1587. Μάϊος 2025: 1909 Λέξεις για το Facebook

Προοίμιο
 
Πέμπτη, 1 Μαΐου 2025
 
Έσω στροφή. Πάλι. Ερεθίσματα που εξακολουθούν να υπάρχουν αλλά· δεν λειτουργούν. Μαγεία που ξεθώριασε και πάει. Καθημερινότητα σπασμένη στα δυο. Δευτέρα με Παρασκευή. Σάββατο και Κυριακή. Ασκήσεις ψυχραιμίας, ήθους και αρετής. Σπάνιος χρόνος. Λεπτές καταστάσεις. Ανέβα – κατέβα. Οι όμοιοι και τόσο ανόμοιοι. Ό,τι δεν φέρνει δυσφορία φέρνει χαμόγελο συγκατάβασης.
 
Παρασκευή, 2 Μαΐου 2025
 
Σκέφτομαι. Αισθάνομαι. Παρατηρώ. Υπάρχω. Τα μάζεψα τα πετραδάκια. Τα έχω. Ονειρεύτηκα το έργο. Προσπάθησα. Έχω τα πετραδάκια. Δεν έχω το ψηφιδωτό. Ήθελα. Το δήλωσα. Φορές πολλές. Με τον τρόπο μου. Παραμένει γραμμένο. Εδώ κι αλλού. Πρωινό ξύπνημα. Διπλός καφές. Εγγύτητα. Μηδενισμένες προοπτικές. Εργασία που σώζει. Έσω στροφή - αντίδραση και σωτηρία.
 
Σάββατο, 3 Μαΐου 2025
 
Μην προσμένεις να υποτάξεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου σε αποφάσεις της λογικής και της ανάγκης.
 
Κυριακή, 4 Μαΐου 2024
 
Είναι κάποια “πειράματα” η έκβαση των οποίων μπορεί να σε εκθέσει με τρόπους πολλούς. Ομολογώ πως το συγκεκριμένο “πείραμα” αποτέλεσε επιλογή μου. Έμοιαζε ανώδυνο. Δεν ήταν. Με κάποιους ανθρώπους μας ενώνουν λιγότερα από όσα νομίζουμε. Μια ανηφορίτσα και λαχανιάζουν. Δεν ισχυρίζομαι ότι αγνοούσα. Δηλώνω ότι, με μέτρο, επιθυμούσα. Αποδείχτηκαν άλλα. Το μέτρο (μου) εκτός μέτρου. Άγγιξε το “αμέτρως”.
 
Δευτέρα, 5 Μαΐου 2025
 
Υπάρχουν τραγούδια που χαρακτηρίζουν εποχές. Τραγούδια άρρηκτα συνδεδεμένα με καταστάσεις, πρόσωπα, αισθήματα. Τραγούδια που με την πρώτη φορά που τα ακούς αγγίζουν τον πυρήνα του εγώ και αποκτούν χροιά προσωπικής σφραγίδας. Φωλιάζουν στη μνήμη και το άκουσμα τους, ή και μόνο η ανάμνησή τους, προκαλεί την ανάγευση όλων όσων τα διαπότισαν και τα αρωμάτισαν.
 
Τρίτη, 6 Μαΐου 2025
 
Τραγούδια που ενεργοποιούν διαδικασίες του νου, συστέλλουν το χρόνο, χαϊδεύουν το στομάχι. Τραγούδια που σε κάνουν να γλίχεσαι, να αναπολείς, να βιώνεις. Τραγούδια που έρχονται από το παρελθόν να χρωματίζουν νέες καταστάσεις. Να ταιριάξουν, ακόμα μια φορά, με μύχιες σκέψεις, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, επώδυνες αποκλίσεις. Ιδιαίτερα τραγούδια - αγκαλιές του τώρα και του τότε. Τραγούδια της καρδιάς.
 
