Τον προηγούμενο μήνα ανέβασα δύο συνεχόμενες
εγγραφές με τη λέξη «ενύπνιο» στον τίτλο τους. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, πόσες
εγγραφές έχω ανεβάσει σχετικές, κυρίως με «ενύπνιο/ενύπνια» και «όνειρο/ όνειρα»,
δευτερευόντως εντελώς. Το ζητούμενο ήταν να διαπιστώσω αν υπήρχε έδαφος να
δημιουργήσω μια ακόμα ετικέτα, για το παρόν e-ημερολόγιο,
με τίτλο «ενύπνιο».
Το σκέφτηκα; Το έπραξα! Τις μέτρησα!
Λοιπόν, είκοσι τρεις εγγραφές, εξαιρουμένης της παρούσας, θα μπορούσαν να
σηματοδοτηθούν (και) με την ετικέτα «ενύπνιο». Και αφού το σκέφτηκα, το έπραξα,
τις μέτρησα έκανα και τον κόπο να προσθέσω την καινούργια αυτή ετικέτα στις πιο πάνω είκοσι τρεις εγγραφές.
Οι ετικέτες εμφανίζονται στο κάτω μέρος
κάθε εγγραφής και στο όλον τους, ψηλά, στη δεξιά στήλη του παρόντος
ακολουθούμενες από το πλήθος τους και μάλιστα με μέγεθος γραμματοσειράς ανάλογο
με αυτό. Χρησιμεύουν στο να υπάρχει μια, κατ’ αρχάς, θεματική ταξινόμηση του
περιεχομένου του e-ημερολογίου.
Αριστερό κλικ πάνω σε μία από αυτές φιλτράρει
το περιεχόμενο εμφανίζοντας μόνο τις εγγραφές που έχουν σηματοδοτηθεί με τη συγκεκριμένη
ετικέτα, από την νεώτερη προς τις παλαιότερες. Ο ιδιοκτήτης, ας το πω έτσι, του e-ημερολογίου έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ποιες από τις ετικέτες
θα εμφανίζονται στη δεξιά στήλη.
Κατά το «Λεξικό
της κοινής Ελληνικής»:
ενύπνιος
-α -ο [enípnios] Ε6
: (λόγ.) που συμβαίνει κατά τον ύπνο. || (ως ουσ.) το ενύπνιο, το
όνειρο.
[λόγ.
< αρχ. ἐνύπνιος, ἐνύπνιον
τό]
θα
έλεγα, προφανώς!
Μπαίνω
στον πειρασμό να αντιγράψω ολόκληρη την εγγραφή:
Δευτέρα, 6 Μαρτίου 2006
Ενύπνια [ΝΚ]
Ζουν! Τα ενύπνια ζουν! Στην ψυχή, στην
σάρκα, στις αισθήσεις μας. Στο μυαλό μας ζουν τα ενύπνια. Μας παραμονεύουν. Μας
αναστατώνουν. Μας πληγώνουν. Δεν μπορούμε, τελικά, να ξεχάσουμε τίποτα. Δεν
μπορούμε να αποφύγουμε τίποτα. Είναι όλα εκεί. Ζωντανά, πραγματικά, απαιτητικά.
Υπάρχουν και το δείχνουν. Είναι δικά μας. Είναι παιδιά μας. Είναι γεννήματά
μας. Σάρκα από την ψυχή μας. Το γλυκό της ζωής μας αλάτι.
Έτσι:
Είδα, μίλησα
Δεν άγγιξα
Δεν θέλω
Ν’ αντικρίσω
Κανέναν
Δεν θέλω
Να μιλήσω
Σε κανέναν
Δεν θέλω
Ν’ αγγίξω
Κανέναν
Απόψε
Στο ενύπνιο
Μ’ όλους
Της ψυχής
Τους πόρους
Ανοιχτούς. . .
12/05/94
Και
επίσης την εγγραφή:
Δευτέρα, 14 Μαΐου 2007
0316. Μάτια Μπλε
Ώστε,
λοιπόν, τα ενύπνια και πάλι. Αυτή η χρυσόσκονη που μοιάζει να έχει καθίσει
παντού. Αυτή η στριμωγμένη κουκκίδα όνειρου και ελπίδας που πεισματικά την
καταδιώκει η “πραγματικότητα”. Θέλω και μπορώ να περιγράψω· όμως οι εξηγήσεις;
Αυτοί που ίσως πληγωθούν; Αυτοί που δεν θα καταλάβουν; Ας θάψουμε, λοιπόν, την
πραγματικότητα των ενυπνίων εν ονόματι μιας ευτυχίας που αναμένεται. Εν ονόματι
μιας ευτυχίας για την οποία, υποτίθεται, έχουν γίνει επενδύσεις. Ας τα
διαγράψουμε όλα, λοιπόν, κι ας κρατήσουμε το ελάχιστο σημείο αναφοράς:
. . .
14/05/2007
Ετικέτες
ΕΝΥΠΝΙΟ
Καθώς επίσης και δύο παραγράφους από την
εγγραφή «1119. «Τετράδια Ονείρων» της 23ης
Ιουλίου 2017:
Στην προμετωπίδα ο στίχος του W. B. Yeats
«Με τα
όνειρα αρχίζουν οι ευθύνες». Φράση την οποία γνώριζα σαν «Οι ευθύνες αρχίζουν
από τα όνειρα...» (στην τελευταία γραμμή της «δοκιμής» «Η Τέχνη Και Η
Εποχή» του Γιώργου Σεφέρη
(Δοκιμές. Α’ Τόμος
Σελίδα 267)). Δεν γνωρίζω πώς, αλλά είχα σχηματίσει τη γνώμη ότι η συγκεκριμένη
φράση ανήκε στον Ηράκλειτο. Λάθος μου (μέγιστο).
Αντί για το όρο «όνειρο», που
θα έλεγα ότι είναι ευρύτερης χρήσης, προτιμώ τον όρο «ενύπνιο» ο οποίος είναι
ακριβέστατος. Ομολογώ, λοιπόν, ότι είμαι ένας από αυτούς που λατρεύουν,
προσκαλούν και καλοδέχονται τα όνειρα. Ένας που η ζωή του έχει πλουτίσει από
αυτά και τα έχει περί πολλού. Πολλά από τα ενύπνια μου έχουν, βεβαίως,
καταγραφεί στο χειρόγραφο ημερολόγιό μου και μάλιστα κάποιες από αυτές τις καταγραφές έχουν
περάσει και στο παρόν ηλεκτρονικό (e-ημερολόγιο,
όπως το αποκαλώ). Παραδείγματα: εδώ, εδώ και εδώ.
Να αισθανόσαστε και να είσαστε Καλά!
11/02/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου