Τρίτη, 1 Απριλίου 2025
Αυτό το οποίο δεν μπορώ να δικαιολογήσω και τελικά να αποδεχτώ ωστόσο είναι η ασυνέπεια, η ασυνέχεια και κυρίως το να είναι ο άλλος ασυγκίνητος. Και πέφτω συνέχεια απάνω τους! Είναι ό,τι ακριβώς με εξουθενώνει και με αποθαρρύνει. Ότι με κάνει, ασυνείδητα σε κάποιες περιπτώσεις, να κλείνομαι στο καβούκι του απόλυτου, του μη διαπραγματεύσιμου.
Τετάρτη, 2 Απριλίου 2025
Προσπάθησα, είπα, έπραξα, έδειξα, καρτέρησα. Δεν κατέληξε πουθενά. Είχα αμυδρές ελπίδες. Γεύτηκα μεγάλες χαρές από μικρές νίκες. Πήρα μια πρόγευση ευτυχίας. Είμαι ευγνώμων για ότι, μέσα από αυτή τη σχέση, αισθάνθηκα, σκέφτηκα, αποτύπωσα, έζησα.
Πέμπτη, 3 Απριλίου 2025
Δεν θέλω να ελπίζω πια. Κατανοώ πλήρως και συμμερίζομαι τις δυσκολίες του απέναντι. Αποδέχομαι το γεγονός ότι είναι αδύνατον να αρέσουμε σε όλους. Ή τουλάχιστον να τους αρέσουμε μέχρι του σημείου να ξεβολευτούν, να δοκιμάσουν, να πράξουν. Μένει σε αυτές τις περιπτώσεις η απορία για το ποια θα μπορούσε να ήταν η εξέλιξη σεναρίων του τύπου “τι θα γινόταν αν. . .”.
Παρασκευή, 4 Απριλίου 2025
Δεν θα μάθω, επίσης, το τι τελικά αποκόμισε η απέναντι από όλη αυτή, την όποια, μεταξύ μας ιστορία. Και θα το ήθελα. Ας πάει, λοιπόν, και αυτό μαζί με τα άλλα. Εξάλλου, το έχω ήδη γράψει: Είναι πολλά αυτά που μας αφορούν και για τα οποία ποτέ δεν θα μάθουμε.
Σάββατο, 5 Απριλίου 2025
Δεν οδύρομαι
Για τις μέρες
Που δεν μου μιλάς
Μα για τις νύχτες
Που δεν σ’ αγκαλιάζω
Κυριακή, 6 Απριλίου 2024
Δεν ξέρει προς τα που να βαδίσει, πώς να ηρεμήσει την καρδιά του που συμμερίζεται, αγωνιά και πονά. Το μυαλό του παραμένει καρφωμένο στο πρόβλημα, η καθημερινότητά του ποτίζεται από αυτό. Δεν μιλά, δεν αντιδρά, αφήνει τον απέναντι να σχηματίζει τις λάθος εντυπώσεις. Να αμφισβητήσει τα ήδη δηλωμένα αισθήματά του, το είδος και την ποιότητα της σχέσης τους, ολόκληρο το παρελθόν τους.
Δευτέρα, 7 Απριλίου 2025
Είναι δύναμη ή αδυναμία του χαρακτήρα να κρατήσεις τις αποστάσεις που επέβαλες στον εαυτό σου; Είναι αυτοάμυνα ή αναισθησία, συνυπολογίζοντας παρελθόν, παρόν και μέλλον, το να μην συμπαρασταθείς όπως και όσο θα επιθυμούσες; Όλα μοιάζουν δύσκολα. Η ίδια η ζωή, ο βίος, έχει γίνει μια δύσκολη υπόθεση. Ζούμε σαν υπνωτισμένοι, κινούμαστε μηχανικά, η δύσκολη οικονομική κατάσταση, τα ερωτηματικά, τα ποικίλα αδιέξοδα μας έχουν τρελάνει.