Τετάρτη, 7 Μαΐου 2025
 
Αυτές τις μέρες τα έχω βάλει με τους δίσκους μου. Όλη η ιστορία ξεκίνησε από το, πολιτισμικό, σοκ ότι κάποια άλμπουμ που είχα σε αντίγραφα αρνιόντουσαν να συνεργαστούν με τις ποικίλες συσκευές αναπαραγωγής ήχου [CD και DVD Players και Η/Υ]. Κάποια δισκάκια δεν παίζουν καθόλου, κάποια παραδίδουν το πνεύμα από ένα σημείο και πέρα, κάποια παίζουν με περίεργα κρατς – κρουτς. Ως μουσικόφιλος και συλλέκτης ζω, πλέον, ένα δράμα.

 
Πέμπτη, 8 Μαΐου 2025
 
Κρύβω μυστικά. Μεγάλα και μικρά. Κάτω από τις πατούσες. Σε γωνιές της σκέψης. Σε μικρές διαδρομές. Σε ανάσες κοφτές. Σε απουσίες εκούσιες. Σε βιβλία, μουσικές και εικόνες. Σε επιλεγμένες σιωπές. Κρύβω και κρύβομαι. Πίσω από μισές προτάσεις, ολόκληρα χαμόγελα, καλημέρες που δεν ειπώθηκαν. Από φωτογραφίες πίσω. Κρύβομαι. Χαράζω πορεία. Περιτριγυρίζω. Με απουσία και σιωπή. Αγρυπνώ. Ετοιμάζομαι.
 
Παρασκευή, 9 Μαΐου 2025
 
Ασκώ τη σκέψη. Σμιλεύω το απρόσμενο. Το γητεύω. Τεντώνω την ακοή στο όριο. Λαγαρίζω το βλέμμα. Αλλάζω. Είμαι πιο ψηλός. Πιο όμορφος. Πιο νέος. Προσποιούμαι ότι έχω χρόνο. Ξοδεύω. Προσμένω. Δεν αδημονώ. Σωπαίνω. Προκαλώ την τάξη των πραγμάτων. Συγκεντρώνομαι στον εαυτό μου. Ετοιμάζομαι. Σιωπώ. Απουσιάζω. Αγρυπνώ. Προσμένω. Εξαγνισμένη καθημερινότητα. Καθαγιασμένη παρουσία. Κόκκος ελπίδας. Κόκκος ζωής.
 
Σάββατο, 10 Μαΐου 2025
 
Πώς να χωρέσεις τη ζωή στη σκέψη; Πώς πρέπει να στέκεσαι, να μιλάς; Στιγμές που πνίγεσαι. Η ένταση των αισθημάτων σου σε αιφνιδιάζει. Καταλαμβάνουν το μυαλό, πολιορκούν το σώμα, απαιτούν. Θα ήθελες. Να αποκαλύψεις. Να εκμυστηρευτείς. Να περιγράψεις, να πεις, να τονίσεις. Τα μύρια όσα. Τα ανείπωτα. Δεν είναι από αυτά που λέγονται. Θα σου έφτανε μισό λεπτό να τα τινάξεις όλα στον αέρα. Να διαλύσεις το status quo. Όλα τα συνήθη. Τα αναμενόμενα όλα.
 
Κυριακή, 11 Μαΐου 2025

Άνθρωπος είσαι. Αμφιβάλλεις. Διστάζεις. Αναβάλλεις. Αισθήματα με τις φορεσιές της σκέψης. Σε πνίγουν. Αρπάζουν τα κύτταρά σου. Συγκλονίζουν. Πώς να σταθείς; Τι να πεις; Πώς; Η συναίσθηση της μέσα στο σύμπαν ασημαντότητάς σου. Ακίνητος, με το μυαλό να φλέγεται, τα μάτια χαμηλωμένα. Μια σφαίρα που στρέφεται και περιστρέφεται στα χάη. Ένας τόσος δα πλανήτης. Οι σκέψεις ένα νεφέλωμα. Δευτερόλεπτα οδύνης. Παλινδρόμηση ανάμεσα στο ναι και το όχι.
 
Δευτέρα, 12 Μαΐου 2025
 
Η αποκάλυψη ένας πειρασμός. Μυαλό που πρόσκαιρα σπάει τα δεσμά. Απελευθερώνεται. Φεύγει. Τρέφει το σώμα με ελπίδες. Περίγυρος που αγνοεί. Που, εν αγνοία του, συγκινεί και γοητεύει. Σκλαβώνει. Επιλέγεις τη σιωπή. Μαζεύεσαι. Δεν είναι ο καιρός. Δώστε μου άλλες εποχές. Άλλο σώμα και μορφή. Άλλη ηλικία. Αφήστε μου μονάχα τον πυρήνα του εαυτού που βαπτίστηκε. Την ουσία της ύπαρξης.
 
