουλάπια, συρτάρια, υπόγεια, και να κάνετε κάτι για να σώσετε, απεικονιζόμενα, πρόσωπα και τόπους;

Αγαπημένος Νίκος Ξυδάκης, που εχθές είχε τα γενέθλιά του, και “Ο Γιος Του Ανέμου”, σε στίχους Γιώργου Ανδρέου, με την Ελευθερία Αρβανιτάκη από το άλμπουμ του συνθέτη “Βενετσιάνα”, του 1992: 

Να τον έχει ο Θεός Καλά να μας χαρίζει τη δροσιά της μουσικής του.

18/03/2012