1513. Γενέθλια!

 

Μάρτιος. Μήνας γενεθλίων. Για εμένα κυρίως αυτό. Του παρόντος, εμένα, του άλλου. Με αυτή τη σειρά. Μία, δύο και έξι Μαρτίου. Όπως ακριβώς στην πιο πάνω εικόνα. Κάθε γενέθλιο και μία περιστροφή που ολοκληρώνεται. Πόσες, εν προκειμένω, φορές. Δεκαεννέα, εξήντα εννέα και δεκαέξι αντιστοίχως. Χαίρομαι. Χαίρομαι φορές τρεις.

Δεκαεννέα έτη ζωής, λοιπόν, για το παρόν ημερολόγιο. Ζωής που ξεκίνησε την Τρίτη 1 Μαρτίου 2005, στις 08:44, με την εγγραφή:

 

Τρίτη 1 Μαρτίου 2005

 

Περί Ευτυχίας [ΝΚ]

 

Η ευτυχία είναι φθίνουσα συνάρτηση του χρόνου, ενίοτε δε και φτύνουσα!

 

Αναρτήθηκε από τον aeipote at 8:44:00 π.μ.

 

Για να ακολουθήσουν, πάντα την 1 Μαρτίου 2005, άλλες τρεις εγγραφές. Στις 09:41, 09:43 και 09:45. Τέσσερεις εγγραφές, λοιπόν, σε εξήντα ένα (61) λεπτά. Είχα πάρει φόρα!

Από τότε μεσολάβησαν δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια και το πλήθος των εγγραφών έφτασε στο χίλια πεντακόσια δώδεκα (1512) -οι περισσότερες από τις οποίες ετικετοδοτημένες.

Ξεκίνησα εντελώς πειραματικά. Ήταν που με γοήτευσε η ιδέα πως μπορούσα, από την άνεση του γραφείου μου, να απευθυνθώ σ’ ένα πλήθος ανθρώπων. Ξεκίνησα και συνέχισα. Το βρήκα ενδιαφέρον. Μου άρεσε. Η μία εγγραφή έφερνε την άλλη και οι μήνες περνούσαν. Κάποια στιγμή άρχισα να αναρτώ και φωτογραφίες. Αρχικά τρίτων και στη συνέχεια αποκλειστικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δικές μου.

Με την εγγραφή «Lady in Black [NK]», της Τρίτης, 15 Νοεμβρίου 2005, εμφανίστηκε στο ημερολόγιο και η μουσική -με το εμβληματικό “Hand In Hand”, των Dire Straits. Ακολούθησαν άλλα τρία, σκόρπια, κομμάτια μουσικής και τελικά, από την Παρασκευή, 1 Σεπτεμβρίου 2006, κάθε εγγραφή, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συνοδευόταν από ένα μουσικό κομμάτι. Τότε ήταν αρκετά δύσκολο να προσθέσεις μουσική στις αναρτήσεις σου. Η κατάσταση άλλαξε όταν δόθηκε η δυνατότητα της ανάρτησης μουσικής μέσω του Youtuube (του καλού). Όπως και να έχει το να επιλέξω το κατάλληλο, για κάθε εγγραφή, άκουσμα δεν ήταν πάντα το πιο εύκολο. Χρονοβόρο και αρκετές φορές κουραστικό.

 

Το πλήθος των, κατ’ έτος, εγγραφών ποικίλο. Για κάποια έτη ίσχυσε το, επίπονο, Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή. Μετά άλλαξε. Από το 2018 και εξής, πάντως, το πλήθος τους σταθεροποιήθηκε στις εξήντα (60) εγγραφές κατ’ έτος ή πέντε (5) ανά μήνα, αν προτιμάτε.

 

Δεκαεννέα έτη, λοιπόν. Το θεωρώ ένα μικρό κατόρθωμα. Ξεκίνησα τότε που τα blogs ήταν, θαρρώ, στο ξεκίνημά τους και στη συνέχεια της μόδας. Πέρασαν οι καιροί. Άλλαξαν τα πράγματα. Τώρα Facebook, X, Instagram, Tik Tok και άλλα καινούργια και διάφορα. “Passé” πλέον τα blogs αλλά εγώ συνεχίζω. Για ποιους; Ποιους, τέλος πάντων, ενδιαφέρουν, μεταξύ άλλων, τα επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας, τα συναρμολογούμενα, τα αποσπάσματα από τα χειρόγραφα ημερολόγια μου, τα ποιήματα (μου), οι φωτογραφίες (μου), τα βιβλία που διαβάζω και οι λιγοστές βόλτες μου; Λίγους, σημαντικά λίγους, θαρρώ.

 

Γράφω. Αναρτώ. Δεν γνωρίζω ποιος, και γιατί, διαβάζει το aeipote ημερολόγιό μου. Εκείνο που γνωρίζω είναι πως οι, όποιοι, αναγνώστες του δεν πια σχολιάζουν. Με δύο εξαιρέσεις. Ευχαριστώ Στέλλα. Ευχαριστώ Γιάννη. Συνεχίζω να ρίχνω, τέτοιες, μποτίλιες, στον ωκεανό του διαδικτύου γιατί αυτό είναι κάτι που μου επιτρέπει να είμαι σε εγρήγορση, να γεμίζω τις μέρες μου, να περπατώ. Να παραμένω, τελικά, πνευματικά ενεργός, να μη χάνω την επαφή με το λόγο. Αν, τώρα, κάποιοι βρίσκουν ενδιαφέροντα τα που αναρτώ, κι ας σιωπηλοί και αόρατοι παραμένουν, τόσο το καλύτερο.

 

Δεν άλλα έχω να πω.

 

Να είσαστε Καλά να Γιορτάζετε και να Τιμάτε τα Γενέθλια Σας!

Ένα κλικ μακριά η μπάντα Heart στο τραγούδι “Alone” [1987], σύνθεση των Tom Kelly, BillySteinberg:

07/03/2024