Τρίτη, 13 Μαΐου 2025
 
Τα γιατί και τα διότι. Τα αίτια και οι αφορμές. Να μην πια τον άλλο στα μάτια κοιτάζεις. Να προσπαθείς, για πολλοστή φορά, να συμφιλιωθείς με το χρόνο. “Θα τον αφήσω να με παρασύρει, θα συμπλεύσω”, να σκέφτεσαι. “Τι κατάφερα τόσο καιρό που αντιστέκομαι; Τόσο καιρό που αγωνιώ; Είναι αδυσώπητος. Δεν συμπιέζεται, δεν τεντώνεται, δεν παλεύεται. Μόνο να περνά και να χάνεται γνωρίζει. Μήτε να τον παγιδέψεις μπορείς, μήτε να του στήσεις καρτέρι. Άστον να κάνει τη δουλειά του, κοίτα τη δική σου”. Έτσι.
 
Τετάρτη, 14 Μαΐου 2025
 
Όλες οι επιθυμίες σου σε εκκρεμότητα, όλα τα όνειρα σου σε αναστολή. Ένας κόκκος άμμου όλο το πρόβλημα. Το γνωστό παραμύθι της πριγκίπισσας με το μπιζέλι. Ένας κόκκος στα γρανάζια μιας μηχανής έτοιμης να πραγματώσει το θαύμα. Όλα βαλμένα στη θέση τους, έτοιμα να λαλήσουν. Όλα! Θεωρητικά, μέσα σε ονειροπολήματα, υποθέσεις και αν. Όλα, ο κόκκος – μπιζέλι πάντοτε παρών. Να ταράζει τον ύπνο σου, να χαλάει τις ισορροπίες.
 
Πέμπτη, 15 Μαΐου 2025
 
Παράλληλα επίπεδα τεμνόμενα μη. Να σου μένουν απορίες διάφορες για ντυσίματα και ύφη. Για της ματιάς την απόχρωση. Να θέλεις να γράψεις και να πεις και να γύρω – γύρω στριφογυρίζεις κρύβοντας ονόματα, επίθετα και διευθύνσεις. Να στραμπουλίζεις τη γλώσσα, να πίσω από τις λέξεις και τη σύνταξη κρύβεσαι. Για λόγο ποιο; Να απαλύνεις τα που βγαίνουν σώψυχα, να τον απέναντι μπερδέψεις μη και καταλάβει για ποιο μιλάς και σε παρεξηγήσει;
 
Παρασκευή, 16 Μαΐου 2025
 
Μα είναι και το άλλο. Το κυριότερο. Το που δε γνωρίζεις αυτό που ταιριάζει να για αύριο κρατήσεις. Η της ευτυχίας παρούσα αξία που ξεφεύγει. Η αναγωγή του αύριο στο τώρα. Πόσο να ζημιώσω σήμερα για να χαρώ αύριο; Αυτό το αύριο, πότε ξεκινά και πόσο τάχα να κρατάει; Γιατί είν’ ο δρόμος στριφογυριστός κι αργό σου το τιμόνι. Να το πόδι σου το φρένο γυροφέρνει και να τον απέναντι αισθάνεσαι να τραβιέται αριστερά μη και γίνει καμιά σύγκρουση και ποιος, μετά, τα κομματάκια να μαζεύει;
 
Σάββατο, 17 Μαΐου 2025
 
“Ώστε, τώρα, τι πράττουμε; Απλώνουμε ή το βουλώνουμε;”. “Το βουλώνουμε!” επιτάσσει ο μίζερος εαυτός μας. Ακινητούμε, περί άλλα τυρβάζουμε, αδιάφορα, τάχα, σφυρίζουμε. Να ξορκίσουμε το κακό, να περάσει η δύσκολη στιγμή, να επιβληθούμε στον εαυτό μας που γλίχεται. Αυτός είναι ο τρόπος για να μη διαταραχθεί η τάξη, να μη σπάσει η κανονικότητα, να μην εκτεθούμε, να μην πληρώσουμε τον λογαριασμό.
 
