0757. Λέρμοντωφ Μαγικός και Τιούτσεφ Ομοίως

Απογευματάκι στην Α29. Επιστροφή μετά από οκτώ ώρες εργασίας και ουζάκι με τον φίλο Σ. στο “Αθηναϊκόν”. Καναπές γωνιακός. Καφεδάκι. “Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος” τόμος δέκατος ένατος, του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και, κατά ένα αντίτυπο, δικός μου. Συνεχίζω την ανάγνωσή του. Κεφάλαιο διακοσιοστό εικοστό ένατο. Σελίδα 561 (από 653). Καφεδάκι και διάβασμα. Μπαίνω στο επόμενο κεφάλαιο. Αφιερωμένο στη Ρώσικη λογοτεχνία και στους Λέρμοντωφ, Τιούτσεφ και Κολτσώφ. Στο κεφάλαιο αυτό, στη σελίδα 596, “σκάει το θαύμα”! Ιδού:

Δεν είσαι συ 
που ξύπνησες μέσα μου 
το φλογερό τούτο αίσθημα 
Δεν είμαι εγώ γεννημένος 
για το αστραποβόλημα 
της ομορφιάς σου 
Άλλην αγάπησα εγώ 
σ’ εσένα, μια θλίψη περασμένη 
και τη νεότητα μου 
για πάντα χαμένη

Πρόκειται για στίχους του ποιητή Μιχαήλ Γιούριεβιτς Λέρμοντωφ μεταφρασμένους από τον Μήτσο Αλεξανδρόπουλο.

Συνεχίζω. Στη σελίδα 620, θαύμα δεύτερο! Αντιγράφω:

Να σιωπάς , να χαμηλώνεις, 
να κρύβεις μέσα σου 
τα όνειρα και τα αισθήματά σου – 
μες στο βασίλειο της ψυχής σου 
άφηνέ τα να σηκώνονται 
και να περιπατούν. 
Αμίλητος σαν τ’ άστρα 
της νύχτας 
καμάρωνέ τα και σώπαινε. 
Μάθαινε μόνο να ζεις 
ζευγαρωμένος με την ψυχή σου. 
Έχει η ψυχή σου μέσα της 
όλον τον κόσμο των μυστικών 
και μαγικών ονείρων – 
θα σου τα πνίξουν, πρόσεξε, 
οι ξένοι ήχοι. 
Σβήνει και χάνεται το όραμα 
στο φως της μέρας – 
άκουγε το τραγούδι τους 
και σώπαινε.

Πρόκειται για το ποίημα “Σιωπή” του ποιητή Φεντόρ Ιβάνοβιτς Τιούτσεφ γραμμένο στα λατινικά, με τον τίτλο “Silentium”, το 1830. Ένα ποίημα μεταφρασμένο, και πάλι, από τον Μήτσο Αλεξανδρόπουλο ο οποίος το θεωρεί ένα από τα καλύτερα ποιήματα του Τιούτσεφ.

Αφτά! 

Ένα κλικ μακριά: “Η Φαντασία” τραγούδι των Απόστολου Καλδάρα, Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου με τον Γιώργο Νταλάρα.

15/03/2011