Τρίτη, 8 Απριλίου 2025
Μοιάζει να έχουμε χάσει το νόημα, να μη γνωρίζουμε γιατί ζούμε και κινούμαστε, γιατί πάμε κάθε πρωί στη δουλειά μας, αν ακόμα έχουμε μία τέτοια. Διαπραγματευόμαστε πλέον το πόσο κάνει ένα + ένα. Οι προσωπικές μας σχέσεις δοκιμάζονται. Έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Το χειρότερο; Έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας. Η ζωή, διαμορφωμένη πλέον από την απληστία των ολίγων ισχυρών του χρήματος, μας παρασέρνει, μας προσπερνά, μας συντρίβει.
Τετάρτη, 9 Απριλίου 2025
Τα απλά έχουν γίνει πολύπλοκα. Δυσκολευόμαστε ή και αδυνατούμε να δείξουμε τα αισθήματα και τα συναισθήματά μας, να μιλήσουμε, να αγκαλιάσουμε, να φιλήσουμε, να χαϊδέψουμε, να συμπαρασταθούμε. Και τα προβλήματα συσσωρεύονται. Η ψυχική, πνευματική και σωματική μας υγεία δοκιμάζεται. Η ζωή καταντά ένα αγκομαχητό. Παρασυρόμαστε. Η καθημερινότητά μας μια γκρίζα μάζα. Τα σπιτικά μας δίχως αγάπη, φροντίδα, προσοχή.
Πέμπτη, 10 Απριλίου 2025
Οι σχέσεις μας, δίχως αλληλοεκτίμηση και σεβασμό, βαίνουν κατά διαβόλου. Πάμε. Νομίζουμε πώς ζούμε. Ασκούμε τις καθημερινές συνήθειες με ένα στραβό χαμόγελο. Ελπίζουμε σε θαύματα και ευτυχίες που ποτέ δεν θα συναντήσουμε. Δυστυχούμε όταν η ευτυχία μας είναι σε μισό βήμα απόσταση. Αρκεί να βρούμε το θάρρος να συλλογιστούμε, να ομονοήσουμε, να απαγκιστρωθούμε, να αναθεωρήσουμε, να επανεκτιμήσουμε.
Παρασκευή, 11 Απριλίου 2025
Δεν υπάρχει κίνητρο. Πάλι και πάλι η αίσθηση ότι τα έχω πει όλα. Τα δικά μου όλα. Facebook και twitter. Τόση σπαταλημένη ενέργεια! Εγγραφές επί εγγραφών, Μπουρμπουλήθρες ανθρώπων που πνίγονται. Ανθρώπων που πλήττουν. Που ζητούν να τραβήξουν την προσοχή. Που έτσι συνήθισαν, τέλος. Μετέχω. Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Ομοίως, πνίγομαι. Μόνο που κρατώ μια στάση αναμονής. Ακόμα προσπαθώ.
Σάββατο, 12 Απριλίου 2025
Υποβαθμισμένο κέντρο. Ασχήμια. Εγκατάλειψη. Χρήστες εν μέση οδώ. Κοινωνία που αδιαφορεί. Ανύπαρκτες υποδομές. Ανθρωπάκια σε θέσεις κλειδιά. Πριν την έλλειψη χρημάτων η έλλειψη ενδιαφέροντος και ευαισθησίας. Ο ένας κοιτάζει τον άλλο. Ο ένας περιμένει από τον άλλο. Όλοι σηκώνουμε τους ώμους. Τι κρίμα που ο από μηχανής Θεός έχει πεθάνει! Γκρίζα καθημερινότητα. Περιορισμένη ορατότητα. Ο καθένας για τον εαυτό του. Κουμπωμένοι. Σκυφτοί. Σκεφτικοί. Καθημερινότητα οδοστρωτήρας.