Κυριακή, 18 Μαΐου 2025
 
Κοντά τα χέρια, κάτω οι επιθυμίες! Τυπικοί, προβλέψιμοι, κοινότυποι. Για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι στο πλαίσιο μιας γκρίζας, άτονης και άνευρης, καθημερινότητας. Μέτριοι μεταξύ μετρίων. Δεν σας ενοχλούμε μη μας ενοχλείτε. Ο χρυσός κανόνας της επιβίωσης. Μένει μόνο ο πυρήνας του εαυτού να υποφέρει. Ποιος λογαριάζει; Ποιος ενδιαφέρεται; Και για ποιο λόγο; Ξένοι μεταξύ ξένων. Χαμένες, άγνωστες νησίδες στον ωκεανό της ζωής.
 
Δευτέρα, 19 Μαΐου 2025
 
Πόσος καιρός ήταν που τη σκεφτότανε; Οκτώ χρόνια, εννιά; Όχι περισσότερα. Και τι έκανε γι’ αυτό; Τίποτα, απολύτως τίποτα. Έψαχνε μια χαραμάδα στη συμπεριφορά της, κάτι που να του δώσει μια μικρή σπίθα ελπίδας. Τίποτα. Μαζί του ήταν φιλική δίχως να ξεπερνά τα όρια της τυπικότητας. Κι αυτός, δειλός από τη φύση του, πιο πολύ φανταζότανε ότι της έδειχνε προς τα πού κινούνται τα αισθήματά του παρά το έκανε.
 
Τρίτη, 20 Μαΐου 2025
 
Ο χρόνος περνούσε. Οι συνθήκες άλλαξαν. Ήρθε η στιγμή που περίμενε. Έκανε μουδιασμένος το πρώτο βήμα. Περίμενε να θεριέψει η φλόγα, να τον πυρπολήσει. Δεν έγινε τίποτα. Έσκυψε μέσα του. Αναζήτησε τη φλόγα. Την πολύτιμη, προφυλαγμένη φλόγα. Τίποτα. Δεν βρήκε τίποτα. Τόσο καλά προσποιήθηκε τον αδιάφορο που έπεισε ακόμα και τον εαυτό του. Και έκλαψε. Για μια ιστορία που δεν μπορούσε πια να ξεκινήσει. Για μια φλόγα που της έκλεψε το οξυγόνο.
 
Τετάρτη, 21 Μαΐου 2025
 
Σκέφτομαι. Και κρατώ την αναπνοή μου. Δεν μου αρέσουν αυτά που σκέφτομαι. Δεν τα θέλω. Αλλά τα σκέφτομαι. Κι εγώ, λοιπόν, κρατώ την αναπνοή μου. Έτσι αντιστέκομαι. Φύγετε κακές σκέψεις, λέω. Μακριά! Και την αναπνοή μου κρατώ. Και κοκκινίζω. Κι αντιστέκομαι.
 
Πέμπτη, 22 Μαΐου 2025
 
Άλλα θέλω να σκέφτομαι. Άλλα και αλλιώς. Αλλά δε γίνεται. Και πικραίνομαι. Κρίμα, λέω, που τα σκέφτομαι. Αλλά υπάρχει το έναυσμα. Και παρασύρομαι. Και αρχίζω και τα σκέφτομαι. Κι όσο τα σκέφτομαι, τα σκέφτομαι! Και είναι λογικό. Και λέω, για δες που πάλι τα σκέφτομαι!
 
Παρασκευή, 23 Μαΐου
 
Και τι να κάνω; Αφού τα σκέφτομαι. Κι αν την αναπνοή μου κρατώ, για τόσο μόνο τα ξεχνώ. Και μετά, απ’ την αρχή, τα σκέφτομαι. Και λέω: Ε, ας τα σκέφτομαι! Αλλά έλα που δεν πρέπει να τα σκέφτομαι. Και τι να κάνω; Αφού τα σκέφτομαι!
 
Σάββατο, 24 Μαΐου
 
Κι ότι ήταν να περάσει δεν πέρασε. Κι ήρθε και ‘δεσε. Στη γειτονιά, ήρθε και έκατσε. Και δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι. Αυτά που σκέφτομαι. Και λέω: Δε γίνεται, παράγινε το κακό. Κι αρχίζω αμέσως και σκέφτομαι. Αυτά που δεν πρέπει. Αυτά που με πικραίνουν. Αυτά που με γλυκαίνουν. Τα σκέφτομαι!
 
Κυριακή, 25 Μαΐου
 
Κρατώ την αναπνοή μου. Κοκκινίζω. Και εξακολουθώ να σκέφτομαι. Τα όσα σκέφτομαι. Όπως τα σκέφτομαι. Μέχρι το πράγμα να ζορίσει πολύ. Να υποκύψω. Να ανασάνω. Και ψάχνω να βρω κάτι άλλο. Για να μην σκέφτομαι. Αυτά που σκέφτομαι. Όπως τα σκέφτομαι. Γιατί το έναυσμα είναι εκεί. Και με κάνει να σκέφτομαι. Αυτά που δεν πρέπει να σκέφτομαι.
 
Και [τα] σκέφτομαι. . .
 
Δευτέρα, 26 Μαΐου
 
Αίσθηση απίστευτης έλξης. Εγγύτητα που πολλαπλασιάζει τη βούληση να κατακτήσει το άλλο σώμα. Την άλλη ψυχή. Σώμα που δεν του επιτρέπεται και ασφυκτιά. Ανακάτεμα στο στομάχι. Αισθήσεις που μουδιάζουν το μυαλό. Συναγερμός. Μυαλό που κλειδώνει το στόμα. Αυτοπεριορισμός που μάχεται την αυτοκατάργηση.
 
Τρίτη, 27 Μαΐου 2025
 
Μονοδιάστατη, εξακοντισμένη, βούληση και σκέψη. Λέξεις, που φτάνουν στην άκρη της γλώσσας και γκρεμίζονται για να μην ακουστούν. Κάθε βήμα και προσπάθεια για να σιγήσει αυτό που μοιάζει το μόνο δίκαιο. Το φυσιολογικό. Αντίσταση μέχρι εσχάτων. “Το σιγαθέν θνήσκει”.
 
Τετάρτη, 28 Μαΐου 2025
 
Εγγύτητα ζέουσα πραγματικότητα. Απαιτητική, ανυποχώρητη. Τη βιώνει. Βαδίζει δίπλα του. Το κορμί της σε απόσταση μπράτσου. Η πλούσια κόμη. Η ματιά και της φωνής η χροιά. Αν μιλούσε το βλέμμα, αν ψιθύριζε το κορμί! Βήμα το βήμα. Μιλώντας τα επιφανειακά και ανώδυνα. Σε λίγο, όταν η εγγύτητα πάψει να κυριαρχεί, θα ανασάνει βαθιά και θα ανασυνταχθεί. Θα έχει όλο το χρόνο να μετανιώσει. Μέχρι τότε προσπαθεί να μη ξεστομίσει. Να μην πει. Να μη φανερώσει ότι μέσα του καίει. Ανόητος όποιος θαρρεί ότι μπορεί από το δάχτυλό του πίσω να κρυφτεί.
 
Πέμπτη, 29 Μαΐου 2025
 
Το πίστευα. Το είχα καταγράψει. Το έψαξα. Δεν το βρήκα. Αιφνιδιάστηκα. Πρόστρεξα στη μνήμη. Ανέσυρα. 1976, 1977; Βράδυ. Δέκα και μισή, έντεκα. Σάββατο, Κυριακή; Σ’ ένα τρόλεϊ. Επιστρέφω στην Τ47. Ίσως από έναν κινηματογράφο. Λιγοστοί επιβάτες.  Ακουμπώ το κεφάλι στο τζάμι. Τη συλλογίζομαι. Ξαφνικά· την αντικρύζω. Βαδίζει στην Πατησίων. Αναστατώνομαι. Αναρωτιέμαι. Πώς. Βιώνω το θαύμα. Παραδίνομαι.
 