Κυριακή, 13 Απριλίου 2025
Δελτία ειδήσεων που ψυχοπλακώνουν. Δημοσιογράφοι με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Έχω την αίσθηση ότι πολλοί από δαύτους ευχαριστιούνται να μας αραδιάζουν, με τα ισχνά Ελληνικά τους, τη μια κακή είδηση πίσω από την άλλη. Και όλοι, πια, ειδήμονες. Οικονομολόγοι ολκής! Όλα τα σφάζουν. Όλα τα μαχαιρώνουν. Πολιτικοί που ακκίζονται με τον καθρέφτη τους. Περιορισμένης φιλοπατρίας, ευφυΐας, ευθύνης. Αλαζόνες, ανάλγητοι, βολεμένοι, κουτοπόνηροι, ανίκανοι, φιλοτομαριστές. Μια Ελλάδα φύλλο και φτερό.
Δευτέρα, 14 Απριλίου 2025
Ο άνθρωπος! Οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Αυτό που, τελικά, είναι η ουσία της ζωής μας. Οι σχέσεις μας με τους ομοίους μας. Φιλικές, συγγενικές, αδελφικές, ερωτικές. Ότι πιο πολύτιμο έχουμε. Οι σχέσεις μας! Αυτές που με τόση ευκολία βάζουμε σε δοκιμασία. Αυτές που τις θεωρούμε δεδομένες και δεν είναι. Που θεωρούμε πώς δεν χρειάζονται καμιά συντήρηση και καμιά φροντίδα. Αυτές που, αν τις σώσουμε, μπορούν να μας σώσουν!
Τρίτη, 15 Απριλίου 2025
Μερικές φορές, λοιπόν, αυτό που νομίζεις, αυτό που σκέφτεσαι αυτό και ισχύει. Δέξου το. Τα υπόλοιπα είναι των Θεών.
Τετάρτη, 16 Απριλίου 2025
Όταν κάποιος αγαπά πολύ αναμένει πως, ένα τμήμα τουλάχιστον της αγάπης του τού επιστρέφεται, ή ότι, είναι ηθικά δίκαιο και αναμενόμενο να τού επιστραφεί.
Πέμπτη, 17 Απριλίου 2025
Η ανάγκη να κρατήσεις το γεγονός. Να το διαιωνίσεις. Με αισθήματα και συναισθήματα που σε πνίγουν. Με τις λίγες λέξεις που γνωρίζεις. Μοιάζει ότι οι άλλοι έχουν την ικανότητα να συντομεύουν τις διαδρομές. Να αποφορτίζουν τις στιγμές. Να ελίσσονται. Εσύ είσαι ο δυσκίνητος δεινόσαυρος. Αυτός που πνίγεται στις σκέψεις του. Που όλα τα παίρνει τοις μετρητοίς. Που έχει δει σχέσεις του να τελειώνουν δίχως την παραμικρή εξήγηση.
Παρασκευή, 18 Απριλίου 2025
Πώς να απαρνηθείς υποσχέσεις και αποφάσεις που συνομολόγησες με τον εαυτό σου; Τι μπορεί, στην ουσία, να αλλάξει μια δευτερολέπτων αγκαλιά; Ποιο είναι αυτό που δε γνώριζες; Που δεν υποψιαζόσουν; Γιατί αναστατώνεται τόσο η ύπαρξή σου; Η ζωή σου; Η επιθυμία να αναγεύεσαι τις συγκεκριμένες στιγμές. Πάλι και πάλι. Η είσοδός της. Το κορμί της. Η πίεση του χρόνου. Το άγγιγμα. Τα λόγια. Το μούδιασμα στο στομάχι. Όλα!
Σάββατο, 19 Απριλίου 2025
Φυλακισμένος. Στο μπουντρούμι. Η κάθε του γωνιά ψηλαφισμένη. Έρχεται. Ανοίγει την πόρτα. Βγήκες; Έχασες την ηρεμία της ψυχής σου. Δεν υπάρχουν προοπτικές, δεν περιμένεις το θαύμα. Επακριβώς γνωρίζεις. Το πως, το τι, την κατάσταση. Το αδυσώπητο status quo. Το αναμενόμενο είναι προδιαγεγραμμένο. Η πορεία γνωστή. Μιας στιγμής χαρά για μιας εβδομάδας λύπη ή, το χειρότερο, αδιαφορίας. Εγγύτητα που τυραννά. Αντέχεις; Νεράκι ο χρόνος. Οι μήνες εβδομάδες. Τα χρόνια μήνες. Έντεκα χρόνια ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού.
Κυριακή, 20 Απριλίου 2025
Δεν υπάρχουν περιθώρια. Το εδώ και τώρα ακατόρθωτο. Τα μικρά και τα εύκολα. Παραμονεύουν. Ενδίδεις; Βαυκαλίζεσαι. Ξοδεύεσαι. Δεν ενδίδεις; Υποφέρεις. Δυστυχείς. Πέντε λεπτά, για πολλοστή φορά, όλα τα τίναξαν στον αέρα. Κρατώ την αίσθηση. Του γεγονότος τη γλύκα. Την ανακαλώ. Τη φυλακίζω με λόγια. Έχω μεγαλώσει. Δεν ομνύω. Δεν υπόσχομαι. Δεν αποφασίζω. Με όλους τους πόρους ανοιχτούς βιώνω την καθημερινότητά μου. Ζω. Ανασαίνω. Είμαι.
Δευτέρα, 21 Απριλίου 2025
Πόσο δύσκολο είναι να κρατηθείς μακριά από τα μικρά και (φαινομενικά) ανώδυνα; Αυτά που τρυπώνουν ύπουλα στη σκέψη και που η ευκολία, ακριβώς, του να τα εκτελέσεις τα κάνει ιδιαίτερα ελκυστικά; Αυτά που αδιάντροπα σου βγάζουν τη γλωσσίτσα, που προκλητικά προσκαλούν. Κάνε με, κάνε με, κάνε με! Τίποτα δεν είμαι! Εύκολο είμαι και ανακουφιστικό! Μια κίνηση μού είναι αρκετή. Ένα μπιμπλό που αλλάζει θέση. Μια “τυχαία” συνάντηση. Μια λέξη που ξεστομίζεται.
Τρίτη, 22 Απριλίου 2025
Ο πρώτος κρίκος της αλυσίδας που πέφτει. Το σώμα της που ακολουθεί. Εύκολες αρχές - δύσκολα τελειώματα. Βαλτωμένες καταστάσεις. Ανακύκλωση. Ξεραμένες ελπίδες. Φθορά. Δέκα μέρες λύπης για μιας στιγμής ευτυχία. Όλα όσα αρχίζουν από αυτά. Τα μικρά και τα εύκολα. Τα ύπουλα και άρρωστα. Για να εισπράξεις ακόμα μια φορά μεγαλόπρεπα “όχι”. Τελειωτικά “ίσως”.
Τετάρτη, 23 Απριλίου 2025
Τα μικρά και τα εύκολα. Δούρειοι ίπποι της απάτης. Πρεσβευτές της φενάκης. Επισκέπτες απρόσκλητοι. Όλα αυτά που, πλέον, τους γυρνώ την πλάτη. Με τριγυρίζουν. Πολιορκούν. Επιμένουν. Αντιστέκομαι. Αποφεύγω. Γνωρίζω. Κακοτοπιές του νου. Καθημερινότητα που εγκλωβίζει. Περιβάλλον που προσφέρεται. Εαυτός που επιθυμεί. Χρόνος που χάνεται. Τα μικρά και τα εύκολα. Το δόλωμα!
Πέμπτη, 24 Απριλίου 2025
Κατά τα άλλα η ίδια γεύση. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιες καταστάσεις, οι ίδιες πρακτικές. Τότε και τώρα. Βάρκα με έναν κωπηλάτη, με ένα κουπί. Κύκλοι. Ατελείωτοι κύκλοι. Με τους ίδιους τα ίδια και τα ίδια. Μήτε μισό βήμα μπροστά. Εγώ να ιδρώνω, να προσπαθώ, να επισημαίνω, να υπονοώ, να εφευρίσκω, να αγωνιώ. Από την απέναντι πλευρά επιλεκτική σιωπή, άρνηση, αδιαφορία.