Παρασκευή, 30 Μαΐου 2025
 
Ξύπνησε με έντονη την αίσθησή της. Πάλι και πάλι. “Και τι είναι αυτό, επιτέλους, που αναζητάμε κοιμόμαστε ενώ;” αναρωτήθηκε. Ενύπνιο υπηρεσιακό με συναδέλφους πλήθος. Με κρίσεις και απόψεις που θα έκανε και θα είχε και στον ξύπνιο του ακόμα. Έγχρωμο και έντονο. Και η κατάληξη, για πολλοστή φορά, σ’ εκείνη.
 
Σάββατο, 31 Μαΐου 2025
 
Δεν ήθελε πάρε – δώσε μαζί της. Ούτε καν στον ύπνο του. Δεν την ήθελε στα ενύπνιά του, δεν την ήθελε στα όνειρα του, δεν την ήθελε πουθενά. “Είχαμε την ευκαιρία μας” έλεγε στον εαυτό του “και την αφήσαμε και έφυγε και πέρασε και πάει”. Λοιπόν; Πόσο να περιμένει κανείς την σταγόνα που θα κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει; Πόσο καιρό, και πόσες φορές, μπορεί στα κρυφά να το αδειάζει και να προσποιείται ότι υπάρχει χρόνος, υπάρχουν δυνατότητες, υπάρχουν προοπτικές; Ρωμαλέα η ζωή κάνει τη δουλειά της και την κάνει σωστά. Χωρίζουν οι δρόμοι των ανθρώπων, γίνονται διχάλα.
 
Να είσαστε Καλά!
 
Ένα κλικ μακριά ο EltonJohn και η Brandi Carlile στο “Simple Things” [2021]:

31/05/2025

1586. Ροδόκλεια

5.74 ΡΟΥΦΙΝΟΥ

Πέμπω σοι, Ροδόκλεια, τόδε στέφος, ἄνθεσι καλοῖς

αὐτὸς ὑφ’ ἡμετέραις πλεξάμενος παλάμαις.
ἔστι κρίνον ῥοδέη τε κάλυξ νοτερή τ’ ἀνεμώνη
καὶ νάρκισσος ὑγρὸς καὶ κυαναυγὲς ἴον.
ταῦτα στεψαμένη, λῆξον μεγάλαυχος ἐοῦσα·

ἀνθεῖς καὶ λήγεις καὶ σὺ καὶ ὁ στέφανος.

Λοιπόν: Παλατινή Ανθολογία, πέμπτο βιβλίο (Ερωτικά Επιγράμματα) και  επίγραμμα με αύξοντα αριθμό εβδομήντα τέσσερα και συγγραφέα τον Ρουφίνο. Η μετάφραση που ακολουθεί είναι της ταπεινότητάς μου. Επιμένω πως η ουσία, η χάρη και η γλύκα είναι στο αρχικό κείμενο. Η μετάφραση, εν προκειμένω, δρα υποβοηθητικά. Εξ ου και η διαφωνία μου με όσους μεταφραστές, και είναι πολλοί, προσθέτουν, εφευρίσκουν και παραποιούν. Πάμε!

 

Σου στέλνω, Ροδόκλεια, αυτό το στεφάνι, με όμορφα άνθη

Που ο ίδιος με τα χέρια μου έπλεξα

Υπάρχει κρίνος και ρόδου κάλυκας κι ανεμώνη δροσερή,

Υγρός νάρκισσος και σκουρόλαμπρη βιολέτα.

Μ’ αυτά αφού στεφανωθείς, παύσε να επαίρεσαι∙

Ανθείς και λήγεις και συ και το στεφάνι

 

Σαν την Υγεία τίποτα!

 

Ένα κλικ μακριά η μπάντα The San Remo Golden Strings, από το Ντιτρόιτ / Μίσιγκαν -και όχι από την Ιταλία, στην επιτυχία “Hungry For Love” [1965], σύνθεση των B. Hamilton, J. Jackson και A. Hamilton:

26/05/2025

1585. Πανεπιστήμιο Γουχάν, Κτήριο Βιβλιοθήκης

Την Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου 2024, και στην εγγραφή:

 

1560. Ένα Κινέζικο Περίπτερο [Jiefang]

 

είχα την ευκαιρία να γράψω για το πρώτο «ξύλινο» (τα εισαγωγικά γιατί μάλλον για ξυλοπολτό πρόκειται) κτήριο που συναρμολόγησα. Δεν έχασα μάλιστα την ευκαιρία να ετικετοδοτήσω, με ένα κομψό, πιστεύω, “WoodCraft”, την πιο πάνω εγγραφή.

 

Η ετικέτα “WoodCraft” είναι αυτή που χαρακτηρίζει και τη σημερινή εγγραφή μιας και αναφέρεται στο δεύτερο, ξύλινο ή κάπως έτσι, συναρμολόγημά μου. Συναρμολόγημα εκατόν πενήντα τεσσάρων (154) κομματιών με το οποίο επιχειρείται αναπαράσταση ενός, υπαρκτού, κτηρίου. Αυτού της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου της Γουχάν, στην μακρινή Κίνα.

 

Πληροφορίες για το εν λόγω κτήριο υπάρχουν στην Wikipedia την καλή στον σύνδεσμο που ακολουθεί:

Wuhan University Library

Το δικό μου κτήριο της βιβλιοθήκης το παράγγειλα στην Temu την Τετάρτη, 11 Δεκεμβρίου 2024 και το παρέλαβα δώδεκα (12) ημέρες μετά. Τη Δευτέρα, 23 Δεκεμβρίου 2024. Κόστος; 12,61€. Το συναρμολόγησα το διήμερο 11, 12 Μαΐου 2025 (Κυριακή, Δευτέρα).

Λοιπόν, εις τα τοιαύτα, αν οι αγαπητοί Κινέζοι μπορούν να σου δυσκολέψουν τη ζωή∙ το κάνουν ευχαρίστως! Έχουν, πιστεύω, τη φιλοσοφία τους. Να σε βάλουν να κοπιάσεις λίγο ακόμα, να παρατείνεις το χρόνο συναρμολόγησης, να το ευχαριστηθείς!

 

Με την πιο πάνω λογική στα έξι πλαίσια που συγκρατούσαν τα κομμάτια της βιβλιοθήκης δεν υπήρχε κανένας κωδικός που να αντιστοιχεί στο σχέδιο συναρμολόγησης. Το πιο ποιο κομμάτι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσεις το εύρισκες στην, συγκεντρωτική, απεικόνιση των έξι πλαισίων:

Οι οδηγίες συναρμολόγησης υπήρχαν σε ένα τετρασέλιδο μεγέθους, περίπου, Α4. Σκανάρισα τις οδηγίες έτσι ώστε να εμφανίζονται στην οθόνη του Η/Υ μου. Είναι κάτι που προτιμώ μιας και έτσι έχω και τη δυνατότητα μεγέθυνσης, μη ξεχνάτε είμαι και κάποιας ηλικίας!, και ελευθερώνω χώρο στο επίπεδο συναρμολόγησης.

Να μην τα πολυλογώ, καλά πήγε η συναρμολόγηση αν και, τελικά, τα κατάφερα να τραυματίσω, ελαφρότατα, το κτήριο σε ένα σημείο που, ευτυχώς, δεν πολυφαίνεται. Δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω κόλλα παρά μόνο σε δύο σημεία. Αυτά των πλαϊνών σκαλοπατιών. Οι διαστάσεις του κτίσματος είναι: 265X216X158 κυβικά χιλιοστόμετρα.

 

Παρακαλώ σημειώστε πως η τελευταία εικόνα είναι τύπου GIF και πως σ’ αυτήν εμπεριέχονται εννέα εικόνες οι οποίες εναλλάσσονται ανά πέντε δευτερόλεπτα. Η τάξη της εικόνας που την κάθε φορά εμφανίζεται δηλώνεται στην πάνω αριστερά γωνία της.

 

Πάει λοιπόν κι αυτό!

 

Να είσαστε Καλά!

Να χαιρόσαστε τη ζωή σας!

 

Ένα κλικ μακριά o Herb Hardesty στο “Just A Little Bit Of Everything”:

20/05/2025