Παρασκευή, 25 Απριλίου
Η πικρή διαπίστωση, ακόμα μια φορά, ότι, με τα γραπτά μου, τα έχω πει όλα. Με επιλεγμένες λέξεις ολοστρόγγυλες, παύλες, κόμματα και τελείες. Ποτέ δεν πήρα τις απαντήσεις που προσδοκούσα. Ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν οι διάλογοι που προκάλεσα. Πάντοτε κοβόντουσαν, από την απέναντι, στη μέση. Περνούσε ο καιρός. Νήματα κοβόντουσαν. Σώμα και ψυχή επιθυμούσαν. Ποιος είπε ότι το να μην αποθαρρύνεις αποτελεί ενθάρρυνση;
Σάββατο, 26 Απριλίου
Τότε και τώρα και το μεταξύ τους καπνός. Τα ίδια και τα ίδια. Βαρέθηκα, κουράστηκα, απαύδησα. Πλέον σκάβω μια τάφρο σιωπής, τη βαθαίνω. Τιθασεύω τον εαυτό μου. Του απαγορεύω τις μικρές χαρές που τρέφουν μεγάλες, σαρκοβόρες, ελπίδες. Αντιστέκομαι στις μικρές, ύποπτες επιθυμίες του. Τον επιτηρώ. Δεν επιθυμώ, πλέον, να ελπίζω. Επιθυμώ να απελευθερωθώ. Να μιλήσω και να εισακουστώ. Να σπείρω και να θερίσω. Να αποκτήσω δεύτερο κουπί και συνκωπηλάτη.
Κυριακή, 27 Απριλίου
Υπάρχουν στιγμές που η συναισθηματική, ή η πνευματική αν θέλετε, κατάστασή μας μπορεί να εκφραστεί μέσα από ένα κείμενο; Θαρρώ υπάρχουν. Υπάρχουν κείμενα που έχουμε διαβάσει και που ξαφνικά αναδύονται στη σκέψη μας για να εκφράσουν, να συγκεκριμενοποιήσουν και να επιτείνουν τα όσα σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε. Σχεδόν από το πουθενά έρχονται κουβαλώντας και άλλες μνήμες και άλλα βιώματα. Όλα αθροίζονται, συνυπολογίζονται, συλλειτουργούν.
Δευτέρα, 28 Απριλίου
Το να διαρκώς συλλογίζεσαι τα αδύνατα δεν τα καθιστά δυνατά.
Τρίτη, 29 Απριλίου 2025
Η προσπάθεια να υπερβείς διαμορφωμένες καταστάσεις, πορείες ζωής, στάσεις του νου. Να αλλάξεις, με λίγα λόγια, ρυθμό στη ζωή σου. Να αντεπιτεθείς, να γκρεμίσεις, να τινάξεις στον αέρα. Και να κτίσεις. Από την αρχή. Με συναίσθηση, τόλμη και φαντασία. Να φανερώσεις, να εκφραστείς, να ομολογήσεις. Να διεκδικήσεις, στο κάτω – κάτω. Να διανύσεις την απόσταση. Να κρατήσεις σταθερή την πορεία που θα σε φέρει πρόσωπο με πρόσωπο.
Τετάρτη, 30 Απριλίου 2025
Να τολμήσεις την απογείωση. Να επενδύσεις στις ελάχιστες πιθανότητες. Να απαλλαγείς από το βάρος που σου λυγίζει τα γόνατα. Σχεδόν αυτοκαταστροφικά να βγάλεις τη γλώσσα στον καιρό. Να σπάσεις τους κύκλους της μοναξιάς και της σιωπής. Να αρθρώσεις ανάγκες και επιθυμίες. Να αποδείξεις το αδύνατο. Να σμιλέψεις το ακατόρθωτο. Να πείσεις. Να δρέψεις. Να επιτύχεις!
Να είσαστε Καλά,
Να έχετε μια καλή πρωτομαγιά και
Έναν υπέροχο Μάϊο!
Ένα κλικ μακριά οι Journey στο “Don't Stop Believin'” [1981], σύνθεση των Jonathan Cain, Steve Perry και Neal Schon:
30/04/2025